ความรักที่เกิดจากโลกออนไลน์ คุณคิดว่ามันมีจริงหรือไม่  โปรดติดตาม นิยายรักอิงชีวิตจริง ตัวประกอบในเรื่องไม่ต้องแสดงตัว เพราะผู้เขียน ได้เขียนโดยไม่ได้พาดพิงชื่อบุคคลจริง สถานที่อาจเปลี่ยนบ้าง แต่เนื้อเรื่องอิงชีวิตสุดๆ มาติดตามกันเลย
ตอนที่1 การเริ่มต้น
        นักศึกษาพยาบาลสาวปี 1 จากรั้ววิทยาลัย ยามว่างจากการเรียนในตอนเย็น นักศึกษาจะพากันเข้าห้องสมุด เข้าห้องคอมชาวหอ และปราณีก็เป็นคนหนึ่งที่เข้าห้องคอมเพื่อเล่นแชทออนไลน์ชื่อดัง เมื่อ 10 กว่าปีก่อน  ในห้องสนทนารวมนี้จะสามารถเห็นโพสต์ทุกคนเพราะเปิดเป็นสาธารณะ หนุ่มสาวผู้ต้องการหาเพื่อนทางดลกออนไลน์ ก็จะขึ้นสเตตัสแนะนำตัวเอง สั้นๆ " ปราณีนักศึกษาพยาบาล ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ "  เมื่อเราเห็นใครน่าสนใจ และเราอยากรู้จักก็สามารถเข้าไปทัก และเลือกเป็นห้องสนทนาส่วนตัวได้เหมือนแชทเฟสบุ๊คสมัยนี้แหละ  
        ธาดา นักเรียนนายร้อยตำรวจหนุ่มปี 4 ก็เป็นคนหนึ่งเช่นกันที่ใช้เวลาว่างการการเรียนการฝึก มาท่องโลกออนไลน์ เหมือนมีอะไรมาดลใจให้เขาเข้ามาทัก ปราณีและแชทกันส่วนตัว หนุ่มสาวทำความรู้จักซึ่งกันและกันในโลกออนไลน์ ธาดารู้สึกว่าปราณีคุยถูกคอกันเหลือเกิน จึงขอเบอร์โทรศัพท์มือถือปราณีไว้ เพื่อจะได้ติดต่อกันง่ายขึ้น โดยการเริ่มต้นสัมพันธภาพแบบพี่ชายน้องสาว ทั้งสองคุยกันครั้งแรกทางโลกออนไลน์จนดึกดื่นและก็แยกย้ายกันไปนอน
       หลังจากแชทกันเสร็จ ปราณีตื่นเต้นมากรีบมาเล่าให้เพื่อนสาวในกลุ่มฟัง เพราะเด็กหอที่มีแต่กฎระเบียบนั้น มีโอกาสยากมากที่จะได้มีโกาสรู้จัก นักเรียนหนุ่มในเครื่องแบบที่เป็นที่ใฝ่ฝันของเด็กสาวทั่วๆไป เพื่อนๆก็ตื่นเต้นเช่นเดียวกัน  อรดีก็เป็นอีกคนหนึ่งที่คลั่งไคล้ใฝ่ฝันว่าถ้ามีโอกาสก็อยากมีหนุ่มในเครื่องแบบมาเป็นคนรู้ใจ  " ปราณี เธออย่าลืมติดต่อเพื่อนของเขาให้รู้จักบ้างละ"    ส่วนปานวาดเธอเป็นคนบุคลิคเงียบ พูดน้อยต่อยหนัก เธอก็ได้แต่ยิ้มและก็บอกว่า "ถ้ามีโสดก็แนะนำบ้างนะ"  วันนั้นสาวๆก็คุยกันกรี๊ดกร๊าด เพื่อนในหอห้องอื่นๆก็ได้แต่มอง ไอ้พวกนี้อะไรกัน พอดึกแล้วทุกคนก็แยกย้ายกันเข้านอน
      ปราณีนั้นได้ติดต่อกันกับธาดา โดยคุยกันทุกวันตอนเลิกเรียน แม้ว่าโรงเรียนนายร้อยตำรวจนั้นจะมีกฎไม่ให้นักเรียนมีโทรศัพท์มือถือ แต่ธาดาก็แอบมีและหลบไปโทรหาปราณีทุกวัน โทรศัพท์ตู้บ้าง  มือถือแอบโทรหาตอนดึกๆสี่ทุ่มไปแล้ว  เวลาสามวันผ่านไปทั้งสองพูดคุยกันภาษารักและตกลงเป็นแฟนกันโดยที่ยังไม่ได้เห็นหน้ากันด้วยซ้ำ ด้วยความที่เป็นหนุ่มสาว เพื่อนของธาดา ชื่อไมตรี ปราณีแนะนำให้รู้จักกับปานวาด   เพื่อนอีกคนของธาดาชื่อสุพัชชัย ปราณีได้แนะนำให้รู้จักกับอรดี โดยที่หนุ่มสาว 3 คู่นี้ไม่มีใครได้เห็นหน้ากันเลย  หนุ่มๆก็แอบโทรหาสาวในเวลาตอนดึกเช่นเดียวกัน  
       วันต่อมาฝ่ายชายหนุ่มโดยเฉพาะธาดา เค้าอยากพบหน้าปราณีแฟนสาวของเค้ามาก จึงนัดกันกับปราณีว่าวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ นี้ ไปเที่ยวทะเลกันมั้ย ชวนเพื่อนไปด้วยก็ได้เพราะเป็นการพบกันครั้งแรกหญิงชายไปกันสองต่อสองจะดูไม่ดี  เมื่อนัดกันกับแฟนสาวแล้วเขาจึงไปชวนเพื่อนคือไมตรี กับสุพัชชัย ว่าจะไปทะเลด้วยกันมั้ย จะได้ถือโอกาสพบกับสาวๆที่โทรคุยกันด้วย คือ อรดีและปานวาด  ไมตรีเป็นคนฉลาดและเจ้าชู้ เขาจึงโทรมาหาปานวาดว่าอยากเห็นหน้าปานวาดมีวิธีไหนมั้ยที่จะเห็นหน้าก่อนได้พบกัน  (เขาจะได้ไม่ไปหาแฟนของเขาในวันหยุดนี้และผู้หญิงกลุ่มนี้สวยพอมั้ยที่จะเสี่ยงมาพบ) ปานวาดร้อนใจและรู้สึกหลงรักไมตรีเข้าอย่างจังแม้ไม่ได้เห็นหน้าตา แต่การคุยกัน ความทะเล้นความตลกของเขา ทำให้เธอมีความหวังขึ้นมาอีกครั้งหลังจากช้ำรักจากคนรักของเธอในเวลาไม่นาน จึงมาปรึกษากับกับอรดีเพื่อนสนิท และนอนพักในห้องเดียวกัน ในห้องนั้นจะมีกันอยู่สี่คน เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็อยู่ในสายตาเพื่อนอีกสองคนในห้องที่เห็นเหตุการณ์รักมาโดยตลอดแต่เพื่อนทั้งสองก็ไม่ได้มาก้าวก่ายอะไรเพราะเป็นเรื่องส่วนตัว  ปานวาดมาปรึกษาอรดีว่าพี่ไมตรีที่คุยด้วยอยากเห็นหน้าจะทำอย่างไร นี่ก็วันพฤหัสบดีแล้ว วันเสาร์ก็ได้พบกันแล้วถ้าไม่ได้เห็นหน้าพี่เค้าอาจไม่มาก็ได้เพราะติดธุระ  อรดีนึกขึ้นได้ว่า " มีรูปถ่ายที่เราถ่ายคู่กันแล้วเอาไปโพสต์ไว้บนเว็บไซค์นั่นไง  บอกให้พี่ไมตรีเข้าไปค้นหาดูซิ "   ปานวาดจึงได้บอกกับไมตรีและบอกวิธีค้นรูปในเว็บไซค์    ไมตรีจึงเรียกสุพัชชัย มาเปิดดูรูปสาวๆพร้อมกัน  ทันใดที่ชายหนุ่มทั้งสองได้เห็นภาพของหญิงสาว
     ความรู้สึกของไมตรี  : เมื่อได้เห็นรูปของสาวทั้งสอง ทั้งสองคนนั้นผิวขาวผมยาว รูปร่างบางเล็ก ปานวาดจะมีหน้าตาน่ารักสวยใสในแนวสาวหมวย จีนเกาหลียิ้มสวยมีลักยิ้ม   ส่วนอรดีนั้นจะดูน่ารักแบบสาวไทย ตากลมโต มีลักยิ้มมองกลายๆคล้ายสาวเวียดนาม  ทั้งสองสวยน่ารักคนละสไตล์แล้วแต่ใครชอบแบบไหน แต่ไมตรีนั้นรู้สึกถูกตาต้องใจอรดีเป็นอย่างมากและตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกเห็นในรูปถ่าย  เขาบอกกับเพื่อนสุพัชชัยว่า เราขอเปลี่ยนมาคุยกับอรดีแทนนายได้มั้ย เพราะยังไงทุกคนก็ยังไม่ได้พบกันและยังไม่ได้เป็นแฟนกัน เรารู้สึกชอบอรดีมากว่าไมตรีบอกกับสุพัชชัย  สุพัชชัยปฏิเสธ ได้ยังไงใครคุยกับใครก็คุยกับคนนั้นสิจะมาเปลี่ยนกันได้อย่างไร  ไม่ใช่ว่าปานวาดไม่สวยนะแต่ ในคอมเมนต์ในเว็บหนุ่มๆมาชมว่าเธอสวย และสวยกว่าอรดีอีกด้วยเพราะส่วนใหญ่ใครก็ชอบสาวหมวยกันทั้งนั้น แต่ในตอนนี้หนุ่มๆกลุ่มนี้กับมองว่าอรดีดูดีกว่า (สเป๊คใครมันน่ะนะ) เมื่อกลุ่มชายหนุ่มได้เห็นหน้าหญิงสาวแล้ว ก็ได้ประสานและจัดเตรียมสถานที่ที่จะนัดพบกัน  และนัดเจอกันที่สนามบินดอนเมืองในกรุงเทพ  มีแต่คู่ของธาดาและปราณีเท่านั้นที่ไม่ได้เห็นหน้ากันเลย  สองสาว อรดีกับปานวาดก็ไม่ได้เห็นหน้าฝ่ายชายมีแต่ฝ่ายชายเท่านั้นที่ได้เห็นหน้าของฝ่ายหญิงก่อน   หลังจากได้เห็นรูปถ่ายของหญิงสาวไมตรีจึงโทรมาหาปราณีว่าได้เห็นแล้วรู้สึกชอบและตกหลุมรักอรดีเป็นอย่างมากจะให้ทำอะไรก็ยอมขอเพียงแค่ได้รู้จักกับเธอ ปราณีถามว่าแล้วไม่กล้วเพื่อนจะว่าเหรอ เขาก็บอกว่าไม่กลัวเขายอมที่จะเสียเพื่อนดีกว่าที่จะเสียคนที่เขาอยากจะดูแลทั้งชีวิต (หวานหยดย้อยอย่างแรง)  
     เมื่อปราณีได้คุยกับไมตรีแล้ว ก็แอบมาเล่าความในใจของไมตรีที่มีต่ออรดี ให้อรดีฟังโดยที่ปานวาดไม่รู้ อรดีก็รู้สึกดีใจที่ไมตรีรู้สึกดีๆกับตน แต่ก็บอกกับปราณีไปว่า พี่ไมตรีเค้าแค่ได้เห็นหน้าตาจากรูปถ่ายไม่ได้เห็นตัวจริง  เมื่อเจอตัวจริงพี่เค้าอาจเปลี่ยนใจเพราะปานวาดเป็นคนน่ารัก และเป็นสาวหมวยสวย และการพบกันครั้งนี้ของตนและสุพัชชัยก็ไม่ได้มีความหวังมากมายอาจเป็นการพบกันครั้งแรกและครั้งสุดท้ายก็ได้ เพราะคนที่ไม่ได้รู้จักกันมาก่อนก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะมีพัฒนาการในการสัมพันธ์อะไรมากมาย แค่ครั้งหนึ่งได้มีโอกาสรู้จักกับหนุ่มในเครื่องแบบแค่นี้ก็พอแล้ว
      ปานวาดนั้นมีความรัก และความหวังอย่างมากว่ารักครั้งนี้จะเป็นรักที่ไม่ทำให้เธอเจ็บปวดอีกเหมือนที่ผ่านๆมา เธอเตรียมบทกลอนคำคม คำหวานต่างๆเตรียมและส่งข้อความให้ไมตรีทุกวัน ไมตรีก็หยอดกลับมาเช่นกัน แต่เธอไม่รู้เลยว่าไมตรีแอบมีความรู้สึกดีๆกับเพื่อนสนิทของเธอ
     ในเย็นวันศุกร์สาวๆก็เตรียมสัมภาระข้าวของและเดินทางไปกรุงเทพ โดยมีฝ่ายชายรอรับที่สนามบิน
(โปรด ติดตามตาม รักจริง หรือแค่ลวง ตอนที่2 จุดเปลี่ยน   เร็วๆนี้ ผู้เขียนขอดูฟิตเบคก่อนว่าผู้อ่านถูกใจและสนุกหรือไม่ แสดงความคิดเห็นไว้ได้เลยนะคะ)