บทก่อนหน้า

บทที่ ๑ http://ppantip.com/topic/32012168
บทที่ ๒ http://ppantip.com/topic/32150649
บทที่ ๓ http://ppantip.com/topic/32175985
บทที่ ๔ http://ppantip.com/topic/32186430



ดาริกาตื่นมาในตอนสายพร้อมกับปวดศีรษะตุบ ๆ ท่าทางเมื่อคืนเธอจะดื่มโมฮีโตเข้าไปมากแน่ ๆ หญิงสาวค้นหายาแก้ปวดในห้องนอนของตนไปทุกซอกทุกมุมแต่ก็ไม่พบ ในที่สุดจึงเดินออกจากห้องไปเคาะประตูห้องของอีกคนที่อยู่คนละฟากของตัวบ้าน

“พี่วี... พี่วี เปิดประตูให้น้องดาหน่อยค่ะ” เคาะแล้วก็ยืนรอ แต่คนในห้องยังคงเงียบกริบ จึงเคาะอีกครั้ง

“พี่วี ตื่น ๆ เปิดประตูให้น้องดาหน่อย” ว่าเสร็จก็ยืนหลับตาแนบหน้าผากกับประตูห้อง เมื่อประตูถูกเปิดจากคนข้างใน หญิงสาวจึงถลาเข้าไปอยู่ในอ้อมอกเปลือยเปล่าของคนที่ใส่เพียงกางเกงนอนตัวเดียว แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ได้สนใจว่าตนเองและเขาอยู่ในสภาพใด เพราะยังคงหลับตาพึมพำเบา ๆ

“ขอยาแก้ปวดหน่อยค่ะพี่วี” ว่าแล้วก็เดินโซเซไปทิ้งตัวนอนเหยียดยาวบนเตียง โดยไม่ได้สนใจว่าเจ้าของเตียงกำลังทำหน้าอย่างไรอยู่

“น้องดาเป็นอะไร” ปรวีร์เดินมาถามคนที่นอนหลับตาอยู่บนเตียงของเขา หัวใจเต้นเร็วแปลก ๆ ต่อภาพที่เห็นเบื้องหน้า

“น้องดาปวดหัว พี่วีมียาแก้ปวดไหมคะ หาในห้องไม่มีเลย” ตอบคำถามโดยไม่ลืมตา ชายหนุ่มจึงเดินไปหยิบยาแก้ปวดจากลิ้นชักหัวเตียงแล้วเปิดตู้เย็นแบบมินิบาร์ที่อยู่ในห้อง หยิบขวดน้ำออกมารินใส่แก้ว แล้วเดินกลับไปส่งให้คนบนเตียง

“ลุกขึ้นมากินยาก่อน” บอกพลางประคองคนปวดหัวให้ลุกขึ้นนั่ง ดาริการับเม็ดยาเรียวรีสีขาวสองเม็ดไปจากมือใหญ่ส่งเข้าปากแล้วดื่มน้ำตาม เมื่อเสร็จเรียบร้อยก็ส่งแก้วคืนให้ชายหนุ่ม ก่อนจะเอนตัวกลับลงไปบนเตียง พึมพำเสียงงัวเงีย

“ขอนอนต่อหน่อยนะคะพี่วี น้องดากลับห้องไม่ไหว” บอกแล้วก็คว้าหมอนอีกใบมากอดแล้วนอนตะแคงข้าง หันหลังให้เจ้าของเตียงและหลับลงไปในทันที
ปรวีร์ยืนละล้าละลัง เมื่อคืนกว่าจะกลับมาก็เช้าวันใหม่ และถึงแม้ตอนนี้จะสายแล้วแต่เขายังนอนไม่อิ่ม หากไม่ถูกยายตัวดีปลุก ตอนนี้เขาก็คงยังหลับอยู่ แต่นี่นอกจากจะปลุกเขาแล้ว เธอยังมาแย่งเตียงเขานอนด้วย แล้วเขาจะทำอย่างไรล่ะทีนี้ จะกลับไปนอนอีกก็ไม่แน่ใจว่าจะหลับลง เพราะการมีเธอนอนอยู่ใกล้ ๆ มันทำให้อะไร ๆ ของเขาตื่นไปหมด!

ในที่สุดชายหนุ่มก็ตัดสินใจเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นกางเกงว่ายน้ำ คว้าผ้าเช็ดตัวมาพาดบ่า และก่อนจะเดินออกจากห้องก็อดปรายสายตาไปยังคนที่นอนหลับอยู่บนเตียงไม่ได้ เธอจะว่าอย่างไรนะหากรู้ว่าเขาออกไปว่ายน้ำโดยไม่ทาครีมกันแดด เมื่อคิดแล้วก็ส่ายศีรษะให้ตนเอง เขาชักจะคิดไม่ซื่อกับเธอมากขึ้น ๆ ทุกวัน แค่ทาครีมกันแดดก็เอามาคิดได้เป็นตุเป็นตะ บ่นตัวเองในใจแล้วก็ก้าวออกจากห้องทางระเบียงด้านหลัง และปิดประตูห้องอย่างแผ่วเบา

ปรวีร์เดินออกไปตามทางเดินแผ่นหินที่ทอดสู่สระว่ายน้ำ ตอนแรกเขาตั้งใจจะออกไปว่ายน้ำในทะเล แต่แล้วก็เปลี่ยนใจว่ายในสระว่ายน้ำแทน เพราะตอนนี้เป็นเวลาค่อนข้างสาย และผู้คนที่ชายหาดก็เริ่มจะหนาตา จึงเลือกที่จะว่ายน้ำอยู่เพียงลำพังดีกว่า รอแม่ตัวดีตื่นแล้วจะได้ออกไปหาอะไรรับประทานด้วยกันด้วย แล้วที่วันนี้ตั้งใจจะไปไหว้พระ เมาค้างแบบนี้จะไปไหวหรือเปล่าก็ไม่รู้ คิดแล้วก็ส่ายศีรษะ สลัดความคิดเกี่ยวกับคนที่ตอนนี้กำลังครอบครองเตียงเขาอยู่ทิ้งไป ก่อนจะวางผ้าเช็ดตัวลงบนเก้าอี้ และพุ่งตัวลงสระ ออกแรงว่ายน้ำขับไล่ความง่วงงุนและอะไร ๆ ที่เริ่มจะตื่นเพริดเพราะคนในห้องให้สงบลง




ดาริกาตื่นมาอีกครั้งพร้อมกับเสียงท้องร้องโครกคราก เมื่อหันไปมองนาฬิกาที่ตั้งอยู่บนโต๊ะหัวเตียงก็รีบเด้งตัวขึ้นในทันที

“โอ้โห สิบเอ็ดโมง มิน่าล่ะ หิวชะมัด” คนเพิ่งตื่นพึมพำเบา ๆ ก่อนจะกวาดสายตาไปทั่วห้อง แล้วเพิ่งนึกได้ว่าเธอไม่ได้อยู่ในห้องของตนเอง จึงมองหาเจ้าของห้องแต่ก็ไม่พบ

“พี่วีไปไหนนะ ไม่ปลุกกันเลย” บ่นพลางลุกขึ้นและจัดเตียงให้ดูเรียบร้อย จากนั้นเดินตามหาคนร่วมบ้านไปทั่ว ก่อนที่จะมองเห็นเขานอนนิ่ง ๆ อยู่บนเก้าอี้ยาวข้างสระว่ายน้ำ บนใบหน้ามีแว่นกันแดดสวมอยู่

หญิงสาวเดินอย่างแผ่วเบาไปทางด้านหลังพลางเรียกเบา ๆ กะว่าหากเขาหลับอยู่เธอจะไม่รบกวน หากชายหนุ่มกลับหันมาหาทันทีที่เธอส่งเสียงเรียก

“อ้าว น้องดา ตื่นแล้วหรือ”

“ค่ะ เพิ่งตื่น พี่วีตื่นนานแล้วหรือคะ”

“สักพักแล้วครับ” เขาตื่นตั้งแต่เธอไปแย่งเตียงเขาแล้วต่างหาก

“พี่วีคงหิวแล้ว น้องดาฮิ้วหิวค่ะ ขอตัวไปอาบน้ำแต่งตัวแป๊บนะคะ แล้วเราออกไปหาอะไรกินกันเนอะ” หญิงสาวชวนพลางยิ้มประจบ ไม่รู้ว่าเธอทำให้เขาหิ้วท้องรอหรือเปล่า

“เอาสิ พี่วีจะไปอาบน้ำเหมือนกัน แล้วเจอกันนะ” ชายหนุ่มว่าพลางลุกขึ้นยืน ดาริกาจึงโบกมือให้ก่อนจะก้าวเข้าบ้าน เดินตรงไปยังห้องนอนของตนเองเพื่ออาบน้ำแต่งตัวอย่างที่ตกลงกัน

วันนี้เธอจะให้เขาพาตระเวณภูเก็ตให้ทั่วเลยคอยดู หญิงสาวคิดอย่างอารมณ์ดี