มันดีตรงที่คุณสามารถเลือกที่จะกินอยู่อย่างแพง หรือกินอย่างถูกก็ได้ คนละความหมายกับพอเพียง
ทำให้เราสามารถซื้อสินค้าและบริการได้ตามความพอใจ โดยไม่ต้องกังวลเปิดกระเป๋ามาเช็คเงิน
วันนี้คุณอยากเดินเข้าโรงแรม 5-6 ดาว กินมื้อเย็นราคาหลักพัน หลักหมื่นก็ได้
หรือจะเดินไปข้างถนน สั่งก๋วยเตี๋ยวไก่มะระชามละ 30 บาทมานั่งกิน ก็ไม่มีปัญหา

อยากจะดูแลคนในครอบครัว ช่วยเหลือพี่น้องก็ทำได้ตามที่เห็นสมควร โดยไม่ต้องกังวลว่าเค้าจะคืนหรือเปล่า คืนเมื่อไหร่
อยากจะซื้อรถดี ๆ ซักคัน ก็มีตัวเลือกให้มากมายตามขอบเขตของกำลังทรัพย์ที่มี ไม่จำกัดอยู่ที่คันละไม่เกินกี่แสนกี่ล้าน
ไม่ต้องมานั่งกังวล ก่นด่าเวลาได้ยินข่าวขึ้นค่าน้ำมัน ขึ้นค่าก๊าซ ไข่ใบละกี่บาท มะนาวถูกหรือแพง
ไม่ต้องแย่งรุมทึ้งข้าวสาร น้ำมันพืชกับใครในห้าง เวลาขาดแคลน

พูดง่าย ๆ คือเป็นความสุขที่ไม่ถูกจำกัดด้วยความสามารถในการจ่าย

คนบางคนชอบที่จะพูดว่า เงินไม่สำคัญ นั่นเพราะคน ๆ นั้นยังไม่เคยขาดเงินจริงจัง
หรือไม่ก็คน ๆ นั้นไม่เคยต้องมีความรับผิดชอบอะไรนอกจากตัวเอง จะสุขจะทุกข์จะหิวจะอิ่มก็ตัวเอง เลยไม่สนใจ
ลองถ้าต้องดูแลลูกหลาน ญาติผู้ใหญ่ คนในบ้าน คุณหิวได้ ลูกคุณหิวไม่ได้ คุณเจ็บป่วยได้ พ่อแม่เจ็บป่วยต้องรักษา
ของเหล่านี้ใช้เงินทั้งนั้น หากคุณเป็นคนที่เป็นที่พึ่งพาของทุกคน คงไม่มีความคิดประเภทที่ว่า "เงินไม่สำคัญ"

แต่จะว่าไป เงินมันสำคัญก็แค่จำนวณที่ต้องใช้ และจำเป็นอาจจะต้องใช้เพื่อประกันความเสี่ยงในอนาคต
มากไปกว่านี้ ค่าของเงินก็จะลดลงไปเลย ๆ ตามความโลภที่ลดลง
คนที่มีความพอเพียงกับวิถีชีวิตการกินอยู่ ไม่ว่าจะแบบถูกหรือแบบแพง หากคนนั้นไม่โลภ อยากได้อยากมีมากกว่าคนอื่น
เงินที่เป็นส่วนเกินในชีวิต มันก็แค่เศษกระดาษที่ไม่มีค่าอะไร หรือมีน้อยมาก ๆ
เอาไปช่วยเหลือคนที่ยังจำเป็นต้องใช้ คนที่สมควรจะช่วยจริง ๆ ก็ยังจะดีซะกว่า
เงิน 100 ล้านบาท กับเงิน 1 พันล้านบาทในธนาคาร มันต่างกันแค่เลข 0 ตัวเดียว หากมันยังอยู่ในธนาคารต่อไป
ดอกเบี้ยที่ต่างกัน 10 เท่าก็ไม่มีความหมายอะไร เพราะเงินต้น คุณยังไม่จำเป็นต้องเอามาใช้เลย ....