ของผม 

จน  คือต่ำกว่าปานกลาง

ปานกลาง คือ 1 ล้าน(หมายถึงมูลค่าทรัพย์สินที่มีอยู่) และมีรายรับขั้นต่ำเดือนละ 40,000

พอมาถึงตรงนี้ผมก็เลยแบ่งต่อไม่ได้ เพราะรายรับ40,001 ผมก็คิดว่ายังไม่รวย และทรัพย์สิน1,000,001 ผมก็ว่ายังไม่รวย

ก็แสดงว่าเป้าหมายที่คนส่วนใหญ่ตั้งไว้จริงๆแล้วไม่ใช่ รวย ถูกต้องมั้ยครับ 

เพราะคนรวยจริงๆแล้วต้องมีรายได้ต่อเดือนหรือต่อปี และทรัพย์สินที่สะสมอยู่มากกว่า ที่หลายๆคนเข้าใจเลยทีเดียว

เพราะในฐานะคริสเตียน บางคนยกพระคัมภีร์ที่ว่า " เราบอกอีกว่าให้อูฐลอดรูเข็มก็ยังง่ายกว่าที่คนรวยจะเข้าในอาณาจักรของพระเจ้า"

ผมก็คิดว่าการอธิษฐานขอให้เป็นคนร่ำรวยก็คงไม่ดี แต่พอมาคิดดีๆเท่าไหร่หละที่เรียกว่ารวย

ปรากฎว่า การที่มีเงินใช้จ่ายได้สบายระดับนึง ไปเที่ยวต่างประเทศได้บ้าง ปีละ 2-3 ครั้ง มีบ้านมีรถแบบธรรมดาๆประมาณ โคโลล่า แอลดิส (ปัจจุบันผมใช้รถกระบะของบริษัท)   ในสมัยปัจจุบันไม่ถึอว่าเป็นคนรวยซะแล้ว

ดังนั้นผมก็เลยคิดว่าไม่ต้องขอพระเจ้าในคำอธิษฐานว่าขอให้ผมรวยอีกต่อไป เพราะจริงๆผมไม่ได้อยากรวยซะหน่อยผมอยากแค่มีฐานะปานกลางเอง