ที่มาของภาพ http://stevemccurry.wordpress.com/2014/06/02/faces-of-afghanistan/

---

ภาพหญิงสาวชาวอัฟกัน  Sharbat Gula

มาจากกระทู้เดิม http://ppantip.com/topic/30060618
Kodak ภาพฟิล์มสีสไลด์ม้วนสุดท้าย  (ความเห็นที่ 1)

ผมได้ถ่ายภาพนี้
ขณะอยู่ที่ชายแดนระหว่าง
ประเทศอัฟกานิสถานกับประเทศปากีสถาน
เป็นช่วงเวลาที่มีชาวอัฟกันกว่าสามล้านคน
ที่อพยพลี้ภัยสงครามเข้ามาอยู่ในประเทศปากีสถาน
และแล้วในเช้าวันหนึ่ง
ขณะที่ผมเดินหลงทางอยู่ภายใน
ค่ายผู้ลี้ภัยใน Peshawar (เพชาวาร์)
ผมได้ยินเสียงเซ็งแซ่จำนวนมาก
ดังออกมาจากภายในเต็นท์หลังหนึ่ง
ผมลองเยี่ยมมองและเมื่อมองเข้าไปข้างใน
ผมรู้ว่าที่นั่นคือ โรงเรียนชั่วคราวสำหรับนักเรียนหญิง
อายุของพวกเธอราว ๆ 12 ปี

ผมเริ่มพูดคุยกับครูที่สอน
เพื่ออยากจะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป
แล้วผมเริ่มสำรวจไปรอบ ๆ ที่แห่งนั้น
ผมสังเกตเห็นเด็กหญิงคนหนึ่ง
นั่งอยู่ข้าง ๆ มุมเต้นท์
มีดวงตาที่ตระหนกตกใจ (ตื่นกลัวหวาดวิตก)
ที่ผมไม่เคยเห็นสายตาเช่นนั้นมาก่อนเลย
    
ในที่สุดผมขออนุญาตครูว่า
ผมจะสามารถถ่ายภาพของเธอได้หรือไม่
และเพียงเวลาไม่กี่นาที
ผมได้ยิงภาพเธอไปประมาณ 5 หรือ 10 ภาพ
ในขณะที่เพียงช่วงชั่วระยะเวลาสั้น ๆ
แสงสีถูกต้อง  องค์ประกอบที่ถูกต้อง
พื้นหลังถูกต้อง ทุกอย่างถูกต้องไปหมด
ในขณะที่ผมได้ถ่ายภาพนี้

เมื่อภาพนี้ถูกตีพิมพ์บนหน้าปกของ National Geographic
พวกเราได้รับจดหมายหลายพันฉบับ  
ผู้คนต่างเต็มใจและยินดีที่จะส่งเงินเพื่อไปช่วยเหลือเธอ
มีแม้กระทั่งคนที่อยากจะหาเธอให้พบและขอแต่งงานกับเธอ  
เรื่องนี้ไม่เคยสิ้นสุดมากว่า  17 ปีแล้ว



หลายปีต่อมา ผมก็กลับไปที่นั่นอีกครั้งเพื่อค้นหาเธอ
ผมรู้สึกค่อนข้างวิตกเล็ก ๆ น้อย ๆ ว่า
สิ่งที่ผมคิดนี้ จะเป็นการดีสำหรับเธอหรือไม่ ?
แต่แล้วผมคิดว่า นี่น่าจะเป็นโอกาสอีกครั้ง
ถ้าพวกเราสามารถจะช่วยเหลือเธอได้
เพื่อตอบแทนให้กับเธอและชดเชยบางสิ่งบางอย่าง
สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้ภาพถ่ายนั้นมา
อย่างน้อยเพื่อจะช่วยทำให้ชีวิตของเธอดีขึ้นบ้าง
และผมคิดว่าเรื่องนี้คือ ชัยชนะร่วมกัน
นี่เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด  ที่พวกเราสามารถจะทำได้    

พวกเราได้พบกับเธอ
เธอแต่งงานแล้วกับคนงานทำขนมปัง
มีลูกสาวสามคน (อีกคนเสียชีวิตในวัยเด็ก)
เธออาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็ก ๆ ในอัฟกานิสถาน
เธอดูเหมือนจะมีชีวิตที่ดีงาม   ถึงแม้ว่าจะยากจนมาก
สามีของเธอมีรายได้เพียงหนึ่งดอลลาร์ต่อวัน (ประมาณ 30.-บาท)



ฝันที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตของเธอ
คือ การที่ลูก ๆ ของเธอมีการศึกษา
และการได้ไปร่วมพิธีฮัจญ์
ที่เมกกะ และ เมดินาห์  ประเทศซาอุดีอารเบีย
(พิธีศักดิ์สิทธิ์ของชาวมุสลิมในศาสนาอิสลามหลังถือศีลอด)

ดังนั้น National Geographic
ได้ทำเรื่องเหล่านี้ให้เกิดขึ้น
ทำให้ฝันที่เป็นจริงสำหรับเธอ  
ไม่เพียงเฉพาะแต่เธอเพียงคนเดียว
แต่เธอขอพาญาติและเพื่อนของเธอรวม 11 คน
กับการเดินทางที่เป็นฝันที่เป็นจริง
แล้วทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้อย่างเป็นเรื่องจริง
เป็นประสบการณ์ที่ดีทั้งชีวิตสำหรับพวกเธอ  
โดยทางพวกเรา National Geographic
รับภาระค่าใช้จ่ายทุกอย่างสำหรับ
เพื่อเธอกับญาติและเพื่อน ๆ ของเธอทุกคน    

ผมทำแน่นอนอยู่แล้ว
กับการขอถ่ายภาพของเธออีกครั้ง  
ในการถ่ายภาพเธอโดยไม่มีบูร์กา
(ผ้าปิดหน้าไม่ให้บุคคลภายนอก
ที่ไม่ใช่ญาติพี่น้องมองเห็นใบหน้าของเธอ)
ทั้งหมดขึ้นอยู่กับความยินยอมของเธอและสามีของเธอ
พวกเราได้รับความช่วยเหลืออย่างมากจากหัวหน้าชุมชนของเธอ
และอีกหลาย ๆ คน หลายสิ่งหลายอย่างมาประกอบร่วมกัน
รวมกันจนกลายเป็นความร่วมมือครั้งนี้
และเธอเต็มใจที่จะให้ถ่ายภาพเธออีกครั้ง

เรียบเรียงจาก   http://www.bbc.co.uk/blogs/photoblog/2010/07/steve_mccurry_retrospective.html