พอดีตอนนี้ที่บ้านผมเองเปิดกิจการร้านกาแฟ นมๆชิวๆครับ มีอาหารทานเล็กๆนิดหน่อย
เปิดร้านแรกๆคนในครอบครัวช่วยกันทำครับ ทั้งในครัว ข้างนอก เสริฟ ส่วนพักหลังช่วงสองสามปีมานี่เริ่มขายดี อยากให้แม่ไม่ทำในครัวหนักครับ
ปกติแม่ผมจะอยู่ในครัว ผมเลยจ้างพนักงานมา 2 คนครับ คนนึงอยู่ในครัวคอยช่วยแม่ ส่วนอีกคนเสริฟ(ผู้หญิงทั้งสองคน) ค่าแรงก็ปกติครับ คนละ 300 จ่ายเป็นอาทิตย์
จ่ายเป็นวัน แล้วแต่ความต้องการของพนักงาน แรกๆที่จ้างคนมาก็ปกติดีครับ แต่พอคุ้นเคยกันไป พนักงานเริ่มเกงาน
ที่บ้านผมจ้างคนเหมือนครอบครัวครับ มีอะไรก็ช่วยทำกินกัน อยู่เหมือนครอบครัวกันเลย แรกๆผมสอนงาน ไม่คุ้นเคย เขาก็ทำงานกันดี
พอคุ้นเคย เริ่มจะเกงานครับ ผมไม่รู้จะบริหารยังไงดี

ทีนี้พนักงานในครัวหนีหายไปเลยครับ คนนี้มีปัญหานิดหน่อย เป็นเด็กอายุสิบแปด-สิบเก้าได้ ทำงานเลี้ยงตัวเอง คนนี้แม่ผมไว้ใจมาก เหมือนลูกสาวอีกคนเลยก็ว่าได้
แต่สุดท้ายเหมือนเลี้ยงงูเห่าครับ น้องเขาไปพูดกับลูกค้ากลุ่มที่น้องเค้าสนิทว่า ที่บ้านผมใช้แรงงานหนัก ทำงานเกินเวลา ได้วันละ 200 อันนี้ผมได้ยิน
มาจากปากลูกค้าเองว่าน้องเขาพูด
ขอชี้แจงเรื่องเวลาทำงานนะครับ เข้างาน 11.00 จัดของ เปิดจริงๆเกือบบ่ายๆ เลิก 22.00 - 23.00 น. โดยประมาณครับ ถ้าไม่ติดลูกค้านั่งนานหรือเก็บของช้า ส่วนค่าแรงมาตรฐานครับ วันละ 300 จ่ายรายวัน
ผมรู้สึกเสียใจกับน้องเค้ามากครับ เรารู้จักกันมานาน ครอบครัวผมทั้งครอบครัวไว้ใจน้องเค้ามาก ผมฝากน้องเค้าดูแลแม่ ดูแลน้องสาวผม เหมือนต่อหน้าครอบครัวผม น้องเค้าต่อหน้าครอบครัวผม น่ารักมาก เป็นเด็กดีตั้งใจทำงาน แต่พอผมมารู้เรื่องนี้ผมเสียใจมากครับ มีเรื่องอื่นด้วยที่น้องเค้าสร้างเรื่องทิ้งไว้แล้วหายไป จะไม่ขอพูดนะครับ
ส่วนในด้านการทำงานของน้องคนนี้ น้องสาวผมมาบอกทีหลังว่า จู่ๆก็หายไปในระหว่างการทำงาน ไม่บอกกล่าวกันก่อน วันไหนนึกจะหยุดก็หยุด
วันไหนนึกจะเข้ากี่โมงก็เข้า แม่ผมมาบอกอีกว่ามีวันนึงน้องเข้างานห้าโมงเย็น เลิกปกติ แต่มาขอค่าแรงเต็มคือ 300 บาท ผมอึ้งครับ แล้วแม่ผมก็ให้นะครับ ไม่ใช่ไม่ให้
ส่วนเรื่องทำงาน ขยันดีครับ ทำได้ทุกอย่างไม่เคยเกี่ยง ว่างก็เช็คของเช็คน้ำ แต่มีปัญหาเรื่องบนๆแหละครับ

ตอนนี้ก็เหลือพนักงานอยู่คนเดียวครับ แม่ผมตัดสินใจจะไม่จ้างเพิ่มแล้วเพราะค่าใช้จ่ายเยอะ แถมช่วงนี้ขายไม่ค่อยดี น้องคนนี้อายุประมาณ 20-21 ครับ
หลังจากน้องคนแรกหายไป น้องคนนี้ก็ต้องคอยช่วยในครัวบ้าง(แต่ทำไม่เท่าน้องคนเก่า) เสริฟบ้าง แม่ผมเลยให้ค่าแรงวันละ 350 แรกๆทำงานดีครับ หลังๆน้องเริ่มไม่สนใจ
นั่งเอาแต่คุยโทรศัพท์ เสริฟก็ถือคุย ล้างแก้วก็ถือคุย ทอดของกินเล่นก็ถือคุย อันนี้ผมเห็นเอง แต่ไม่อยากพูดอะไรมากผมกลัวจะเสียน้ำใจ อยากให้คิดได้เอง
ช่วงค่ำ(อันนี้น้องผมบ่นให้ฟัง) ออกไปนั่งคุยโทรศัพท์ข้างบ้าน ลูกค้าเข้าร้านไม่ได้สนใจ ลูกค้าเรียกเก็บตังค์ ก็ไม่อยู่ภายในร้าน ไปนั่งคุยโทรศัพท์
ขงของไม่เติม น้งน้ำล้น ไม่ได้ดู น้องสาวผมหงุดหงิดมาก แต่น้องบอกน้องไม่อยากพูดด้วยที่น้องสาวผมเด็กกว่าน้องพนักงานครับ

ส่วนบรรยากาศเวลาร้านคนเยอะมีน้อยมากครับ ช่วงหลังบอกตรงๆเลยว่าขายไม่ดีเลย วันๆนึงพันกว่า สองพันกว่า เปิดร้านแต่บ่ายก็จริง แต่จะมีลูกค้าช่วงประมาณบ่ายสามลงมาครับ เด็กๆเลิกเรียน

บอกตรงๆว่าเครียดครับ ขายไม่ดี จ้างพนักงานมาช่วยก็ไม่ค่อยช่วย
ผมจะทำยังไงดีครับ ปรึกษาแม่ แม่ก็ใจดีเกิน ไม่ว่า ไม่พูด ปกติผมจะทำงานนอกบ้านครับ ช่วงค่ำถึงจะกลับถึงบ้าน
คนอยู่ร้านแล้วเห็นทุกอย่างส่วนใหญ่จะเป็นน้องสาวกับแม่ ส่วนตัวผมไม่ถนัดด้านบริหารทรัพยากรบุคคลจริงๆ (ปกติผมเป็นลูกจ้างร้านไอทีครับ อายุยังน้อย)
ผมไม่รู้จะบริหารงานยังไงดีครับ แม่แกก็อยากได้คนทำงานแบบทำงานจริงๆ ผมว่าจะจ้างพม่าซะเลยก็ยังคิดๆอยู่
รบกวนพี่ๆให้คำปรึกษาทีครับ