เรื่องมีอยู่ว่า มีมนุษย์ป้าที่ทำงานอยู่คนนึง ไม่เคยพูดจาดีๆกับใครเลย อ้าปากทีไร เป็นต้องตวาด ตะคอกตลอด เบื่อจนไม่อยากจะคุยด้วย
แต่โต๊ะทำงานนั่งติดกัน เลยหนีไปไหนไม่ได้ ยอมรับว่าเครียดนะ ต้องอยู่ร่วมงานกับคนแบบนี้
และเหมือนโดนจ้องจับผิดตลอดเวลา ทั้งๆที่ก็อยู่คนละแผนก
หน้าที่ในการทำงาน ไม่ได้ข้องเกี่ยวกันเลย แต่ทุกครั้งเลิกงาน 5 โมงทีไร
พอเก็บของกำลังจะกลับบ้าน ป้าแกต้องพูดออกมาทุกครั้งไป
แหมมมม ห้าโมงปุ๊บ กลับบ้านปั๊บเลยนะ
พูดทุกวัน
พูดจนรู้สึกว่า กูทำงานตั้งแต่แปดโมงเช้า ถึงห้าโมงเย็น
แล้วเลิกงานแล้วกูต้องนั่งอยู่ เพื่อแสดงให้เห็นว่ากูขยันเหรอ
ทั้งๆที่นั่งอยู่ก็ไม่มีอะไรทำแล้ว เพราะเคลียงานเสร็จหมดแล้ว
แต่ทำไมต้องนั่ง
คนเราก็ต้องมีธุระกันมั่งสิ
คิดในใจลึกๆนะ
หน้าที่การงานก็ไม่ได้บกพร่องอะไร ทำงานที่ได้รับมอบหมายดีทุกครั้ง
แต่อีป้านี้ ทำไมต้องมาคอย กัดๆ อยู่ตลอดเวลา
เวลาถามอะไรใคร ก็ตะคอกตลอด คุยกับลูกค้าก็ไม่ดี พอวางสายเสร็จ ก็เอาลูกค้ามาด่า
ไม่ชอบนิสัยแบบนี้เลย
เจอคนนิสัยแบบนี้ เราควรทำตัวอย่างไรดีคะ
เจอคนมารยาทไม่ดีควรทำอย่างไรดี
แต่โต๊ะทำงานนั่งติดกัน เลยหนีไปไหนไม่ได้ ยอมรับว่าเครียดนะ ต้องอยู่ร่วมงานกับคนแบบนี้
และเหมือนโดนจ้องจับผิดตลอดเวลา ทั้งๆที่ก็อยู่คนละแผนก
หน้าที่ในการทำงาน ไม่ได้ข้องเกี่ยวกันเลย แต่ทุกครั้งเลิกงาน 5 โมงทีไร
พอเก็บของกำลังจะกลับบ้าน ป้าแกต้องพูดออกมาทุกครั้งไป
แหมมมม ห้าโมงปุ๊บ กลับบ้านปั๊บเลยนะ
พูดทุกวัน
พูดจนรู้สึกว่า กูทำงานตั้งแต่แปดโมงเช้า ถึงห้าโมงเย็น
แล้วเลิกงานแล้วกูต้องนั่งอยู่ เพื่อแสดงให้เห็นว่ากูขยันเหรอ
ทั้งๆที่นั่งอยู่ก็ไม่มีอะไรทำแล้ว เพราะเคลียงานเสร็จหมดแล้ว
แต่ทำไมต้องนั่ง
คนเราก็ต้องมีธุระกันมั่งสิ
คิดในใจลึกๆนะ
หน้าที่การงานก็ไม่ได้บกพร่องอะไร ทำงานที่ได้รับมอบหมายดีทุกครั้ง
แต่อีป้านี้ ทำไมต้องมาคอย กัดๆ อยู่ตลอดเวลา
เวลาถามอะไรใคร ก็ตะคอกตลอด คุยกับลูกค้าก็ไม่ดี พอวางสายเสร็จ ก็เอาลูกค้ามาด่า
ไม่ชอบนิสัยแบบนี้เลย
เจอคนนิสัยแบบนี้ เราควรทำตัวอย่างไรดีคะ