อยากระบายจริงๆค่ะ
เบื่อและเหนื่อยใจมากๆ ค่ะ มีพี่ชายเหลืออยุ่คนเดียวเป็นคนโตด้วยนะ เค้ามีลูกชายโตเป็นหนุ่มแล้ว ตั้งแต่หลานเกิดจนโตไม่เคยเลี้ยง แค่ส่งเสียตอนเริ่มเข้ามัธยมเพราะโดนบังคับอาคนที่เลี้ยงเค้าเอาจริง ให้ส่งแค่ค่ากินสำหรับไปโรงเรียนของหลานเป็นเดือนละไม่มาก ส่วนค่าใช้จ่ายอื่นอาออกให้หมด ทั้งเรื่องอยู่กิน น้ำไฟ ชุดนักเรียน และจิปาถะ แค่นี้ยังอิดออด เค้าไม่ได้อยากได้หรอกเงินแต่เค้าอยากให้รู้จักรับผิดชอบบ้าง อายุอานามไม่ใช่น้อยแต่ยังไม่ก้าวหน้ากับชีวิตเลย วนอยู่กับการพนันบ้าง เหล้าสุรา เป็นหนี้เป็นสิน ยืมเงินครอบครัวไปก็ไม่เคยเอามาใช้ นี่ภรรยาก็มายืมไปอีกยังไม่ยอมใช้ แถมบอกว่าจะคืนให้เมื่อนั้นเมือนี้ แต่ผ่านมาก็ยังไม่คืนแถมทำนิ่งอีก ตลอดเวลาไม่เคยช่วยเหลือเจือจุนพ่อแม่ แต่เรื่องนี้เราไม่สนเราทำคนเดียวได้ และเราเคยบอกไปตอนที่เค้ามีลูกแล้วว่า พี่ไม่ต้องห่วงเรื่องพ่อแม่นะ เราจะดูแลเองเพราะเรารุ้ว่าเค้าไม่มีเงินหรอก แต่เราบอกเค้าไปว่าไม่ให้เงินพ่อแม่เราไม่ว่า แต่อย่ามาขอหรือสร้างภาระหนี้สินให้ท่านต้องเดือดร้อนแบบที่เคยทำได้มั้ย ? พ่อเคยใช้หนี้ลมให้เค้ามาแล้ว คือเค้ายืมคนอื่นแล้วหนี พ่อเลยต้องมาใช้แทนลูกเพราะอายทนไม่ได้ที่เค้ามาทวงมาว่าถึงบ้าน เงินเราทุกบาทที่ให้พ่อแม่เราอยากให้พ่อแม่ได้กินได้ใช้เต็มที่ ไม่ใช่มาตามใช้หนี้อะไรแบบนี้ ขอแค่ให้เค้ารับผิดชอบลูกของเค้าครอบครัวเค้าให้ดีให้รอดก็พอ
พ่อเพิ่งป่วยเค้ามาเฝ้านะ เราดีใจเราซึ้งเลยเพราะเราไปไม่ได้เราอยู่ต่างประเทศ เราคุยกันแบบที่เกิดมาไม่เคยคุยกันมาก่อน เราดีใจยิ่งกว่าถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง เรามีพี่ชายแบบคนอื่นแล้ว พี่ชายคนโตที่รักครอบครัวที่ดูแลพ่อแม่ที่ไม่ทิ้งพ่อแม่ แต่พอพ่ออกจากโรงพยาบาลก็มาขอเงินไปใช้หนี้ หนี้อะไรอีกหนักหนา ไม่เคยเห็นหมดหนี้ซักที โดยบอกว่าทำธุรกิจแล้วต้องการเงินไปหมุน ซึ่งอะไรเหล่านั้นมันไม่จริงเลย ธุรกิจอะไรไม่เคยมีกำไรมีแต่หนี้มาตลอด เคยแม้กระทั่งสาบานว่าจะเลิกเล่น แต่มันก็กลับเข้าวังวนเดิมอีก เฮ่อ เหนือยค่ะ เหนื่อยใจที่สุด ถ้าขอไปทำอะไรดีๆ เราจะไม่ว่า ถ้าทำตัวให้มีเครดิตมากกว่านี้เราจะให้แบบไม่ลังเล แต่เพราะการยืมการขอของเค้าและภรรยามันเหมือนโยนหินลงทะเล ไม่เคยเห็นอะไรงอกงามเลยแม้แต่น้อย ยืมทางโน้นไปโป๊ะทางนี้ ยืมทางนี้ไปโป๊ะทางนั้น ยืมจนครบคนในตระกูลแล้วแต่ยังไม่มีใครได้คืนเลย เหลือเรานี้ล่ะที่ใจแข็งไม่เคยให้
เพราะเราประกาศไปแล้วว่าจุดยืนเราคือ ส่งเสียให้พ่อแม่บังเกิดเกล้า ช่วยค่าเทอมหลาน(ก็ลูกพี่ชายนิล่ะ) เรายังมีอาที่ไม่ได้แต่งงานแต่ท่านเลี้ยงเรามา และลุงกับป้าที่มีพระคุณเหมือนเป็นพ่อแม่อีกคนให้เป็นห่วงและส่งเงินให้ใช้ แต่เชื่อมั้ยค่ะว่าสำหรับคนที่เรากล่าวมานี้เท่าไหร่เราก็ให้ได้ให้แบบสุขใจด้วยนะและคิดว่ายังไม่พอด้วยซ้ำ กลับบ้านทุกครั้งก็ปรนนิบัตรดูแลเท่าที่จะทำได้ แต่ยังคิดว่าน้อยมากกับสิ่งที่เค้าเคยดูแลเรามา
สอนหลานบอกหลาน ว่าอย่ายุ่งกับการพนันและยาเสพติด รวมทั้งเรื่องรังแกผู้หญิง สามสิ่งนี้ห้ามข้องแวะ หลานเป็นเด็กดีและเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร เค้ารู้ว่าทำไมพ่อเค้าถึงมีชีวิตแบบนี้โดยไม่ต้องบอก ทุกวันนี้ตั้งใจเรียนไปฝึกงานได้เงินก็เอามาให้ที่บ้านแต่ที่บ้านแบ่งให้เค้าเก็บสะสมเพื่ออนาคตจะเรียนต่อจะได้มีทุน หากต่อไปพ่อแม่ไม่ส่งหลานจะยังมีทุนของตัวเองบ้าง
เราไม่อยากเล่าเรื่องนี้ให้แฟนฟังแล้ว เค้าฟังมาพอถ้าเค้ารู้เค้าก็ไม่สบายใจเพราะเค้ารู้ว่าลึกๆเราก็ทุกข์ใจที่ต้องปฏิเสธ
เครียดเรื่องพ่อป่วยแต่ก็ชื่นใจว่าพี่ชายจะกลับเนื้อกลับตัว แต่แล้วก็เหนื่อยใจเป็นสองเท่าเพิ่มอีก เฮ่อ
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านเรื่องน่าเหนื่อยใจของเราจนจบ เฮ่อ อีกรอบ แท๊กไปที่ปัญหาสังคมเพราะมันเกี่ยวกับการพนันซึ่งเป็นปัญหาในสังคม แท๊กห้องชานเรือนเพราะเห็นว่าเป็นปัญหาในครอบครัวด้วย
กระทู้อยากระบาย เหนื่อยใจกับพี่ชายตัวเองจัง
เบื่อและเหนื่อยใจมากๆ ค่ะ มีพี่ชายเหลืออยุ่คนเดียวเป็นคนโตด้วยนะ เค้ามีลูกชายโตเป็นหนุ่มแล้ว ตั้งแต่หลานเกิดจนโตไม่เคยเลี้ยง แค่ส่งเสียตอนเริ่มเข้ามัธยมเพราะโดนบังคับอาคนที่เลี้ยงเค้าเอาจริง ให้ส่งแค่ค่ากินสำหรับไปโรงเรียนของหลานเป็นเดือนละไม่มาก ส่วนค่าใช้จ่ายอื่นอาออกให้หมด ทั้งเรื่องอยู่กิน น้ำไฟ ชุดนักเรียน และจิปาถะ แค่นี้ยังอิดออด เค้าไม่ได้อยากได้หรอกเงินแต่เค้าอยากให้รู้จักรับผิดชอบบ้าง อายุอานามไม่ใช่น้อยแต่ยังไม่ก้าวหน้ากับชีวิตเลย วนอยู่กับการพนันบ้าง เหล้าสุรา เป็นหนี้เป็นสิน ยืมเงินครอบครัวไปก็ไม่เคยเอามาใช้ นี่ภรรยาก็มายืมไปอีกยังไม่ยอมใช้ แถมบอกว่าจะคืนให้เมื่อนั้นเมือนี้ แต่ผ่านมาก็ยังไม่คืนแถมทำนิ่งอีก ตลอดเวลาไม่เคยช่วยเหลือเจือจุนพ่อแม่ แต่เรื่องนี้เราไม่สนเราทำคนเดียวได้ และเราเคยบอกไปตอนที่เค้ามีลูกแล้วว่า พี่ไม่ต้องห่วงเรื่องพ่อแม่นะ เราจะดูแลเองเพราะเรารุ้ว่าเค้าไม่มีเงินหรอก แต่เราบอกเค้าไปว่าไม่ให้เงินพ่อแม่เราไม่ว่า แต่อย่ามาขอหรือสร้างภาระหนี้สินให้ท่านต้องเดือดร้อนแบบที่เคยทำได้มั้ย ? พ่อเคยใช้หนี้ลมให้เค้ามาแล้ว คือเค้ายืมคนอื่นแล้วหนี พ่อเลยต้องมาใช้แทนลูกเพราะอายทนไม่ได้ที่เค้ามาทวงมาว่าถึงบ้าน เงินเราทุกบาทที่ให้พ่อแม่เราอยากให้พ่อแม่ได้กินได้ใช้เต็มที่ ไม่ใช่มาตามใช้หนี้อะไรแบบนี้ ขอแค่ให้เค้ารับผิดชอบลูกของเค้าครอบครัวเค้าให้ดีให้รอดก็พอ
พ่อเพิ่งป่วยเค้ามาเฝ้านะ เราดีใจเราซึ้งเลยเพราะเราไปไม่ได้เราอยู่ต่างประเทศ เราคุยกันแบบที่เกิดมาไม่เคยคุยกันมาก่อน เราดีใจยิ่งกว่าถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง เรามีพี่ชายแบบคนอื่นแล้ว พี่ชายคนโตที่รักครอบครัวที่ดูแลพ่อแม่ที่ไม่ทิ้งพ่อแม่ แต่พอพ่ออกจากโรงพยาบาลก็มาขอเงินไปใช้หนี้ หนี้อะไรอีกหนักหนา ไม่เคยเห็นหมดหนี้ซักที โดยบอกว่าทำธุรกิจแล้วต้องการเงินไปหมุน ซึ่งอะไรเหล่านั้นมันไม่จริงเลย ธุรกิจอะไรไม่เคยมีกำไรมีแต่หนี้มาตลอด เคยแม้กระทั่งสาบานว่าจะเลิกเล่น แต่มันก็กลับเข้าวังวนเดิมอีก เฮ่อ เหนือยค่ะ เหนื่อยใจที่สุด ถ้าขอไปทำอะไรดีๆ เราจะไม่ว่า ถ้าทำตัวให้มีเครดิตมากกว่านี้เราจะให้แบบไม่ลังเล แต่เพราะการยืมการขอของเค้าและภรรยามันเหมือนโยนหินลงทะเล ไม่เคยเห็นอะไรงอกงามเลยแม้แต่น้อย ยืมทางโน้นไปโป๊ะทางนี้ ยืมทางนี้ไปโป๊ะทางนั้น ยืมจนครบคนในตระกูลแล้วแต่ยังไม่มีใครได้คืนเลย เหลือเรานี้ล่ะที่ใจแข็งไม่เคยให้
เพราะเราประกาศไปแล้วว่าจุดยืนเราคือ ส่งเสียให้พ่อแม่บังเกิดเกล้า ช่วยค่าเทอมหลาน(ก็ลูกพี่ชายนิล่ะ) เรายังมีอาที่ไม่ได้แต่งงานแต่ท่านเลี้ยงเรามา และลุงกับป้าที่มีพระคุณเหมือนเป็นพ่อแม่อีกคนให้เป็นห่วงและส่งเงินให้ใช้ แต่เชื่อมั้ยค่ะว่าสำหรับคนที่เรากล่าวมานี้เท่าไหร่เราก็ให้ได้ให้แบบสุขใจด้วยนะและคิดว่ายังไม่พอด้วยซ้ำ กลับบ้านทุกครั้งก็ปรนนิบัตรดูแลเท่าที่จะทำได้ แต่ยังคิดว่าน้อยมากกับสิ่งที่เค้าเคยดูแลเรามา
สอนหลานบอกหลาน ว่าอย่ายุ่งกับการพนันและยาเสพติด รวมทั้งเรื่องรังแกผู้หญิง สามสิ่งนี้ห้ามข้องแวะ หลานเป็นเด็กดีและเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร เค้ารู้ว่าทำไมพ่อเค้าถึงมีชีวิตแบบนี้โดยไม่ต้องบอก ทุกวันนี้ตั้งใจเรียนไปฝึกงานได้เงินก็เอามาให้ที่บ้านแต่ที่บ้านแบ่งให้เค้าเก็บสะสมเพื่ออนาคตจะเรียนต่อจะได้มีทุน หากต่อไปพ่อแม่ไม่ส่งหลานจะยังมีทุนของตัวเองบ้าง
เราไม่อยากเล่าเรื่องนี้ให้แฟนฟังแล้ว เค้าฟังมาพอถ้าเค้ารู้เค้าก็ไม่สบายใจเพราะเค้ารู้ว่าลึกๆเราก็ทุกข์ใจที่ต้องปฏิเสธ
เครียดเรื่องพ่อป่วยแต่ก็ชื่นใจว่าพี่ชายจะกลับเนื้อกลับตัว แต่แล้วก็เหนื่อยใจเป็นสองเท่าเพิ่มอีก เฮ่อ
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่านเรื่องน่าเหนื่อยใจของเราจนจบ เฮ่อ อีกรอบ แท๊กไปที่ปัญหาสังคมเพราะมันเกี่ยวกับการพนันซึ่งเป็นปัญหาในสังคม แท๊กห้องชานเรือนเพราะเห็นว่าเป็นปัญหาในครอบครัวด้วย