กาลครั้งหนึ่งยังมีดินแดนใหญ่
แผ่แสนไกลในควันอันเหน็บหนาว
มีราชาราชินีมีเรื่องราว
มีเรื่องเจ้าหญิงเลองามอยู่สี่คน

แลครั้งนั้นเจ้าชายน้อยคล้อยกำเนิด
วังประชาฉลองเลิศทุกแห่งหน
ประดับวังประดังดามีค่ายล
หามีผู้ใดฉงนซึ่งตำนาน

คือสายเลือดซึ่งซ่อนเร้นกับราชศักดิ์
มิมีผู้ใดประจักษ์หักอาจหาญ
กับกายเปราะแก้วแม้นแม้คราญ
ซึ่งอาจผลาญได้เพียงผัสสะเบา

ต้องถูกกางขวางกั้นด้วยนั่นนี่
ต้องคอยมีคนใช้เอาไว้เฝ้า
ต้องระวังอันตรายรายเช้าเพรา
อย่าให้เขากระทบบาดอาจสิ้นใจ

วันหนึ่งได้เอนกายลงที่บนพื้น
สงสัยตื่นมองฟ้าหาไฉน
เพียงขอชมฤดูร้อนยามอยู่ไป
เพราะไม่รู้เมิ่อใดไร้ชีวา

เพียงกระทบฟกช้ำก็ไม่อาจหยุด
โลหิตรุดเนืองนองสยองกล้า
เมื่อหมอไม่อาจช่วย องค์ราชา-
จึงต้องมาเพิ่งหมอผีที่ลือชา

เมื่อดินแดนแสนสู่สงครามใหญ่
ราชาให้เจ้าชายไปแดนหน้า
ยามนั้นมีนายพลต่างภาษามา
รู้ข่าวว่าบุตรชีพวายในโรมรัน

ราตรีหนาวเยือกเย็นเข็ญให้ล้า
"พระบิดาให้ข้าอยู่เปํนเพื่อนท่าน"
ท่ามทิวามิดมืดก็ตรัสพลัน
"เพราะว่าท่านอาจเศร้าเหงาใจเดียว"

แต่ยามสงครามสิ้นดินแดนแพ้
ความแค้นแผ่ผลาญเผาทุกคราวเหลียว
เปลี่ยนเสียงสรวลแซ่ซร้องที่ร้องเกลียว
ต้องลดเลี้ยวหลบไปให้พ้นแดน

ถูกขังอยู่กลางทุ่งหญ้าป่าสนหนาว
ที่ฟอกขาวโพลนเหน็บเจ็บเหลือแสน
มีแต่พ่อแม่พี่ปันวันขาดแคลน
โรคย้ำเบียดไม่อาจแม้นยืนสักวัน

ก็กลางดึกเขาเข้าปลุกให้ลุกมา
เพราะบอกว่าจะส่งให้ปลอดภัยนั่น
ทั้งครอบครัวลงไปใต้ดินกัน
ปืนไฟกลับพ่นควันฟุ้งเฟ้อไกว

เบื้องหน้าภาพครอบครัวสูญสิ้นแล้ว
ตะลึงเพริดแม้จะแคล้วรอดชีพได้
จำถูกจ้วงแทงกระหน้ำย้ำซ้ำไป
โลหิตไหลไม่เลือดหาหยุดนองกองกาย

กลางหิมะแม้เถ้าร่างก็สูญหาย
เพื่อต้องกลายเป็นเป้าหมายคนหลายหน้า
ฤๅบางทีจะขอเชื่อในผืนฟ้า
ว่าจักได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน

---------------------------

ได้รับแรงบันดาลใจมากจาก biography (ต้องใช้คำว่าพระราชประวัติ?) ของ Alexei Nikolaevich, Tsarevich of Russia หรือที่รู้จักกันในชื่อของเจ้าชาย Alexei Romanov (พระอนุชาของแกรนด์ดัชเชส Anastasia) ครับ