ร้าวระทมตรมแต้มสองแก้มอาบ
เป็นรอยคราบน้ำตาคราหลั่งไหล
อยากลบเลือนแผลเก่าที่เศร้าใจ
ยิ่งเหมือนใครเอามีดมากรีดทรวง

อยากจะลืมกลับจำช้ำจริงนี่
ขอบอกพี่เจ็บในช่างใหญ่หลวง
น้องอกหักช้ำรักจากชายลวง
น้ำตาร่วงแทบกระอักรักทำลาย

กลับมาหลบซบกายอ้อมใจพี่
โปรดปรานีด้วยหนาอย่าลาหาย
ช่วยปลอบขวัญน้องยานะพี่ชาย
มิได้หมายยึดพี่นี้มาครอง

น้องรู้อยู่แก่ใจพี่ชายนั้น
มีหญิงอื่นผูกพันเป็นเจ้าของ
ขอยืมอกโอบเอื้อเพื่อประคอง
ซับน้ำตาทีหลั่งนองให้น้องที

แล้วจะขอจากไปจนไกลหน้า
ไม่กลับมากวนใจให้หมองศรี
เดินตามทางอย่างเดียวดายใครไม่มี
เพื่อหลบหนี ซาตานกลางม่านใจ

หวังพี่ไม่ถ่ายเททำเหหัน
ให้น้องนั้นต้องช้ำน้ำตาไหล
เจ็บครั้งนี้เกินกล่าวเศร้าเพียงใด
ขอพี่ให้ ไหล่ซบ เพื่อลบรอย


“สุนันท์ยา”