หากแม้นลืมได้ก็ลืมให้หมด
ความรันทดอ่อนล้าน้ำตาฉ่ำ
ลืมมันเสียเถิดคราบรอยหลาบจำ
ทรวงชอกช้ำ .. ให้หายมลายลา
<><>
ทนเก็บงำยับยอกหลงดอกไม้
มิยอมให้ดอมดมระทมท่า-
ทีหัวใจยืนยันคำสัญญา
จำนรรจ์เลิกเสน่หาสุมาลี
<><>
นั่งสำนึกฝึกจิตคิดหาญหัก
เราก็ชายทนงรักในศักดิ์ศรี
ไม่คิดค้อมหัวให้ใครย่ำยี
แต่ยอมพลีตนให้สุคนธา
<><>
ถอดใจซื่อฝากไว้ในอ้อมรัก
กลับกระอักอาดูรสูญคุณค่า
ทนรับทัณฑ์พิศวาสทุกมาตรา
โทษห่วงหา > พุดจีบปีบจำปี <
<><>
**** ทนรับทัณฑ์ ****