เพิ่งเริ่มปฏิบัติค่ะ เริ่มเมื่อต้นเดือนพฤษภาคมนี้เอง เดินจงกรมก่อนค่ะ โดยตั้งเวลาไว้ 20 นาที แล้วนั่งสมาธิต่อ 20 นาที ขอรบกวนผู้รู้ช่วยให้คำแนะนำหน่อยค่ะ เคยไปเรียนที่วัดอัพวัน ของหลวงพ่อจรัญมานานหลายปีแล้ว ระยะเวลา 3 วัน ตอนนี้เริ่มต้นปฏิบัติเพื่อให้ตัวเองมีความสงบ
1.ช่วงที่เดินจงกรมก็มีวูบๆ เหมือนง่วงนอน ตัวโคลง เวลาเดินต้องพยายามฝืน เมื่อก่อนเดินโดยใช้สติกำหนดที่เท้า ก็มีอาการนี้เป็นระยะๆ เลยเปลี่ยนเป็นรู้สึกทั้งตัวว่าเดินแทน ก็ยังเป็นเหมือนเดิม
2.ก่อนหน้านี้คิดว่านั่งสมาธิดีกว่าเดินจงกรม เพราะรู้สึกเหมือนจะวูบหลับตอนเดินมากกว่า แต่เมื่อคืนรู้สึกเหมือนวูบบ่อย พอรู้สึกตัวก็จะัรู้สึกตัวหนักๆ เหมือนรู้สึกว่าเรานั่งอยู่ในลักษณะนั่งสมาธิ รู้สึกตั้งแต่บ่าลงมา พอจับลมหายใจเข้าออกต่อ ก็จะเริ่มเคลิ้มและวูบอีก แต่ไม่หลับนะคะ
3.เรารู้สึกว่าตัวเองยังทำสามาธิไม่ได้เลยค่ะ แต่ระยะหลังฟุ้งซ่านน้อยลง คือเราใช้การกำหนดลมเข้าออกน่ะค่ะ เคยดูท้องมาก่อน แต่ตอนนี้มาใช้ลมหายใจกำหนดแทน ดูว่ามันสั้น มันยาว ไม่ได้ใช้คำบริกรรมค่ะ เราเข้าใจว่า เวลาเป็นสมาธิคือการที่เรารู้สึกตัวว่านั่งอยู่ ไม่ทราบว่าถูกหรือไม่ ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาก็จะเกิดความรู้สึกแบบนี้ขึ้นเป็นระยะๆ
ไม่ทราบว่าเราปฏิบัติผิดตรงไหนหรือต้องแก้ไขอย่างไรบ้างคะ เพราะเมื่อออกจากสมาธิ เราก็ไม่ได้ง่วงนอน แต่คิดว่าตัวเองคงเพลีย เพราะหลับไปตอน 3 ทุ่ม ตื่นขึ้นมาทำงานตอนตี 2 และเริ่มทำสมาธิตอน ตี 3 ครึ่งได้ แต่เมื่อกลับเข้าไปนอน ก็ไม่ได้ง่วงหลับไปเลย เรากำหนดลมหายใจเข้าออกก่อนถึงจะหลับ ธรรมดาเราเป็นคนนอนน้อยค่ะ มักจะตื่นขึ้นมาทำงานตอนดึกๆเสมอ และเป็นการตื่นเอง โดยไม่ได้ตั้งนาฬิกาปลุก แล้วแต่สภาพร่างกายค่ะ
ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้นะคะ ถ้าหากเราใช้คำ หรือ ใช้ภาษาที่ไม่ถูกต้องสำหรับการปฏิบัติ ยังไงก็รบกวนท่านผู้รู้ให้แนวทางในการปฏิบัติด้วยค่ะ จะเป็นพระคุณอย่างสูง เพราะเรายังไม่สามารถไปปฏิบัติธรรมตามสถานที่ต่างๆได้ เนื่องจากยังมีลูกเล็กที่ต้องดูแลอยู่ค่ะ
นั่งสมาธิแล้ววูบเหมือนจะหลับ ทั้งที่ไม่ได้ง่วงนอน ควรแก้ไขอย่างไรดีคะ
1.ช่วงที่เดินจงกรมก็มีวูบๆ เหมือนง่วงนอน ตัวโคลง เวลาเดินต้องพยายามฝืน เมื่อก่อนเดินโดยใช้สติกำหนดที่เท้า ก็มีอาการนี้เป็นระยะๆ เลยเปลี่ยนเป็นรู้สึกทั้งตัวว่าเดินแทน ก็ยังเป็นเหมือนเดิม
2.ก่อนหน้านี้คิดว่านั่งสมาธิดีกว่าเดินจงกรม เพราะรู้สึกเหมือนจะวูบหลับตอนเดินมากกว่า แต่เมื่อคืนรู้สึกเหมือนวูบบ่อย พอรู้สึกตัวก็จะัรู้สึกตัวหนักๆ เหมือนรู้สึกว่าเรานั่งอยู่ในลักษณะนั่งสมาธิ รู้สึกตั้งแต่บ่าลงมา พอจับลมหายใจเข้าออกต่อ ก็จะเริ่มเคลิ้มและวูบอีก แต่ไม่หลับนะคะ
3.เรารู้สึกว่าตัวเองยังทำสามาธิไม่ได้เลยค่ะ แต่ระยะหลังฟุ้งซ่านน้อยลง คือเราใช้การกำหนดลมเข้าออกน่ะค่ะ เคยดูท้องมาก่อน แต่ตอนนี้มาใช้ลมหายใจกำหนดแทน ดูว่ามันสั้น มันยาว ไม่ได้ใช้คำบริกรรมค่ะ เราเข้าใจว่า เวลาเป็นสมาธิคือการที่เรารู้สึกตัวว่านั่งอยู่ ไม่ทราบว่าถูกหรือไม่ ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาก็จะเกิดความรู้สึกแบบนี้ขึ้นเป็นระยะๆ
ไม่ทราบว่าเราปฏิบัติผิดตรงไหนหรือต้องแก้ไขอย่างไรบ้างคะ เพราะเมื่อออกจากสมาธิ เราก็ไม่ได้ง่วงนอน แต่คิดว่าตัวเองคงเพลีย เพราะหลับไปตอน 3 ทุ่ม ตื่นขึ้นมาทำงานตอนตี 2 และเริ่มทำสมาธิตอน ตี 3 ครึ่งได้ แต่เมื่อกลับเข้าไปนอน ก็ไม่ได้ง่วงหลับไปเลย เรากำหนดลมหายใจเข้าออกก่อนถึงจะหลับ ธรรมดาเราเป็นคนนอนน้อยค่ะ มักจะตื่นขึ้นมาทำงานตอนดึกๆเสมอ และเป็นการตื่นเอง โดยไม่ได้ตั้งนาฬิกาปลุก แล้วแต่สภาพร่างกายค่ะ
ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้นะคะ ถ้าหากเราใช้คำ หรือ ใช้ภาษาที่ไม่ถูกต้องสำหรับการปฏิบัติ ยังไงก็รบกวนท่านผู้รู้ให้แนวทางในการปฏิบัติด้วยค่ะ จะเป็นพระคุณอย่างสูง เพราะเรายังไม่สามารถไปปฏิบัติธรรมตามสถานที่ต่างๆได้ เนื่องจากยังมีลูกเล็กที่ต้องดูแลอยู่ค่ะ