มันเป็นเช้าที่อากาศแจ่มใส แสงแดดแห่งรุ่งอรุโณทัยลอดผ่านกลีบม่านสีชมพูกระทบพื้นหินอ่อนนวลขาว ไอเย็นจากลมหนาวภายนอกลอดผ่านหน้าต่างเข้ามากระทบใบหน้า เสียงนกจิ๊บๆร่ำร้องประสานเสียงกันไพเราะเสนาะหู เสียงกิ่งไม้ดีดสีกันอย่างเป็นจังหวะตามแรงลม ฉันได้แต่หลับตา.. และฟังเสียงที่ไพเราะเหล่านั้น ช่างมีความสุขเหลือเกิน ฉันไม่อยากผละลุกจากเตียงตอนนี้เลย ฉันได้แต่ภาวนา หากมีเวทมนต์บนโลกใบนี้ ฉันจะขอครอบครองมันได้หรือไม่ หากฉันได้ครอบครองมัน ฉันจะขอเสกให้เวลาหยุดเดิน ณ ตอนนี้เลยเป็นไร ให้ฉันได้ซาบซึมความอิ่มเอมแบบนี้ไปนานๆ ตราบนานเท่านาน..  
      และสิ่งที่ฉันเป็นกังวลมาตลอด นั่นคือ โลกแห่งความเป็นจริง ก็ได้ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง เสียงของหล่อนช่างเสียดแทงในรูหู จังหวะการหายใจ น้ำเสียงแผดซ่าน ดุดันและจริงจัง คำพูดของหล่อนช่างหยาบคาย กรีดแทง เปี่ยมด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน  ยิ่งหล่อนแผดเสียงมากขึ้นเท่าไหร่ หัวคิ้วทั้งสองของฉันก็ยิ่งขมวดเข้าหากันมากยิ่งขึ้น ฉันจำใจต้องลืมตา บัดนี้ เสียงความงดงามแห่งธรรมชาติได้หายไปจนหมดแล้ว น่าเสียดายยยิ่งนัก
       ฉันรีบเร่งแต่งตัวอย่างเร็วไว หลังจากอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายและใบหน้า ชโลมโลชั่นให้ทั่วตัว หวีผมที่ยาวสลวย ปัดแก้ม และเขียนคิ้วอย่างบรรจง ฉันจ้องมองหญิงสาวที่สวยสด หน้าเรียวยาวได้รูป ผมดำขลับรับกับตาที่กลมโต จมูกสันเป็นคม ปากอวบอิ่มได้รูป แก้มอมชมพูดูมิได้บรรจงแต่งแต้ม คิ้วโก่งยาว คอเรียวระหง แต่แววตากลับหมองหม่น เศร้าสร้อย เต็มไปด้วยความผิดหวัง นี่หรือตัวฉัน นี่หรือแววตาของผู้หญิงที่ใครๆล้วนปรารถนา..
          ฉันเดินอ้อยอิ่งลงมาในชุดยาวสวย กระโปรงสีครีมพลิ้วไหวตามแรงลม ท่อนบนเป็นเสื้อรัดรูป เผยเนินอกที่อวบอิ่มและหน้าท้องที่แบนราบที่เหล่าบรรดาสาวน้อยใหญ่ถวิลหา สายตาทุกคู่จับจ้องที่ฉัน ฉันรู้สึกได้ ด้วยแรงดึงดูดที่ฉันมี บวกกับความสวยสะพรั่งทั้งรูปร่างหน้าตาและผิวพรรณ ทำให้ฉันเป็นที่หมายปองของชายมากมายในเมืองนี้ ฉันควรจะปลื้มปิติยินดีสิ แต่มันไม่ง่ายอย่างนั้น..