“หวั่นไหว”

เมื่อหัวใจหมายมั่นสัญญามอบ
เป็นคำตอบชอบซึ้งเป็นหนึ่งหมาย
สายใยทักสลักอยู่มิรู้คลาย
จวบสุดท้ายปลายฝันมิผันแปร

ตราบวันนั้นจนถึงซึ่งวันนี้
ผ่านเดือนปีนานเนิ่นเกินกระแส
จะจริงหรือคำว่าจะดูแล
เพราะสิ่งแท้คือความไม่แน่นอน

ฉันรู้สึกหวั่นไหวใจเริ่มล้า
เมื่อเวลาเลยล่วงห่วงสังหรณ์
รักของเรายังคงอยู่หรือแรมรอน
เธออาทรห่วงฉันนั้นเหมือนเดิม-

หรือวกเวียนเปลี่ยนผันคิดหันเห
กลายรวนเรเทถ่ายไร้หลักเสริม
ยืนยันหน่อยว่ารักช่วยฝากเติม
จะได้เพิ่มความมั่นใจให้อีกครา..

“สุนันท์ยา”