หมดสิ้นแล้ว..ฤๅไฉน..เยื่อใยฝัน
เมื่อวานวันผ่านลับไม่กลับหวน
อักษรสาส์กานท์กลอนเคยอ้อนครวญ
แทรกสำนวนสื่อหมายไม่ผันแปร

หวานคำรักทักทายต่อท้ายถ้อย
ที่รินร้อยรื่นรมย์ชี้ชมแข
เฝ้าคิดทำย้ำทวนชวนเหลียวแล
กลายเหมือนแพลำน้อยเลื่อนลอยลา

มิอาจทวนกระแสชลาสินธุ์
ที่ไหลรินเชี่ยวกรากจนยากฝ่า
จึงไม่เหลือสิ่งใดให้นำพา-
ดังสัญญาเอยอ้างเมื่อครังนั้น
*****
ส่งสำเนียงเรียงร่ายลงในบท
สุนทรรส..พจนารถวางวาดฝัน
มอบ"แด่คนเคยรัก"ปักชีวัน
ตราบนิรันดร์ฉันจะขอ..รอเพียงเธอ…


“สุนันท์ยา”