"เพื่อฝัน"
ร่วมฝ่าฟัน เถิดหนา อย่าหวั่นไหว
ด้วยความหวัง ตั้งมั่น สานสายใย
เกี่ยวก้อยไป ให้ถึง ซึ่งจำนงค์

"เพื่อรัก"
ย่อมตระหนัก ค่าล้วน ควรประสงค์
สายสัมพันธ์ วานวัน ยังมั่นคง
ให้ดำรง เคียงขวัญ วรรณกวี

"เพื่อนเอย"
สิ่งใดเคย รันทด หมดสุขศรี
ขอกล่อมเจ้า ด้วยบท พจน์วจี
ว่ายังมี รักมั่นไม่ผันแปร

อุปสรรค ขวากหนาม ที่ลามกั้น
ปล่อยคืนวัน ล้างลบ กลบกระแส
เรียงร้อยรส อักษรา มาดูแล
ขอเพียงแค่ ศรัทธา...รู้ค่าควร

"สุนันท์ยา"