สวัสดีค่ะเพื่อนๆพี่ๆชาวพันทิป
นี่เป็นกระทู้แรกของเราเลย
วันนี้วันพระ ทั้งๆที่อยากทำใจให้สงบ แต่ตอนนี้เราอึดอัดมากๆค่ะ
ซึ่งเป็นเรื่องที่เราเก็บ อัดอั้นไว้ในใจมาตั้งแต่ยังเด็ก
คุณเคยเกลียดใครบ้างไหมคะ?
คำถามนี้บางคนอาจจะตอบว่าเคย และมีเยอะด้วย หรือบางคนอาจจะไม่มีเลย
แต่สำหรับเรา การเกลียดใครซักคนตั้งแต่ยังเด็ก จนจวบกระทั่งตอนนี้ ที่คนๆนั้นคอยมาตามหลอกหลอนเราอยู่ทุกๆวัน มันเป็นอะไรที่โหดร้าย เหมือนเรานอนหลับฝันร้ายทุกคืนๆ
เชื่อว่าเด็กทุกคนเปรียบเสมือนผ้าขาวบาง ความรู้สึกเกลียดคงไม่มีกันซักเท่าไร อาจจะมีบ้างที่ว่า เกลียดเพื่อนคนนี้จัง ชอบแกล้งเรา เกลึยดครูคนนี้จัง ชอบตีเรา พอโตขึ้นความรู้สึกนี้คงจะหายไป เป็นเพียงความทรงจำในวัยเด็ก ที่พอมานึกย้อนหลังแล้ว เป็นเรื่องที่น่าขำขัน
แต่สำหรับเราแล้ว มันเป็นความรู้สึกเกลียดที่ฝังลึกลงในจิตใจเบื้องลึก ลึกสุดๆเลยค่ะ
เกลียด ที่ทำไมต้องมาทำให้ครอบครัวเราพัง..
เกลียด ที่ทำให้แม่เราร้องไห้..
เกลียด ที่ทำให้ภาพครอบครัวในวัยเด็กกลายเป็นแค่เพียงความทรงจำ..
เกลียด ที่ทำให้พี่น้องเราต้องเสียใจ..
เกลียด เกลียด เกลียด เกลียดมาก
ใช่แล้วค่ะ ผู้หญิงที่เราเกลียด ก็คือคนที่มาแย่งพ่อไปจากครอบครัวนั่นเองค่ะ
ตั้งแต่วันนั้น มาจนถึงวันนี้ ไม่เคยมีวันไหนเลยที่เราอโหสิกรรมให้ หรือลดความเกลียดลงไปแม้แต่น้อย
จนบางครั้งเรารู้สึกเกลียดตัวเอง ที่เป็นแบบนี้
อยากไม่รับรู้เรื่องราวของคนนั้น
อยากให้ความทรงจำในช่วงเวลาเลวร้ายเหล่านั้น หายไปจากสมอง
เราไม่อยากเป็นแบบนี้เลยค่ะ มันรู้สึกเหมือนตัวเราคิดร้าย เป็นคนไม่ดี ไปคิดโกรธเกลียด แค้นคนอื่น
บางครั้งเราได้ยินเรื่องราวของคนนั้น มันรู้สึกโกรธมาก แต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ร้องไห้ออกมา
ทั้งๆที่เวลาก็ผ่านไปนานมากแล้ว
ในขีวิตเรา เราไม่เคยรู้สึกเกลียดใครเลยค่ะ ต่อให้เค้าไม่ดีกับเรา ก็จะแค่รู้สึกแย่กับคนนั้น
เพื่อนๆพี่ๆ มีวิธีระงับความโกรธ เกลียด ยังไงกันบ้างคะ
ร่ายสะยาวเลย ขอบคุณที่รับฟังค่ะ