คือผมมีคนคุยแล้วเราก็คุยกันดีมาตลอด ผมหยดมุขจีบบ้างอะไรบ้าง ผมกะจะรอเคาท์ดาวน์แล้วจะขอคบ สุดท้ายเธอลง สตอรี่เป็นแคปชั่น ประมาณว่า''โสดมาทั้งปี โสดอีกสักปีจะเป็นไรไป" ผมนิหมดกำลังใจเลยครับ กลัวเขา

ตามกระทู้เลยค่า ก็คือมันติดในใจมาตลอดนะ อยากคบไหม ไม่แน่ใจหรอกนะ แต่เขาก็จะอยู่ในใจเสมอเป็นรักแรกที่นานม้ากก ถึงไม่ได้คุยกันแต่ฝันถึงตลอด ถ้าบอกละเป็นคนเสล่อ เขาจะไม่ยุ่งกะเราอีกก็ไม่บอกดีกว่า จริงๆชอ

เราทำงานในโรงงานญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง ซึ่งหน้าที่ของเราหลักๆคืองานเลขานุการค่ะ และเป็นล่ามด้วย แต่เราอยู่ใต้สังกัดหัวหน้าคนไทยที่อยู่ใต้คนญี่ปุ่นอีกทีค่ะ ตำแหน่งของเราเป็นระดับสตาฟธรรมดา ตอนที่เราสมัครเข้

โครตเสียใจ น้อยใจเพื่อนที่คิดว่าเราสนิทกันแล้วแต่ไม่เลยเหมือนเราจะคิดฝ่ายเดียวมากกว่าเราห่วงใยใส่ใจเขาอยู่ฝ่ายเดียวฝ่ายนั้นกลับไม่สนใจเราเลยชอบพูดจาโอ้อวด พูดจาประชด เวลาทำการบ้านเขาก็ทำเสร็จแล้วไม่บอ

ในครั้งนี้เราจะมาเล่าต่อจากเหตุการณ์ที่เคยเล่าไปแล้วก่อนหน้านี้ซึ่งเป็นระยะเวลาที่ผ่านไปประมาน 1 ปี แต่มีหลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเรามากโดยที่เราก็ทนอยู่ต่อทำไมก็ไม่รู้แต่พอมาถึงตอนนี้เรารู้สึกว่ามั

คืออยากจะถามว่าการที่เราหน้าเหมือนใครสักคนหนึ่งโดยบังเอิญ ไม่รู้จักกันมาก่อนเลยไม่ได้เป็นญาติกันเลย.... แต่วันหนึ่งเราก้มาได้เจอกันโดยบังเอิญ ในบีท็อกไรงี้ นัดเจอ พอเจอ ดันหน้าเหมือนกันเฉยยยย พอได้คบก

เกริ่นก่อนคือผมเอง ตอนโสดเป็นหนุ่มเพลย์บอยเอาเรื่องครับ ก็คนมันหล่ออ่ะนะ55  แล้วจู่ๆก็มีผูหญิงคนหนึ่งเข้ามาในชีวิตผมครับ เธอเป็นคนที่น่าจะเป็นคนเดียวที่ดีกับผมแบจริงใจในตอนนั้น เราทั้งสองจึงตกลงเ

คือตอนนี้เราอายุเพียง15ปี เราเชื่อกับตัวเองว่าเราต้องเจอคนอีกเยอะ หรือสังคมใหม่ๆอยู่เสอม เเต่การที่เราอยากเติบโตไปพร้อมๆกับคนที่เรารักมันได้มั้ย คือเดือนหน้า คนที่เราคุยๆ หรือกำลังจะคบกันเขาต้องไปทำงา