คือตอนนี้เราอายุเพียง15ปี เราเชื่อกับตัวเองว่าเราต้องเจอคนอีกเยอะ หรือสังคมใหม่ๆอยู่เสอม เเต่การที่เราอยากเติบโตไปพร้อมๆกับคนที่เรารักมันได้มั้ย คือเดือนหน้า คนที่เราคุยๆ หรือกำลังจะคบกันเขาต้องไปทำงานที่เกาหลี 3-5ปี ซึ่งมันเป็นระยะเวลาที่นานมากๆ เรารู้ว่าเขาโตเเล้ว เขาอายุ20 เรา 15 ซึ่งเราห่างกัน 5ปี มันก็ถือเป็นความรัก เด็กๆสำหรับเรา เเต่สำหรับเขา เขามีอะไรที่ต้องพบเจออีกเยอะเหมือนเรา ต่างคนต่างเหมือนต้องไปเจออะไรอีกเยอะ ตอนนั้นเราอายุ20พอพี เขาอายุ25 ตอนนั้น เรานึกภาพตัวเองไม่ออกเลย เราเคยถามเขาว่า “ตอนนั้นเราจะยังรู้จักกันมั้ย เขาตอบกลับมาว่า อาจจะไม่รู้จักกันเเล้วก็ได้” อีกคำพูดนึงของเขา เขาบอกว่า ถ้าเราคบกัน คิดว่าจะไปกันรอดมั้ย ในหัวตอนนั้นเเบบ มองไม่ออกเลย เลยบอกไปว่า 50 50มั้ง หลายคนอาจจะคิดว่าเราพึ่ง15 จะเอาไรมาก เดะก็เจอคนที่ถูกใจก็ลืมๆกันไปอยู่เเล้ว เราก็ไม่รู้อนาคตด้วยสิ  อาจจะมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ลืมกันไปก็ได้ เเต่พอเรามาเจอกันหรือ พูดคุยกันจริงๆมันรู้สึกว่า ความทรงจำดีๆ เราเก็บมันได้เเค่นี้เองหรอ?  เราต้องลืมคนเเบบเขาจริงๆหรอ เขาพอดี เเละดีกับเราเเล้ว มันมีหลายข้อจริงๆเเหละ ที่เราอาจจะไม่รู้จักกันเเล้วในอีก5ปี ทั้งความคิด สังคมใหม่ๆ หลายๆอย่าง อาจจะทำให้เราลืมคนเเบบเขาไปก็ได้ บ้างทีเราก็คิดว่า ถ้าเราตั้งใจรอเขาจริงๆล่ะ เราจะรอได้มั้ยนะ ความคิดเราจะเปลี่ยนมั้ย เเต่ทีเเน่ๆ คือเราอยากรอเขาจากใจจริง เราไม่เคยรู้สึกดีกับใครเท่าเขาเเล้ว เเต่คำว่าความรักวัยเด็กมันก็อยู่ใน รักครั้งนี้เหมือนกัน5555 เเต่ถึงยัง อีก5ปี เราต้องรู้จักกันอยู่เเล้ว ไม่ว่าจะในสถานะใน เราต้องได้รู้จักกันเเน่ เพราะเราจะไม่มีวันลืมเขา เจอกันอีกทีในอีก5ปีข้างหน้านะตัวเรา. ทุกคนคิดว่าไง กับความรักครั้งนี้ของเราคะ?