ผมมาเป็นแฟนกับผู้หญิงคนนึงครับ เขาเป็นอารมณ์ร้อน หงุดหงิดง่าย มีปัญหาในบ้านเขามากมาย
เช่น พ่อแม่เขาชอบบ่น ไม่ชอบให้คุยโทรศัพท์ ไม่ชอบให้ออกไปเที่ยวไหน ไหนจะเรื่องเรียนที่ยังมีงานค้างอยู่
ทำให้มีเวลาอยู่กับผมน้อย (ซึ่งผมรู้ตั้งแต่แรก ก่อนคบแล้วครับ)

ตอนแรกที่คบกัน ถึงมีปัญหา ก็มีปัญหาน้อยนะครับ เพราะผมยอมรับและเข้าใจสภาพนี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
ผมเป็นคนไม่ค่อยพูด เป็นคนจะเก็บอารมณ์เก่ง ไม่กล้าบอกความรู้สึกตัวเอง เพราะกลัวทะเลาะกัน
บวกกับเขาก็แอบคนที่บ้าน ออกมาหาผมบ้าง โทรมาหาผมบ้าง (มันเลยผ่านมาได้ช่วงระยะ)

พักหลัก เขายิ่งอารมณ์ร้อนขึ้น บวกกับคุยโทสับไม่ได้ ออกจากบ้านไม่ได้ เพราะโดนคนที่บ้านว่าหนัก
ผมก็พยายามทำตัวปกติ เขาร้อนมา ผมก็เย็นแบบจะติดลบ 0 องศาแล้ว (หมายถึง เขาบ่นเรื่องอื่นให้ฟัง)
เพื่ออยากให้เขาเครียดน้อยลง อยากให้เขามาระบาย มาลงกับผม เพื่อเขาจะมีอารมณ์ที่ดีๆขึ้น

จนกระทั่งช่วงหลัง เขาเครียดมาก+งานสารพัด จนเขามีเวลาคุยกับผมวันนึง ไม่ถึง 15 นาที (ในเฉพาะ Line)
ผมเลยมีหลุดถามออกมาบ้างว่า เธอๆ ช่วงนี้ยุ่งมากเลยหรอ เราอยากได้ยินเสียงเธอบ้างก็ยังดี

เขาบอก นี่เราเครียด ไม่เข้าใจกันบ้างเลยหรอ แค่นี้ก็โดนกดดันมากกว่าแล้ว เธอจะมากดดันอะไรเราอีก
ผมฟังแล้ว น้ำตาไหลเลยครับ ผมแค่อยากคุยกับเธอบ้างสักนิด แต่ผมเหมือนไปทำให้เธอเครียดเพิ่ม

เขาบอกต่อ เมื่อก่อนฉันคงมีเวลาให้คุณบ้างสินะ คุณคงอยากได้เหมือนตอนนั้นละสิ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่
ผมถามกลับ ทำไมต้องอารมณ์ร้อนใส่อ่า เราถามเฉยๆอ่า ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย เราใจเย็นใส่เธอแล้วน๊า

เขาบอก อ่อ ฉันเป็นแฟนที่แย่มากสินะ มีเวลาให้คุณไม่ได้เหมือนเมื่อก่อน
ถ้าคุณยังเป็นแบบนี้ทุกวัน เราคงคบกันได้ไม่นานนะ พูดเลย
ผมเลยตอบกลับว่า เขาก็เป็นแฟนที่ดีนะ อยากให้คุยกันดีๆ ไม่อย่าคิดมาก
เขาบอกต่อ รออารมณ์ดีก่อนละกัน จะโทรไป

จากเมื่อก่อนผมใจเย็น รู้สึกน้อยใจอะไร ไม่พอใจอะไร ก็ไม่เคยพูดออกมา (ไม่มีความหมายเลยหรอ)
สรุปผมผิดใช่มั๊ย ที่เผลอหลุดถาม ควบคุมเก็บความรู้สึกตัวเองไม่ได้ตลอด เลยมีปัญหานี้มา
แล้วผมต้องรอเงียบๆต่อไป ให้เขาโทรมาเอง (แล้วเขาจะคิดว่า ผมไม่สนใจใส่ใจเขาหรือเปล่า)

ปล.ผมรักเขามาก เขาก็รักผมมากนะ (เขาบอก) ผมจะทำไงให้ผ่านปัญหานี้ดี (กลัวเขาจะเบื่อผมซะก่อน)
ปล2.เขาเคยบอก ถ้าอารมณ์ดี ขอให้เขาอยู่คนเดียวสักพัก แล้วมันจะหายเอง (กลัวนาน แล้วเขาจะชินอยู่คนเดียว)