ทิ้งช่วงไปนานโข ชื่อตอนอาจจะสปอยล์ไปนิดนึง แต่เรื่องนี้พูดกันไว้ในตอนก่อนๆแล้ว คงไม่สปอยล์หรอกมั้ง~
ความเดิมตอนที่แล้ว
อาโออิได้เห็นจดหมายจากหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งคนล่ะนามสกุลกับมาโมรุ ทั้งๆที่มาโมรุนั้นกำลังคบหากับน้องสาวของเขา อาซามิอยู่...
ขณะที่เดินเล่นกันสองต่อสอง อาซามิพูดถึงว่าเธอปฏิเสธที่จะไปพบกับ
สึสึกิ โซสึเกะ คนที่ผู้ใหญ่คิดจะให้เป็นคู่หมั้นคู่หมายของเธอ ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอมีคนที่รักอยู่แ้ลวอย่างมาโมรุ
ถึงแม้ว่ามาโมรุจะถามอย่างที่เคยถามอาซามิในวันที่สารภาพรักกับเขาว่า ตัวเขานั้นดีแล้วงั้นหรือ
แต่อาซามิยังยืนกรานในความรู้สึกของเธอ
สำหรับตัวมาโมรุ เขาคิดว่าเขาน่าจะชอบอาซามิ ด้วยความสดใสและสวยงามของเธอ
แต่ในใจลึกๆนั้น เขามีความรู้สึกถึงอะไรบางอย่างอยู่...
และวันนั้นก็ได้มาถึง...อาโออิเรียกตัวมาโมรุเพื่อสอบถามเกี่ยวกับจดหมายปริศนา
อาโออิว่าไม่อยากจะเข้าใจอะไรไปผิดๆ จึงเปิดโอกาสให้มาโมรุอธิบายถึงจดหมายที่ว่านี้
มาโมรุไม่ได้พูดอะไร นอกจากให้อาโออิเปิดจดหมายอ่านดูตอนนี้เลย
เมื่อเปิดอ่านดูแล้ว เนื้อความในจดหมายเขียนถึงความอาลัยอาวรณ์ของหญิงสาวเจ้าของจดหมายที่มีต่อมาโมรุ
อาโออิให้มาโมรุอธิบายถงจดหมายนี้ แต่เขาเพียงอธิบายง่ายๆตามที่เห็นว่าเป็นจดหมายรักที่เขียนถึงเขา...
"อย่ามาพูดบ้าๆนะโว้ย!"
ตอนที่กำลังจะเกิดเรื่อง อาซามิก็เดินมาพอดี
หญิงสาวรีบมาปกป้องคนรักของตน พร้อมถามถึงสาเหตุที่พี่ชายบันดาลโทสะออกมา
แต่อาโออิไม่สามารถพูดออกไปได้ เพราะนึกถึงใบหน้าที่แสนมีความสุขของน้องสาวเมื่ออยู่เคียงข้างชายตรงหน้า
กระทั่งมาโมรุเป็นคนเปิดปากออกมาเองว่าเขารักหญิงสาวที่เขียนจดหมายมาตลอด
และคิดว่าหากเป็นรักทางไกลแล้ว อาจจะเปลี่ยนใจรักของเขาได้ แต่เขากลับคิดผิดและเอ่ยออกมาเพียงคำขอโทษ
เมื่อเห็นสีหน้าผิดหวังและสับสนของน้องสาวแล้ว ยิ่งทำให้อาโออิโกรธมากขึ้นเข้าไปใหญ่
จากเสียงเอะอะนั่นเอง อาสึมะที่เป็นเจ้าบ้านก็ได้ปรากฏตัวขึ้น
เมื่อถามไถ่ถึงทุกอย่างแล้ว อาสึมะจึงให้มาโมรุออกจากบ้านนี้ไปซะ
แต่อาโออิยังไม่พอใจ เพราะถ้าให้จบแบบนี้ก็เหมือนให้มาโมรุหนีปัญหาไปซะเฉยๆ
ทั้งที่น้องสาวน้องสาวของเขาถูกหลอกให้รักในขณะที่มาโฒรุเองก็มีคนรักอยู่แล้ว
ทางอาสึมะก็คิดเหมือนกับอาโออิ จึงถามมาโมรุว่าจะมีอะไรแก้ตัวมั้ย
ทว่ามาโมรุไม่พูดแก้ตัวอะไร และบอกว่าทุกอย่างเป็นตามที่อาโออิบอก
"งั้นเรอะ..."
"ชั้นคงยั้งมือไว้ไม่ได้ งั้นกัดฟันเอาไว้ให้ดีๆล่ะ"
"...แกห้ามโผล่หัวมาที่นี่อีกเป็นครั้งที่สอง""
หลังจากเหตุการณ์นั้น อาคางาวะก็ลาออกจากบ้านทานากะ
จากไปโดยแม้แต่บอกคำกล่าวลากับใคร และไม่เคยให้ใครได้เห็นหน้าอีก
ทิ้งไว้เพียงหญิงสาวที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศก
ผู้ใหญ่คนหนึ่งได้ยินเรื่องอาซามิแล้ว จึงบอกว่าเวลาแบบนี้ควรจะหาคนมาช่วยพยุงจิตใจอาซามิ
และรีบทาบทามให้ไปพบหน้าโซสึเกะซักครั้ง
ทางอาสึมะยังไงก็ต้องให้ความวำคัญกับความรู้สึกของอาซามิ จึงไปถามอาซามิก่อน
ส่วนตัวอาสึมะเองก็ไม่ได้อยากเกี่ยวดองกับบริษัทของฝั่งนั้นซักเท่าไร
แต่อาซามิพูดถึงว่าให้คิดถึงเรื่องผลประโยชน์ของทางบ้านด้วย
แม้อาสึมะจะถามถึงใจของอาซามิแล้วก็ตาม เธอยังคงตกลงที่จะพบหน้าชายคนที่ว่าอย่างเลื่อนลอย
ในใจเธอไม่ได้คาดหวังอะไรอีกแล้ว...จนมาถึงครั้งแรกที่เธอได้พบกับโซสึเกะ...
----------------------------------------------------------------------------------
ในที่สุดก็ได้รู้เรื่องราวของพ่อทานากะเต็มๆซะที เรย์นะ ถ้ามีโอกาสได้เจอล่ะก็ช่วยต่อยหน้าอีกทีเถอะ -*-
ตอนหน้า ถ้ายัตียาวเรื่องอดีตอยู่ ก็คงช่วงทานากะกับมายามิเกิด เป็นปมดราม่าพี่น้องที่เคยเกริ่นเอาไว้อีก
อ่าาา นี่มันการ์ตูแก๊กจริงหรือนี่...เมื่อไรหนูฮิจิริจะโผล่มาซักที...
[Spoil]Yandere Kanojo 62 "จุดจบของรักแรก"
ความเดิมตอนที่แล้ว
อาโออิได้เห็นจดหมายจากหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งคนล่ะนามสกุลกับมาโมรุ ทั้งๆที่มาโมรุนั้นกำลังคบหากับน้องสาวของเขา อาซามิอยู่...
ขณะที่เดินเล่นกันสองต่อสอง อาซามิพูดถึงว่าเธอปฏิเสธที่จะไปพบกับ
สึสึกิ โซสึเกะ คนที่ผู้ใหญ่คิดจะให้เป็นคู่หมั้นคู่หมายของเธอ ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอมีคนที่รักอยู่แ้ลวอย่างมาโมรุ
ถึงแม้ว่ามาโมรุจะถามอย่างที่เคยถามอาซามิในวันที่สารภาพรักกับเขาว่า ตัวเขานั้นดีแล้วงั้นหรือ
แต่อาซามิยังยืนกรานในความรู้สึกของเธอ
สำหรับตัวมาโมรุ เขาคิดว่าเขาน่าจะชอบอาซามิ ด้วยความสดใสและสวยงามของเธอ
แต่ในใจลึกๆนั้น เขามีความรู้สึกถึงอะไรบางอย่างอยู่...
และวันนั้นก็ได้มาถึง...อาโออิเรียกตัวมาโมรุเพื่อสอบถามเกี่ยวกับจดหมายปริศนา
อาโออิว่าไม่อยากจะเข้าใจอะไรไปผิดๆ จึงเปิดโอกาสให้มาโมรุอธิบายถึงจดหมายที่ว่านี้
มาโมรุไม่ได้พูดอะไร นอกจากให้อาโออิเปิดจดหมายอ่านดูตอนนี้เลย
เมื่อเปิดอ่านดูแล้ว เนื้อความในจดหมายเขียนถึงความอาลัยอาวรณ์ของหญิงสาวเจ้าของจดหมายที่มีต่อมาโมรุ
อาโออิให้มาโมรุอธิบายถงจดหมายนี้ แต่เขาเพียงอธิบายง่ายๆตามที่เห็นว่าเป็นจดหมายรักที่เขียนถึงเขา...
"อย่ามาพูดบ้าๆนะโว้ย!"
ตอนที่กำลังจะเกิดเรื่อง อาซามิก็เดินมาพอดี
หญิงสาวรีบมาปกป้องคนรักของตน พร้อมถามถึงสาเหตุที่พี่ชายบันดาลโทสะออกมา
แต่อาโออิไม่สามารถพูดออกไปได้ เพราะนึกถึงใบหน้าที่แสนมีความสุขของน้องสาวเมื่ออยู่เคียงข้างชายตรงหน้า
กระทั่งมาโมรุเป็นคนเปิดปากออกมาเองว่าเขารักหญิงสาวที่เขียนจดหมายมาตลอด
และคิดว่าหากเป็นรักทางไกลแล้ว อาจจะเปลี่ยนใจรักของเขาได้ แต่เขากลับคิดผิดและเอ่ยออกมาเพียงคำขอโทษ
เมื่อเห็นสีหน้าผิดหวังและสับสนของน้องสาวแล้ว ยิ่งทำให้อาโออิโกรธมากขึ้นเข้าไปใหญ่
จากเสียงเอะอะนั่นเอง อาสึมะที่เป็นเจ้าบ้านก็ได้ปรากฏตัวขึ้น
เมื่อถามไถ่ถึงทุกอย่างแล้ว อาสึมะจึงให้มาโมรุออกจากบ้านนี้ไปซะ
แต่อาโออิยังไม่พอใจ เพราะถ้าให้จบแบบนี้ก็เหมือนให้มาโมรุหนีปัญหาไปซะเฉยๆ
ทั้งที่น้องสาวน้องสาวของเขาถูกหลอกให้รักในขณะที่มาโฒรุเองก็มีคนรักอยู่แล้ว
ทางอาสึมะก็คิดเหมือนกับอาโออิ จึงถามมาโมรุว่าจะมีอะไรแก้ตัวมั้ย
ทว่ามาโมรุไม่พูดแก้ตัวอะไร และบอกว่าทุกอย่างเป็นตามที่อาโออิบอก
"งั้นเรอะ..."
"ชั้นคงยั้งมือไว้ไม่ได้ งั้นกัดฟันเอาไว้ให้ดีๆล่ะ"
"...แกห้ามโผล่หัวมาที่นี่อีกเป็นครั้งที่สอง""
หลังจากเหตุการณ์นั้น อาคางาวะก็ลาออกจากบ้านทานากะ
จากไปโดยแม้แต่บอกคำกล่าวลากับใคร และไม่เคยให้ใครได้เห็นหน้าอีก
ทิ้งไว้เพียงหญิงสาวที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศก
ผู้ใหญ่คนหนึ่งได้ยินเรื่องอาซามิแล้ว จึงบอกว่าเวลาแบบนี้ควรจะหาคนมาช่วยพยุงจิตใจอาซามิ
และรีบทาบทามให้ไปพบหน้าโซสึเกะซักครั้ง
ทางอาสึมะยังไงก็ต้องให้ความวำคัญกับความรู้สึกของอาซามิ จึงไปถามอาซามิก่อน
ส่วนตัวอาสึมะเองก็ไม่ได้อยากเกี่ยวดองกับบริษัทของฝั่งนั้นซักเท่าไร
แต่อาซามิพูดถึงว่าให้คิดถึงเรื่องผลประโยชน์ของทางบ้านด้วย
แม้อาสึมะจะถามถึงใจของอาซามิแล้วก็ตาม เธอยังคงตกลงที่จะพบหน้าชายคนที่ว่าอย่างเลื่อนลอย
ในใจเธอไม่ได้คาดหวังอะไรอีกแล้ว...จนมาถึงครั้งแรกที่เธอได้พบกับโซสึเกะ...
----------------------------------------------------------------------------------
ในที่สุดก็ได้รู้เรื่องราวของพ่อทานากะเต็มๆซะที เรย์นะ ถ้ามีโอกาสได้เจอล่ะก็ช่วยต่อยหน้าอีกทีเถอะ -*-
ตอนหน้า ถ้ายัตียาวเรื่องอดีตอยู่ ก็คงช่วงทานากะกับมายามิเกิด เป็นปมดราม่าพี่น้องที่เคยเกริ่นเอาไว้อีก
อ่าาา นี่มันการ์ตูแก๊กจริงหรือนี่...เมื่อไรหนูฮิจิริจะโผล่มาซักที...