ความเดิมตอนที่แล้ว

ทานากะได้ไปพบพ่อบังเกิดเกล้าเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย





ในระหว่างที่เรย์นะรอทานากะคุยเคลียร์กับมาโมรุ
เธอก็นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยว่าสาวจิ๊กกี๋แยงกี้สมองทึบอย่างเธอจะทำอะไรเพื่อทานากะได้บ้าง

เธอไม่อยากแยกห่างไปจากทานากะ อยากอยู่ด้วยกันกับเพื่อนๆทุกคนตลอดไป
สิ่งที่เธอทำได้คือการทำอะไรซักอย่าง โดยที่ไม่มีวันยอมแพ้



หลังจากที่แยกออกมาจากบ้านมาโมรุแล้ว ทั้งสองก็มารอรถไฟเพื่อกลับบ้าน
เรย์นะก็ทักถึงแว่นตาของทานากะว่าเป็นของคุณตา ก็เลยใส่ใช่มั้ย
ทานากะตกใจเล็กน้อยที่เรย์นะพอรู้ถึงสาเหตุที่เขาใส่แว่นเพื่อให้เหมือนคุณตา
ส่วนตัวเรย์นะไม่ได้คิดมากอะไร แต่ตัวทานากะออกจะช็อกมากกว่าที่มาโมรุเองก็ใส่แว่นแบบนี้เหมือนกัน

ทานากะถามเรย์นะว่าไม่อยากจะรู้เรื่องที่เขาคุยกันเหรอ
เรย์นะว่าเธอไม่สนใจหรอก และหากถามถึงแล้วเธอจะขออยู่ข้างนอกไปทำไม

ช่วงที่ทอดหุ่ยนั่งรอรถไฟ เรย์นะว่าพอได้ออกมาข้างนอกแบบนี้ ก็นึกอยากไปเที่ยวพร้อมกันกับเพื่อนๆด้วย
พอจะว่าไปแล้ว เดือนหน้าก็เป็นช่วงทัศนศึกษาของโรงเรียนพอดี



ทานากะก็บอกกับเรย์นะว่าเขาอยากจะอยู่กับทุกๆคน ไม่ว่าจะเป็นการทัศนศึกษาไปจนถึงวันจบการศึกษา
ตอนนั้นเองเรย์นะได้บอกกับทานากะว่า ถึงแม้ว่าจะอยู่คนล่ะโรงเรียน ก็ยังสามารถไปเที่ยวกันได้นี่นา
และเธอบอกให้เขากลับเข้าบ้านใหญ่เถอะ

พอทานากะได้ยินแบบนั้นก็ได้แต่ไม่เข้าใจ เพราะตัวเขาปฏิเสธไปแล้ว
แต่เรย์นะว่าแบบนั้นก็เอาแต่เลี่ยงปัญหาชัดๆ ทั้งๆที่มันเป็นเพียงวิธีเดียวที่ทำให้ปัญหาจบไป
ถ้าทานากะอยากจะช่วยแม่ให้หลุดพ้นจากสถานการณ์ในบ้านใหญ่ ก็ต้องทำตามที่ลุงอาโออิบอก
ส่วนเรื่องหลังจากนั้น เธอจะทำอะไรซักอย่างเอง










ตัดมาฝั่งบ้านใหญ่ อาโออิเม้งแตกใส่อาสึมะผู้เป็นพ่อ
ที่ให้หลานทั้งคนไปหาพ่อห่วยๆ แถมยังให้ไปวันธรรมดาที่ต้องเรียนหนังสืออีกต่างหาก
ถึงอาสึมะจะไหลไปว่าไม่ได้บอกให้ไปซักหน่อย เด็กมันอยากไปเองต่างหาก

แต่อาโออิก็ยังไม่วายเป็นห่วงว่าหากไปเจอหน้ามาโมรุ แล้วจะเกิดอะไรขึ้นมา
แถมยังไปกับสาวแยงกี้อีกด้วย อาโออิจึงโทษว่าสาเหตุทั้งหลายทั้งปวงเป็นเพราะเรย์นะ
ด้านอาสึมะว่าเรย์นะเป็นเด็กดีออกจะตายไป ไม่เห็นต้องห่วงเลย

สำหรับอาโออิแล้ว ยังไงเรย์นะก็เป็นตัวอันตราย เพราะใช้กำลังเอาไม้แบสบอลมาทำร้ายอาสึมะแบบนั้น
(แต่จริงๆไม้เบสบอลตอนนั้นเป็นของเล่น ทุบยังไงก็ไม่เจ็บ)
เขายังไงพูดบ่นก่นด่าเรย์นะไม่หยุด ว่าเป็นพวกผิดปกติ ทำร้ายคนอื่นบุกรุกบ้านคนอื่นได้หน้าตาเฉย
ทำเป็นดูถูกล้อเล่นความรู้สึกคนอื่นแบบนี้ เป็นพวกเดียวกับมาโมรุชัดๆ

กระทั่งอาสึมะทำหน้าเคร่ง อาโออิจึงคิดว่าตนเองนั้นพูดแรงเกินไป ก่อนถูกผู้เป็นพ่อหยอกเอาอีกรอบ



ทางฝั่งโซสึเกะกับอาซามิได้ยินเสียงครื้นเครง(?)แบบนั้นก็เบาใจ
เพราะคนที่บอกให้อาสึมะมาที่บ้านใหญ่บ้างก็คือโซสึเกะนี่เอง

ทางโซสึเกะก็โล่งใจที่เหมือนบรรยากาศเคร่งเครียดในบ้านได้จางไปบ้าง
พร้อมกับถามถึงสุขภาพของอาซามิด้วยความเป็นห่วง เธอเบอกว่าสบายดีขึ้นแล้ว ให้โซสึเกะไปทำงานเถอะ



เมื่ออาซามิมาถึงตรงเฉลียงบ้าน ก็เจอกับทานากะ
"ที่จริง ผมเพิ่งไปหาพ่อเฮงซวยงี่เง่ามา"
"เอ๋"



-----------------------------------------------------------------------------------------------------

ทานากะ เอ็งห้ามมมมมมมมมมปล่อยผู้หญิงคนนี้หลุดมือไปเชียวนะ
จะดราม่ายังไงช่างแม่ม เรย์นะลุยเต็มที่แบบนี้ เชียร์สุดใจเลย!!!!