**กระทู้นี้มีเนื้อหาจิ้น Y อย่างแน่นอนนะคะ**



Cr. http://yoooooori.tumblr.com/post/94337666995

---

ณ โรงเรียนซาเมะสึกะ เหล่าสมาชิกชมรมว่ายน้ำกำลังตื่นเต้นส่งเสียงเชียร์กับการแข่งจับเวลาท่ากบ
นิโทริ ทำเวลาได้ดีทีเดียว และเอาชนะอิวาชิมิสึได้



รินหันไปแซวคนข้างๆ ดูเหมือนว่าการสอนของใครบางคนจะได้ผลดีทีเดียวนะ
โซสึเกะตอบกลับว่า หนวกหูน่า



โมโมะชมว่า สุดยอดไปเลยนิโทริเซมไป แบบนี้อาจจะมีสิทธิ์เข้าทีมว่ายผลัดได้ก็ได้นะฮะ
โมโมะถามว่า ไปฝึกมายังไงเหรอฮะ มีเคล็ดลับอะไรรึเปล่า



นิโทริตอบว่า แค่รุ่นพี่ยามาซากิช่วยแนะนำให้นิดหน่อย
โมโมะเลยหันไปอ้อนโซสึเกะให้ช่วยสอนตนบ้าง
โซสึเกะปฏิเสธ ไม่ล่ะ ยุ่งยากจะตาย



รินเรียกนิโทริ "ไอ ตอนนี้ยังไม่ได้เลือกคนแข่งก็จริง แต่นายอาจจะมีสิทธิ์ไปแข่งในรอบภูมิภาคก็ได้ ตั้งใจฝึกเข้าล่ะ"
นิโทริตอบกลับอย่างแข็งขัน ครับ!



ฝั่งอิวาโทบิก็กำลังซ้อมกันอย่างตั้งใจ เพราะเหลือเวลาก่อนแข่งอีกแค่ 1 อาทิตย์เท่านั้น
อาจารย์อามะจังมาตาม ว่าใกล้ถึงเวลาปิดโรงเรียนแล้วนะจ๊ะ
มาโคโตะบอกว่า พวกเราต้องใช้เวลาที่เหลืออยู่ทุ่มเทกับการฝึกให้มากที่สุด โดยเฉพาะช่วงเปลี่ยนผลัด



มาโคโตะอธิบายว่า การที่เราจะเอาชนะทีมที่เหนือกว่าให้ได้นั้น เราต้องโฟกัสเรื่องการออกตัวระหว่างเปลี่ยนผลัดให้ดี
การตั้งท่ารอก่อนที่ผู้ส่งผลัดจะว่ายมาถึง แล้วออกตัวพร้อมๆกับวินาทีที่ผู้ส่งผลัดแตะขอบสระ จะช่วยย่นระยะเวลาได้อีกนิด
อาจารย์อามะกังวลเรื่องนั้นเช่นกัน ว่าถ้าเกิดเผลอออกตัวขึ้นมาก่อนแม้แค่เสี้ยววินาทีล่ะ?
นางิสะตอบว่า ถ้าเป็นแบบนั้นเราก็จะแพ้ฟาล์วไปเลย แต่ตอนนี้พวกเราไม่มีเวลาจะมานั่งกลัวเรื่องพวกนั้นแล้ว
เพราะฉะนั้นตอนนี้พวกเราต้องซ้อมเพื่อจับจังหวะให้พร้อมมากที่สุด



อาจารย์แนะแนวกับอาจารย์ใหญ่เดินมาดูที่ริมสระ
อาจารย์อามะแก้ตัวให้ว่า กำลังจะเลิกซ้อมกันแล้วค่ะ แต่อาจารย์แนะแนวบอกว่า ไม่เป็นไรหรอก
อาจารย์ใหญ่พูดถึงฮารุ ว่ามีแมวมองมาติดต่อด้วยไม่ใช่เหรอ เธอน่ะเป็นความภาคภูมิใจของโรงเรียนเลยนะ
แล้วก็ขอให้เต็มที่กับการแข่งระดับภูมิภาค



ฮารุหยุดคิดอะไรบางอย่าง ก้มหน้าลงเล็กน้อยแล้วตอบว่า ครับ



โกหมุนกุญแจในมือเพื่อล็อคประตูสระว่ายน้ำ แล้วบอกกับทุกคนว่า ดูเหมือนนิโทริจะได้ลงแข่งว่ายผลัดในระดับภูมิภาคด้วยนะ
นางิสะดีใจว่า จะได้แข่งกับ ไอจัง แล้วก็ โซจัง ด้วยเหรอ



มาโคโตะนึกถึงที่คิสึมิพูดถึงอาการบาดเจ็บที่ไหล่ของโซสึเกะ
เลยลองๆ ถามโกว่า เคยได้ยินเรื่องอะไรเกี่ยวกับโซสึเกะรึเปล่า
แต่โกไม่รู้เรื่อง มาโคโตะเลยรีบกลบเกลื่อนว่า ไม่มีอะไรก็ดีแล้วล่ะ



มาโคโตะกับฮารุมานั่งที่ริมทะเล สงสัยว่าเรื่องที่คิสึมิพูดนั่นเป็นเรื่องจริงรึเปล่า
ฮารุว่า จะเป็นยังไงก็ช่าง แต่ถ้าหมอนั่นลงว่ายน้ำได้ก็คงไม่เป็นอะไรหรอก
มาโคโตะว่า นั่นสินะ ตอนนี้พวกเราคงต้องกังวลเรื่องตัวเองก่อนละมั้ง


เวลาผ่านไปจนถึงวันก่อนการแข่ง



สมาชิกทีมอิวาโทบิเดินทางมาถึงเมืองที่ทำการแข่งขัน แล้วเข้าเช็คอินที่โรงแรม
นางิสะตื่นเต้นดีใจกับความใหญ่โตของโรงแรมมากๆ
มาโคโตะกลัวว่านี่พักแค่โกกับอาจารย์อามะรึเปล่า เหมือนที่ตั้งแค้มป์ปีที่แล้ว
อาจารย์อามะว่า พูดอะไรอย่างนั้น ปีนี้พวกเธอเป็นดาวเด่นของการแข่งเลยนะจ๊ะ



ทันใดนั้นมีเสียงทักมาจากข้างหลัง
โมโมทาโร่โบกมือทัก โกซังงงงงงงงง!
รินทักว่า อะไรเนี่ย นี่พวกนายก็พักโรงแรมนี้เหรอ

ฮารุขมวดคิ้วแอบมองโซสึเกะที่ยืนนิ่งเงียบอยู่



โกนึกขึ้นมาได้เลยถามโซสึเกะว่า วันก่อนเห็นโซสึเกะที่สถานีรถไฟแถวๆ บ้านด้วยล่ะ ไปทำอะไรแถวนั้นเหรอ?
โซสึเกะอึ้งเล็กน้อย รินก็มองมาอย่างสงสัยเช่นกัน
โซสึเกะรีบบอกว่า ม..ไม่มีอะไร



โมโมะรีบพรวดเข้ามาตัดหน้า ว่าอย่าสนใจแต่รุ่นพี่โซสึเกะสิ สนใจผมบ้าง



ผมชื่อ มิโกะชิบะ โมโมทาโร่!



ไอติมที่ชอบคือ รสพุดดิ้งช็อคโกแลต!!



แฮมเบอร์เกอร์ที่ชอบคือ ทริปเปิ้ลชีสเบอร์เกอร์!!!



ส่วนสาวแบบที่ผมชอบน่ะ คือ..... //เสียงหล่อ



รินกระชากคอเสื้อโมโมะลากไปที่รีเซฟชั่น บอกว่าไปได้แล้วเฟ้ย!!
โซสึเกะบอกโก งั้นไปแล้วนะ
รินบอกให้ชมรมว่ายน้ำซาเมะสึกะเอาของไปเก็บที่ห้อง เสร็จแล้วลงมาประชุมกันข้างล่างด้วย



ถึงเวลาอาหารเย็น โกบอกว่าอาจารย์อามะให้เงินมา ให้พวกเราทานอะไรก็ได้ตามใจเลย
ฮารุกำลังเล็งซาบะที่ว่ายน้ำอยู่ในตู้



อดีตกัปตันมิโกะชิบะเดินมาพอดี แนะนำให้รู้จักกับโทโดซัง เป็นแมวมองจากมหาลัยที่มิโกะชิบะเรียนอยู่
มิโกะชิบะบอกว่า ในฐานะศิษย์เก่า เลยอยากพามาให้รู้จักกับรุ่นน้องในทีมซาเมะสึกะ



โทโดซังถามว่า นั่นนานาเสะ ฮารุกะของโรงเรียนอิวาโทบิเหรอ
พวกฮารุแปลกใจที่แมวมองรู้จักฮารุด้วย
โทโดซังบอกว่า รู้จักสิ ใครๆก็ละสายตาไปจากนานาเสะคุงตอนแข่งฟรีสไตล์ระดับเขตไปไม่ได้เลย
แน่นอนว่าแมวมองหลายๆคนก็ด้วย



โทโดซังรู้สึกว่า พรสวรรค์ของฮารุน่ะไม่มีขีดจำกัดและไม่อยากให้มันเสียเปล่า
โทโดซังเชื่อว่า ฮารุจะไปได้ไกลและไปได้สูงกว่านี้อีกมาก พร้อมกับคาดหวังเป็นอย่างสูงในการแข่งวันพรุ่งนี้ของฮารุ



มาโคโตะเหลือบมองมาทางฮารุ
แต่คำตอบของฮารุมีเพียงความเงียบเท่านั้น



ณ ชั้นล่างของโรงแรม รินเรียกประชุมทีมซาเมะสึกะ
รินพูดถึงสมาชิกที่จะลงแข่งเป็นตัวจริงครั้งนี้
สมาชิกทีมผลัดผสมได้แก่ โมโมทาโร่ในท่ากรรเชียง นิโทริในท่ากบ โซสึเกะในท่าผีเสื้อ และรินในท่าฟรีสไตล์
รินบอกให้ทุกคนพักผ่อนให้เต็มที่เพื่อการแข่งวันพรุ่งนี้ แล้วประกาศเลิกประชุม

โมโมะแสดงความยินดีที่นิโทริได้เข้าร่วมทีมด้วย



โซสึเกะกำลังนวดไหล่ขวาอยู่ แล้วรินก็เดินมาบอกว่า พรุ่งนี้เรามาแข่งให้เต็มที่กันเถอะ

โซสึเกะรับคำ แล้วเอากำปั้นชนกับรินเหมือนที่เคยทำตอนสัญญากันทุกครั้ง



-เอโร่ยซีน-
มาโคโตะอาบน้ำอยู่ในห้องพัก ส่วนฮารุกำลังนอนหนุนแขนอยู่บนเตียง

//ขอโทษค่ะ เลือดกำเดาเลอะคีย์บอร์ด ซับเลือดแป๊บบบ



ฮารุลืมตาแล้วลุกขึ้นนั่ง หรี่ตาเหมือนจะครุ่นคิดอะไรบางอย่าง





มาโคโตะโผล่หน้าออกมาจากห้องน้ำ ตะโกนให้ฮารุหยิบผ้าเช็ดตัวให้หน่อย
แต่ฮารุไม่ได้อยู่ในห้องซะแล้ว

_{โธ่ มาโกะจัง อด....เอ๊ย เปล่าค่ะ ไม่ได้พูดอัลไลเลยยยย (เสียงสูง)}



ฮารุกดลิฟต์ลงข้างล่าง แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อพบกับโซสึเกะที่อยู่ในลิฟต์พอดี (ได้ยินเสียงรถไฟชนกันแว่วมาเบาๆ)
โซสึเกะก็ตกใจกับการพบหน้าแบบไม่ได้คาดคิดเหมือนกัน
ทั้งคู่ยืนอยู่คนละฝั่งโดยไม่ได้สบตากันอีก



เมื่อลิฟต์ลงมาถึงชั้น 15 พนักงานขอทางแล้วเข็นรถออกไป
แต่ล้อรถสะดุดเข้ากับขอบประตูโดยไม่ได้คาดคิด กองผ้าปูที่นอนเอนล้มลงแล้วร่วงลงมาในลิฟต์

โซสึเกะเผลอเหยียดแขนเต็มที่เพื่อรับกองผ้าไว้



อาการเจ็บแปลบสะท้านไปทั้งแขนขวา
โซสึเกะรึบชักมือกลับมากุมไหล่ขวาไว้ พร้อมกับสีหน้าซีดเผือด

พนักงานรีบขอโทษถึงอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น



ฮารุหันมาจับสีหน้าของโซสึเกะไว้ได้พอดี

เมื่อพนักงานออกไปแล้ว ในลิฟต์ก็เหลือแค่โซสึเกะกับฮารุตามลำพัง

"ยังไม่หายอีกเหรอ? ไหล่น่ะ" ฮารุเอ่ยปากถามขึ้น



"พูดเรื่องอะไรของนาย" โซสึเกะถามกลับ

ฮารุเล่าเรื่องที่เจอคิสึมิวันก่อนให้ฟัง โซสึเกะเลยจำได้ว่าตอนนั้นบังเอิญไปเจอคิสึมิที่โรงพยาบาลพอดี
โซสึเกะส่งเสียง ชิ อย่างอารมณ์เสีย ไอ้หมอนั่น..



ลิฟต์ลงมาถึงชั้น 2 พอดี โซสึเกะรีบก้าวเท้าออกไป
แล้วหันมาบอกว่า ไม่มีผลกับการแข่งหรอกน่า ก่อนจะขู่ฮารุไม่ให้ปริปากบอกริน



ที่ห้องฮารุ รินมาหาเพราะมีเรื่องจะคุยก่อนแข่ง แต่ก็เจอแต่มาโคโตะที่นั่งเช็ดผมอยู่
มาโคโตะบอกว่า ฮารุออกไปตอนมาโคโตะอาบน้ำ คงจะออกไปวิ่งละมั้ง
รินตั้งใจจะมาถามว่าฮารุตัดสินใจอะไรไปบ้างรึยัง แต่ดูท่าฮารุยังคงวิ่งหนีปัญหาเหมือนเดิม

มาโคโตะบอกว่า ถึงฮารุจะไม่ได้พูดอะไร แต่ก็คงกำลังคิดในแบบของฮารุอยู่นั่นแหล่ะ
รินบ่นอุบว่า ไม่พูดออกมาแล้วจะไปรู้ได้ไงเล่า
มาโคโตะหัวเราะ



รินลากเก้าอี้มานั่งประชันหน้าแล้วถามว่า แล้วนายล่ะ?
รินบอกว่า ฝีมือระดับนี้ของมาโคโตะ น่าจะมีแมวมองสนใจบ้างแล้วนะ

มาโคโตะตาเป็นประกายชั่วครู่ แต่แล้วก็หลุบตาลง บอกว่า ฉันน่ะ...



นางิสะกับเรย์มาเคาะประตูขัดจังหวะพอดี เลยโดนขุ่นแม่รินดีดหน้าผากสั่งสอน บอกว่าก่อนวันแข่งยังจะมามัวแต่เล่นกันอยู่อีก
รินแค่จะมาหาฮารุ แต่ฮารุไม่อยู่ก็เลยขอตัวกลับห้อง




นางิสะบอกรินว่า พรุ่งนี้พวกเราน่ะไม่ยอมแพ้หรอกนะ
รินยิ้มแล้วตอบกลับว่า นั่นมันคำพูดของทางนี้ต่างหาก

[มีต่อ]