**กระทู้นี้มีเนื้อหาจิ้น Y อย่างแน่นอน เตือนแล้วนะคะ**



Cr. http://yoooooori.tumblr.com/post/94337666995

---

ณ สโมสรอิวาโทบิ SCR
โค้ชซาซาเบะเรียกเด็กๆ มารวมตัวกัน แล้วแนะนำโค้ชว่ายน้ำคนใหม่



ทาจิบานะ มาโคโตะ จะมาสอนตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ยินดีที่ได้รู้จักนะ มาโคโตะแนะนำตัว
เด็กๆ กล่าวร่าเริงทักทายโค้ชคนใหม่ ยินดีที่ได้รู้จักครับ/ค่ะ!



วันรุ่งขึ้น นางิสะถามอย่างแปลกใจว่ามาโคโตะไปช่วยงานที่สโมสรเหรอ แล้วหันไปถามฮารุว่ารู้เรื่องนี้รึเปล่า
ฮารุว่า ไม่เห็นรู้มาก่อนเลย
มาโคโตะเล่าว่าจะมาบอกให้รู้พร้อมๆกันวันนี้นี่แหล่ะ
นางิสะเป็นห่วงนิดหน่อยเพราะใกล้จะมีแข่งอีกแล้ว แต่มาโคโตะบอกไม่ต้องเป็นห่วง จะไปช่วยงานนอกเวลาฝึกซ้อมเท่านั้น
มาโคโตะเล่าให้ฟังว่า ที่เริ่มไปช่วยงานเพราะเมื่อวันก่อนนั้น...



โกบ่นๆ ว่า โค้ชซาซาเบะไม่ได้มาที่ชมรมซักพักแล้ว เลยไม่ได้เอาผลการว่ายน้ำของทีมตอนแข่งไปให้ดูซะที
มาโคโตะเห็นว่า กว่าจะเลิกซ้อมก็เย็นมากแล้ว เลยจะช่วยเอาไปส่งให้โค้ชเองที่สโมสร



เมื่อไปถึง โค้ชเองก็ยุ่งๆอยู่กับการสอนเด็กๆ ว่ายน้ำ แล้วก็ขอโทษที่ไม่ได้ไปที่ชมรมเลย
มาโคโตะเห็นดังนั้นเลยอาสาช่วยงาน



นางิสะกับเรย์คิดว่า พวกตนก็น่าจะไปช่วยอะไรบ้าง
แต่มาโคโตะถามว่า มีเรื่องอื่นที่ต้องทำก่อนรึเปล่า?
ส่วนฮารุบอกว่าจะขอโฟกัสเฉพาะการว่ายน้ำเท่านั้น

นางิสะเลยคิดได้ว่า ตนเองต้องเอาใจใส่กับการเรียนให้มากขึ้นกว่านี้
ส่วนเรย์ก็ต้องพัฒนาการว่ายน้ำเพื่อเตรียมตัวแข่งให้พร้อมกว่านี้ด้วย




ด้านโรงเรียนซาเมะสึกะ โซสึเกะเดินผ่านด้านนอกของโรงยิม เห็นนิโทริกำลังตั้งใจฝึกซ้อมอยู่คนเดียว
โซสึเกะนึกถึงเรื่องที่นิโทริพูดเมื่อวันก่อน เลยเดินเข้าไปหา
โซสึเกะบอกว่า ความเหนื่อยล้าทำให้ฟอร์มการว่ายผิดไปแล้วนะ
นิโทริแปลกใจที่โซสึเกะมายืนดูด้วย



"การโหมฝึกซ้อมอย่างเดียวเหมือนคนบ้านั่นน่ะ ไม่ช่วยให้ว่ายได้ดีขึ้นหรอก" โซสึเกะดุเล็กน้อยแล้วบอกให้นิโทริพักบ้าง
นิโทริขอโทษ แต่บอกว่า ตอนนี้เวลาของตนแย่ที่สุดในทีมเลยอยากไล่ให้ทันคนอื่นเร็วขึ้นซักนิดก็ยังดี



"ถ้าหักโหมมากไป เรื่องที่เคยทำได้อาจไม่สามารถทำอีกเลยนะ" โซสึเกะพูดเสียงแผ่ว
นิโทริก้มหน้ารับฟังเงียบๆ
แต่โซสึเกะบอกว่า ฉันจะช่วยดูการฝึกให้เอง...หลังจากที่นายหยุดพักเหนื่อยแล้วนะ
นิโทริตอบ ครับ อย่างยินดี



รินเดินเข้าในโรงยิม คิดว่าวันนี้นิโทริฝึกคนเดียวอีกแล้วเหรอ
แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นโซสึเกะกำลังช่วยสอนให้

รินยิ้มกับตัวเอง วางขนมกับขวดน้ำดื่มไว้ให้แล้วเดินออกไปเงียบๆ

_{เขียนกระทู้คนเดียวเหนื่อยมากค่ะ อยากได้น้ำขนมบ้างซักอย่างสองอย่าง หมดแรง คอมแฮ้งค์ แค่กๆๆๆ //สำออย}




วันรุ่งขึ้น โค้ชมาโคโตะสอนเด็กๆ ว่ายน้ำ แต่มีหนูน้อยอยู่คนนึงดูไม่ร่าเริงกับการว่ายน้ำเท่าไหร่

_{ภาพเซ็ท My Angelic Beloved Coach Tachibana ซ่อนไว้ในสปอยนะคะ}
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้







เลิกคลาส มาโคโตะยังเห็นพ่อหนูน้อยยืนรอคนมารับอยู่
มาโคโตะจำได้ว่าคือฮายาโตะคุงที่ใช้แต่คิกบอร์ดว่ายน้ำ เลยเดินเข้าไปหา
มาโคโตะถามว่าวันนี้สนุกไหม
แต่เด็กน้อยก้มหน้าแล้วบอกว่า ไม่ชอบว่ายน้ำเลย

ตอนนั้นเอง พี่ชายของฮายาโตะก็เข้ามาหาพอดี



"ชิกิโนะ คิสึมิ?"
ทั้งสองคนแปลกใจเล็กน้อยเพราะต่างก็เป็นอดีตเพื่อนร่วมชั้น ม.ต้น กันมาก่อนนั่นเอง



มาโคโตะเล่าให้ฮารุฟังว่าไปเจอคิสึมิที่เคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นมา
ฮารุนึกอยู่ซักพัก


อ๋อ

ไอ้

หมอ

นั่น

น่ะ

เอง

...ขอตั้งชื่อภาพเซ็ทนี้ว่า มือที่สาม

ฮารุนึกออกว่า หมอนั่นนะเอง
มาโคโตะอธิบายว่า น้องชายของคิสึมิเป็นนักเรียนว่ายน้ำที่มาโคโตะสอนอยู่
ฮารุทำท่าไม่สนใจแล้วเดินหนี มาโคโตะเลยถามว่าทั้งสองคนเคยสนิทกันตอน ม.ต้นไม่ใช่เหรอ?
ฮารุสวนทันควันว่า ไม่ใช่



มาโคโตะชวนฮารุให้ไปดูคุณแฟนทำงานเที่ยวที่สโมสรในวันอาทิตย์ ถ้าฮารุว่างอยู่

ฮารุหันมามองค้อนหนึ่งทีแล้วบอกว่า ถ้ามีเวลานะ


...วันอาทิตย์



มาโคโตะดีใจที่ฮารุมาหา
ฮารุบอกว่า นายลืมข้าวกล่อง แม่ให้เอามาส่งให้



โค้ชซาซาเบะก็เข้ามาทักทายฮารุด้วย แต่โค้ชไม่ว่างเพราะต้องสัมภาษณ์เด็กทำงานพิเศษ ให้ฮารุเดินชมได้ตามสบาย
ก่อนไปโค้ชถามถึงฮายาโตะคุง
มาโคโตะเลยอธิบายเรื่องฮายาโตะคุงให้ฮารุฟัง
เมื่อถึงเวลา มาโคโตะก็ขอตัวไปสอนเด็กๆ ต่อ



เลิกเรียน คิสึมิมารับฮายาโตะ
วันนี้ฮายาโตะก็ยังว่ายไม่ได้ มาโคโตะเลยขอเวลาคิสึมิคุยด้วย

มาโคโตะถามถึงสาเหตุที่น้องชายเกลียดการว่ายน้ำ
คิสึมิอธิบายว่า ฮายาโตะเคยเสียหลักตกจากเรือตอนไปเที่ยวทะเล
ฮายาโตะกำลังจะจม โชคดีที่น้ำไม่ลึกมากก็เลยช่วยไว้ได้ แต่ฮายาโตะก็กลัวการว่ายน้ำไปซะแล้ว
คิสึมิคิดว่าเป็นความผิดของตนเองที่ตอนนั้นไม่ได้ดูน้องไว้ให้ดีและถ้าฮายาโตะอยากเลิกเรียนจริงๆ ก็จะไม่ห้าม



มาโคโตะบอกว่า ไม่อยากให้ยอมแพ้
ตนอยากสอนฮายาโตะให้ว่ายน้ำให้ได้ เพราะทำให้คิดถึงตนเองในสมัยก่อนที่เคยเกลียดการว่ายน้ำ

คิสึมิชมว่า มาโคโตะนี่ชอบการว่ายน้ำจริงๆ เลยนะ แล้วก็ฝากให้มาโคโตะช่วยดูแลน้องด้วย



ฮารุเดินมาพอดี
คิสึมิดีใจรีบวิ่งไปทักทาย ว่าจำได้เลยว่าฮารุเหงาแค่ไหนตอนที่รินไปเรียนต่อเมืองนอก

มาโคโตะบอก จริงด้วยสิ คิสึมิเป็นเพื่อนชั้นเดียวกับรินตอนประถมนี่นา
แล้วก็โซสึเกะด้วย...คิสึมิตอบ



ฮารุเรียกมาโคโตะ ประมาณว่าถึงเวลากลับบ้านแล้ว
คิสึมิบ่นว่า ไม่เจอกันนานแต่ฮารุเย็นชาจัง ฮารุถอนหายใจบอกว่าเดี๋ยวยังไงก็เจอกันอีกอยู่ดี
คิสึมิยิ้มกว้าง ขอตัวกลับบ้านด้วยเหมือนกัน

[มีต่อ]