**กระทู้นี้มีเนื้อหาจิ้น Y อย่างแน่นอนนะคะ**

---

ฮารุกำลังยื่นพาสปอร์ตที่ด่านตรวจคนเข้าเมือง
เจ้าหน้าที่ผมบลอนด์รับพาสปอร์ตของฮารุมาดูแล้วถามเป็นภาษาอังกฤษ ว่ามีจุดประสงค์อะไรในการเข้าประเทศ
ฮารุงงถามกลับเป็นภาษาญี่ปุ่น ว่านายพูดอะไรน่ะ?
จนรินต้องยื่นหน้าเข้ามาช่วยตอบให้ว่า Sightseeing - ท่องเที่ยว

รินก้าวเดินฉับๆจนฮารุต้องซอยเท้าตาม ฮารุถามรินว่า จะพาฉันไปที่ไหน
รินบอกว่า ตามมาเดี๋ยวก็รู้เอง ไปขึ้นรถบัสกัน



ฮารุสงสัยแต่ก็ตามขึ้นรถมา
ฮารุมองออกไปนอกหน้าต่าง ที่นี่..กรุงซิดนีย์ ประเทศออสเตรเลีย

.....



นางิสะกับเรย์ตกใจที่อยู่ๆ ฮารุก็ไปออสเตรเลียกับริน
มาโคโตะบอกว่า ตนไปปรึกษากับรินเรื่องฮารุ แต่ไม่คิดว่ารินจะพาฮารุไปถึงออสเตรเลียด้วย



เรย์สงสัยว่ารินมีจุดประสงค์อะไร
มาโคโตะก็ยังไม่รู้ แต่เชื่อว่าการเดินทางครั้งนี้น่าจะมีอะไรเป็นพิเศษสำหรับฮารุ
นางิสะคิดว่า ถ้าฮารุกลับมาแล้วร่าเริงเหมือนเดิมได้ก็ดีนะ



รินพาฮารุมาถึงลานน้ำพุแห่งหนึ่ง
ซักพัก ฮารุก็ตกใจเมื่อพบว่าตัวเองพลัดหลงกับรินเสียแล้ว
ฮารุมองไปรอบๆ...สถานที่ที่ฮารุไม่รู้จัก



รินเรียกฮารุพร้อมกับขวดน้ำในมือ บอกว่าไปซื้อน้ำมา
ฮารุต่อว่าริน อยู่ๆอย่าหายไปไหนแบบนั้นอีก
รินก้มหน้าแล้วขอโทษ



รินนั่งลง ขอโทษฮารุเรื่องที่รินพูดในวันแข่งระดับภูมิภาคด้วย
-นายไม่เคยมีความฝันเลยรึไง-
รินขอโทษที่ตอนนั้นพูดไปโดยไม่ได้คิดถึงความรู้สึกของฮารุ

รินโล่งใจที่พูดขอโทษออกไป แล้วบอกฮารุว่าเราไปกันเถอะ
ฮารุสงสัยว่าไปที่ไหนอีก
รินบอกว่า พาฮารุมาถึงที่นี่เพราะมีบางอย่างอยากให้ฮารุได้เห็น



รินพาฮารุนั่งรถบัสมาลงที่ชายหาด เพราะทะเลจะทำให้ฮารุรู้สึกผ่อนคลายขึ้น
ฮารุนั่งกอดเข่ากับพื้นทรายบอกว่าไม่มีอารมณ์หรอก จนรินแซวว่าปกตินายจะพุ่งเข้าหาน้ำเลยนี่นา

รินถามถึงเรื่องที่ฮารุตัดสินใจตามมาที่ออสนี่ด้วย เพราะคิดว่าฮารุไม่น่าจะอยากมา หรือว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น?
ฮารุตอบว่า ไม่มีอะไร แต่แค่ไม่อยากอยู่ที่นู่นในตอนนี้



รินเดาได้ว่าทะเลาะกับมาโคโตะเหรอ ฮารุสะอึกไปแป๊บนึง
รินบอกว่าเรื่องปกติจะตาย ฉันกับโซสึเกะก็ทะเลาะกันบ่อยๆ
แต่ฮารุบอกว่านี่เป็นครั้งแรกที่ฮารุทะเลาะกับมาโคโตะ...

รินพูดเรื่องสิ่งที่มาโคโตะตัดสินใจหลังจากเรียนจบ ฮารุก็ขมวดคิ้วจำเรื่องนั้นได้เช่นกัน

รินเปลี่ยนเรื่อง ถามว่าชายหาดนี่ไม่ทำให้สบายใจขึ้นมาบ้างเลยเหรอ
รินเล่าเรื่องสมัย ม.ต้น ที่รินเพิ่งมาถึงออสเตรเลีย ว่าตอนนั้นรินก็กังวลมากๆ เหมือนกัน



ประเทศที่ไม่รู้จัก เมืองที่ไม่รู้จัก ภาษาที่ฟังไม่ออก
แต่พอรินได้มาเห็นทะเลก็ทำให้รินหายกังวล เพราะรู้ว่าอีกฟากหนึ่งของผืนน้ำนั้นมีฮารุและโซสึเกะ..มีเพื่อนๆอยู่ที่นั่น
ผืนน้ำนั้นได้เชื่อมพวกเราเข้าไว้ด้วยกัน

รินถามฮารุว่า รินไม่เคยเล่าเรื่องตอนอยู่ออสเตรเลียให้ฮารุฟังเลยใช่ไหม?
รินเริ่มเล่าตั้งแต่ที่รินย้ายมาถึง รินไปอยู่กับโฮสแล้วก็เริ่มเข้าโรงเรียนของที่นี่




รินต้องปรับตัวมากมายที่โรงเรียน เพราะยังไม่ชินกับภาษาอังกฤษ



ส่วนตอนเย็นก็ไปเรียนว่ายน้ำกับโค้ช
ที่นี่มีนักกีฬาเก่งๆมากมาย
ตอนอยู่ญี่ปุ่น รินถือเป็นนักกีฬาที่เก่ง แต่พอมาอยู่ที่นี่กลับไม่ใช่แบบนั้น
รินเริ่มรู้สึกสิ้นหวังในฝีมือที่ห่างออกไปทุกที ที่นี่ทำให้รินได้พบกับกำแพงในชีวิตเป็นครั้งแรก



ฮารุเข้าใจและบอกว่า เคยได้ยินเรื่องต่อจากนั้นแล้วตอนอยู่อิวาโทบิ

รินยิ้มแล้วชวนฮารุย้ายที่ บอกว่ามีที่อยากให้ไปดูอีกที่นึง



รินพาฮารุมาถึงบ้านโฮสที่รินเคยอยู่ รัสเซลกับลอริ
โฮสทั้งสองคนตื่นเต้นและดีใจที่รินมาหา บอกรินว่าโตขึ้นมากเลยนะ แล้วนั่นฮารุกะที่รินเคยพูดถึงรึเปล่า
รินเลยเรียกฮารุมาแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จัก ฮารุกังวลเรื่องภาษาแต่ก็แนะนำตัวเป็นภาษาอังกฤษ



โฮสชวนทั้งสองคนทานมื้อเย็นด้วยกัน
ลอริบอกว่าฮารุเหมือนที่รินเคยเล่าให้ฟัง สงบนิ่งอยู่เสมอและมีสีตาที่สวยใสเหมือนน้ำ
ลอริแซวรินเรื่องที่ เวลาพูดถึงฮารุทีไร รินต้องมีอาการชื่นชมมากๆ
ฮารุถามรินว่าลอริพูดอะไร แต่รินแปลให้ฟังแค่ว่า รินเคยพูดถึงฮารุบ่อยๆ _ซึน!!



ลอริเล่าถึงเรื่องที่สมัยเด็กๆ รินมักจะยิ้มกลบเกลื่อนความเศร้าเอาไว้
ทั้งสองคนก็พยายามทำที่นี่ให้เป็นบ้านที่อบอุ่นที่สุดสำหรับริน

รินอึ้งที่ทั้งสองคนดูออกแล้วขอโทษที่ตอนนั้นทำให้ทั้งสองคนเป็นห่วง



รัสเซล ลอริ และรินคุยเรื่องอื่นๆ ตามประสาคนที่ไม่ได้เจอกันนาน
ลอริถามถึงเรื่องแฟนที่ญี่ปุ่น แต่รินอ้ำอึ้ง รัสเซลเลยบอก ยังไม่มีล่ะสิ
_{Hey mate, He has a lot of boyfriends...}

ฮารุมองไปรอบๆบ้าน ที่ที่รินเคยอยู่เมื่อสมัยเด็กๆ..

[มีต่อ]