**** ที่รัก **** ที่รัก...เธอยังรักฉันอยู่ไหม? เมื่อเวลาเปลี่ยนผันกาลเปลี่ยนไป เธอมีใครไหนอื่น พารื่นรมย์ พ.ศ.เคลื่อนเสมือนสร้างลางสังหรณ์ พาเธอรอนแรมไกลให้ขื่นขม ไม่สักนิดคำพรวอนพร่างพรม ฉันจึงเฝ้า

เพียงเดียวดายโผผกบนโลกกว้าง ต้องอ้างว้างหนาวเหน็บเกินเก็บฝืน ทุกห้วงกาลสุดช้ำทนกล้ำกลืน นอนสะอื้นฝืนข่มระทมใจ ดุจวิหคผกผินบินเหนื่อยล้า ไร้หลักพิงพึ่งพาให้อาศัย มองซ้ายขวาดังเช่นไม่เห็นใคร ร้าวทรวงใน

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ผู้หญิงคนหนี่งสูญเสียบุตรชายไปจากการถูกฆาตกรรม และเธอก็เป็นเช่นเดียวกับคุณแม่ทั้งหลายที่สุดเศร้าจนแทบจะขาดใจ ความเศร้าโศกสุดขีดนี้เองทำให้เกิดงานชิ้นสำคัญระดับโลก&nbs

ความหวังของเรา หนุ่มสาวของโลก ดั่งนกน้อยบินโบก ดั่งหัวใจบินโบก เริงลม ความรักคือการให้ ให้เธอจงชื่นชม หากมีทุกข์ระทม เจ้าจงกล้าฝ่าฟัน วันนี้ของเรา หนุ่มสาวหมอง

ยามฝนรินดินอุ้มแสนชุ่มฉ่ำ ห้วงธารน้ำเอ่อท้นล้นฝั่งสอง พฤกษาดื่นชื่นหยาดสาดละออง ดั่งรักปองครองสมรื่นรมย์ใจ ครั้นเหมันต์ฝันหวานวิมานแก้ว น้ำค้างแวววาวรับอรุณใส หญ้ายอดอ่อนร่อนพริ้วปลิวลมไกว ปานท่องในส

"ภาพเขียนของรัตนาภรณ์" เธอวาดเขียนเรียนรู้อยู่ทุกเมื่ออาจถ้อยคำพร่ำเพรื่อเมื่อเธอถามงามไหมพ่อต่อตรงไหนให้นิยามจะวาดตามคำขอพ่อบอกมา เติมแขนขาตาจมูกลูกทำได้ผมสั่นยาวเอาแค่ไหนให้พ่อว่าคิ้วเข้มด

o กระซิบสั่ง ดังแว่ว เพียงแผ่วโผย ฟังระโหย แหบพร่า พาหวิวไหว ลมรำเพย เลยผ่าน ม่านไม้ใบ คล้ายเสียงไห้ หวนร่ำ พร่ำวิงวอน o ว่าจวนเจียน จากละ ผละปลิดขั้ว หวาดระรัว ระทม ตรมทอดถอน ต้องร่วงหล่น บนพื