เสียงบทเพลงสงกรานต์กังวานแว่ว
ดังเจื้อยแจ้วแผ่วผ่านม่านฟ้าใส
มอญซ่อนผ้าครื้นเครงบรรเลงไกล
ฟังแล้วยิ่งหวั่นไหวช้ำในทรวง

อยากเข้าวัดทำบุญเพื่อหนุนสร้าง
หวังพบทางผ่องไสวปลายชั้นสรวง
ขับมืดมิดห้วงหทัยในแดดวง
ให้หลุดบ่วงร้าวรอนที่ซ่อนตัว

กลับมิอาจทำได้ดั่งใจคิด
ดุจต้องพิษติดไว้ในเหงาหลัว
ด้วยร่างกายอ่อนล้าจนน่ากลัว
จึงหลบตัวเดียวดายในห้องนอน

ทำได้เพียงส่งจิตอธิษฐาน
นมัสการพุทธธรรมพระคำสอน
ตั้งนะโมสามครบบรรจบจร
เพื่อขอพรศักดิ์สิทธ์ด้วยจิตตน....

“สุนันท์ยา