หลังจากที่เข้ามาเก็บข้อมูลการคลอดในกระทู้ ของสมาชิกหลาย ๆ คนแล้ว
ก็ถึงเวลาของตัวเองบ้าง หลังจากที่มีอาการปวดท้องเตือนก่อนคลอดมาประมาณ 3 สัปดาห์ ก็เฝ้าสังเกตุตัวเอง
และเข้ามาหาข้อมูลจากแหล่ง อินเตอร์เน็ตต่าง ๆ ว่า เจ็บเตือน และ เจ็บจริง อาการเป็นยังไง
อาการปวดท้องเตือน (อาการที่เจอกับตัวเองนะค่ะ)
เราเริ่มมีอาการปวดเตือนตั้งแต่ อายุครรถ์ 34w + ก็คือจะมีปวดเหมือนปวดประจำเดือน ท้องแข็งบ้าง มีตกขาวบ้าง และเดินไม่ไหว ปวดช่วงขาหนีบ เวลาเดือนมันไม่ค่อยอยากจะยกขาสักเท่าไหร่ค่ะ บ้างครั้งก็ปวดตรงจิมิ๊ เสียวๆ ก็เกิดการกังวลตลอดระยะเวลา 3 สัปดาห์เต็มเลยค่ะ พอเข้า 37 w เราเริ่มถอดใจอยากจะกำหนดวันให้คุณหมอผ่าคลอดเลย เพราะว่าอึดอัดมาก เราเป็นคนตัวเล็ก น้ำหนักขึ้นมาแค่ 12 กก. แล้วตัวเราเองไม่ได้อ้วนขึ้นสักนิดเลยมันก็เลยทำให้ขาหนีบต้องแบกรับน้ำหนักไปเต็มๆ 12 กก.เลย และระหว่างนั้นก็เฝ้าระวังว่าเมื่อไหร่จะมีมูกเลือด และน้ำเดิน ปวดท้องเพราะคุณหมอบอกว่าถ้าปวดท้องจริง จะมีอาการปวดเหมือนท้องเสีย หรือว่าอยากจะอึ อ่ะค่ะ
พอ 37w+ เราอึดอัดมากค่ะจนหาและทำทุกวิธีทางเพื่อเร่งการคลอด หาวิธีต่างๆ นา ๆ เพื่อเร่งคลอด บางคนก็บอกให้เดินเยอะๆ กินนู่นนี้นั้น แต่ที่เด็ดที่สุดค่ะคือใน อินเตอร์เน็ตมีแนะนำวิธีการเร่งคลอดแบบธรรมชาติ นั้นก็คือการมีเพศสัมพันธ์ค่ะ ไม่รีรอค่ะ แต่อีกใจก็แอบกลัวว่าลูกจะเป็นอะไรมั้ย จะมีอันตรายกับเรามั้ย ฯลฯ ค่ะ แต่อีกใจก็อยากคลอดเร็ว ๆ ก็เลยตัดสินใจ มีเพศสัมพันธุ์ ตอน 37w4d ค่ะ พอหลังจากนั้น 2 วันค่ะ ก็คลอดเลยค่ะ (วิธีนี้ ต้องศึกษาก่อนนะค่ะว่าคุณแม่มีอาการเสี่ยงหรือเปล่าหรือว่า สามารถมีเพศสัมพันธุ์ได้มั้ย)
อาการปวดท้องจริง !!
ตอนแรก เลยนะค่ะ. ปวดท้องคืนวันจันทร์ที่ 17 มีนาคม ทุกๆ 10 นาที เวลาเดินก็เจ็บจิมิ๊. พอเผลอหลับไป อาการก็หาย. เช้ามาก็ปกติค่ะ. แต่เวลาเดินก็ยังปวดจิมิ๊มากๆ อยู่. วันอังคารที่ 18 มีนาคม กลางวันก็มีอาการท้องแข็งแต่ก็ไม่ถือว่าถี่ค่ะ พอตกเย็น ช่วงเวลาประมาณ 17.00 น. ก็เริ่มท้องแข็งทุกๆ 10 นาที ค่ะ. สังเกตุประมาณเกือบ 2 ชม เหลือเป็น 7 นาที. สักพักเหลือเปน 5 นาที ค่ะ. พอเหลือสัก 5 นาที ตอนท้องแข็งก็เริ่มมีอาการปวดร้าวลงไปที่ก้นค่ะ. เหมือนมีอะไรมาจ่อ แต่ก็ยังชิลอยู่นะค่ะ.เพราะมีอาการแค่ท้องแข็งยังไม่ปวดท้อง ก็เลยออกไปนั่งรอสามีเล่นฟิสเนตตามปกติค่ะ แล้วก็สังเกตุตัวเองเรื่อย ๆ ก็ยังไม่หาย ก็เลยบอกสามีว่า ไป รพ เถอะ. อาการดูแย่ๆ. พอถึง รพ ปุ๊ป ตรงดิ่งมาที่ห้องคลอดตามที่ คุณหมอสั่งเป๊ะเลยค่ะ ว่าถ้ามีอาการปวดท้องให้มาที่ห้องคลอดเลย พยาบาลก็ให้เปลี่ยนเสื้อผ้าดูอาการ การปวดท้อง พยาบาลก็มาจับหน้าท้องแล้วก็จับเวลาว่าท้องแข็งทุกกี่นาที แล้วก็ใส่เครื่องวัดหัวใจเด็ก เช็คดูว่าปากมดลูกเปิด กี่เซน แล้วพยาบาลก็โทรรายงานคุณหมอค่ะ. คุณหมอแจ้งให้นอน รพ เลย ถ้าปล่อยให้กลับบ้าน เด่วกลางคืนก็จะมาอีก เพราะปากมดลูกเปิด 1 เซน แล้ว สามีก็ตกใจ เอาจิงหรอจะคลอดแล้วจิงหรอ
ไม่รอช้าค่ะ พยาบาลก็จัดการโกนขนจิมิ๊ค่ะ แล้วก็สวนก้น คนนู่น คนนี้ เดินเข้ามาถามประวัติ นู่นนี้นั้น เรียบร้อย ก็ให้เข้าไปนอนรอห้องคลอดค่ะ เจาะสายน้ำเกลือ แล้วก็ยาเร่งคลอด. ช่วงเวลานั้นนอนดูนาฬิกา ก็ประมาณ 4 ทุ่มค่ะ ต่อไปนี้แหละค่ะขุ่นแม่ เอ่ย. เวลาช่วงแห่งความทรมานค่อยๆ เริ่มมาเยือน มันเริ่ม ปวดมากขึ้นๆ พอตี 1 คุณหมอเริ่มมาดูปากมดลูก เปิดแค่ 2 เซน ตอนนั้นยังคิดว่าพอทนได้ ไม่เปนไร หมอบอกเด่วมาดูใหม่ ตี 2 ระหว่างนี้แหละค่ะ ปวดแบบไม่ต้องบอกใคร ปวดสุดชีวิต ปวดแทบทนไม่ได้ เริ่มโอดโอย ตี 3 น้ำเดินค่ะ แบบว่าเหมือนท่อแตกยังงัยยังงั้น. โอดโอยเรียกหาหมอเลยค่ะ มันปวดสุดชีวิตจิงๆ ปากมดลูกเปิด 5 เซน บอกหมอโอดโอยแทบร้องไห้ บิดตัวไปมาอาการคือไม่ไหวแล้ว หมอถามเอาไง ไหวไม๊ จะผ่าไม๊ มาครึ่งทางแล้วนะ บอกตรงๆ ค่ะ เกือบเปลี่ยนใจผ่า ตอบหมอช้าไป หมอถามอีกว่า เอายาแก้ปวดมั้ย ฉีดแล้วจะมึนนะ แต่ก็พอทุเลาอาการไปบ้าง แต่พอฉีดก็ทุเลาจิงค่ะ แต่เวลาปวดขึ้นมาที ทั้งอึ ทั้งความอยากเบ่งก็ผสมปนเป กันไปหมด อึบ้าง เลือดบ้าง เค้าห้ามเบ่งก็เบ่งค่ะ เวลาปวด มันทรมานจิงๆ ปวดทีไรเบ่งตลอดเลยค่ะ เป็นแบบนี้กระทั้งตี 5 พยาบาลมาดูปากมดลูก ได้ยินเสียงว่าเปิด หมดแล้ว ดีใจสุดชีวิต.!! พยาบาลเรียกหมอเตรียมเครื่องมือ ไอ้เราก็ปวดใจจะขาด เบ่งตลอดเวลาที่ทนไม่ไหว เพราะเบ่งแล้วมันเบาปวด จนกระทั้งทุกอย่างครบ หมอพร้อม จับขาขึ้นขาหยัง หมอบอกเบ่งตอนท้องแข็งนะ คืออารมณ์ นั้นแข็งไม่แข็งไม่รู้ เบ่งทุกครั้ง ที่มีอาการ พี่ๆ พยาบาลก็ช่วยเบ่ง สัก 3-4 ฮึ้บได้ มีความรู้สึก หัวหลุดออกมา คาอยู่ตรงจิมิ๊ หมอบอกอีกนึง ทีนี้แหละค่ะ. พรวดออกมาหมดเลย. พอเด็กออกสักพัก ก็มีเสียงร้อง แล้วก็เอามาวางบนท้องเราทำความสะอาด หายเจ็บลืมความเจ็บเลยค้ะ มองตามลูกตลอดเวลาเค้าจะทำอะไรกับลูกเรา สักพัก เสียงหมอบอกเบ่งเอารกออกอีกครั้งนะ. เบ่งนิดเดวก็ออกหมดแล้วค่ะ พยาบาลก็เอาลูกเราไป หลังจากนั้น หมอก็เย็บแผลคลอดค่ะ เรียบร้อยก็นอนรอเวลา ขึ้นห้องพิเศษ ตอนเกือบๆ 8 โมงค่ะ หลังจากขึ้นห้องมาก็หลับๆ ตื่นๆ เพราะทั้งคืนไม่ได้นอนเลย ตอนออกจากห้องก็แวะดูลูกแปปเด่ว ตอนนั้นพยาบาลยังไม่เอาลูกขึ้นมาให้เลยค่ะ บอกให้หมอเด็กตรวจสุขภาพดูการขับถ่ายก่อน ช่วงเย็นถึงจะพาขึ้นมา คุณพ่อ คุณตา คุณยาย ก็พลัดกันลงไปดูเรื่อย ก็ถ่ายรูป ขึ้นมาให้ดู อารมณ์ตอนนี้อยากให้พาลูกขึ้นมาแย่แล้วค่ะ. น้องคลอด นน. 3,520 คลอดเวลา 05.25 น. วันที่ 19 มีนาคม ค่ะ
เอาใจช่วยคุณแม่คนต่อไปนะค่ะ บางทีบางสิ่งบางอย่างไม่ได้น่ากลัวเหมือนที่เราคิดค่ะ. สู้ๆ นะคร้าา
น้องมังกร ฝากตัวอีกครั้งคร๊าฟฟฟ ;)
****แชร์ประสบการณ์หลังคลอดจ้า (คลอดเอง) ****
ก็ถึงเวลาของตัวเองบ้าง หลังจากที่มีอาการปวดท้องเตือนก่อนคลอดมาประมาณ 3 สัปดาห์ ก็เฝ้าสังเกตุตัวเอง
และเข้ามาหาข้อมูลจากแหล่ง อินเตอร์เน็ตต่าง ๆ ว่า เจ็บเตือน และ เจ็บจริง อาการเป็นยังไง
อาการปวดท้องเตือน (อาการที่เจอกับตัวเองนะค่ะ)
เราเริ่มมีอาการปวดเตือนตั้งแต่ อายุครรถ์ 34w + ก็คือจะมีปวดเหมือนปวดประจำเดือน ท้องแข็งบ้าง มีตกขาวบ้าง และเดินไม่ไหว ปวดช่วงขาหนีบ เวลาเดือนมันไม่ค่อยอยากจะยกขาสักเท่าไหร่ค่ะ บ้างครั้งก็ปวดตรงจิมิ๊ เสียวๆ ก็เกิดการกังวลตลอดระยะเวลา 3 สัปดาห์เต็มเลยค่ะ พอเข้า 37 w เราเริ่มถอดใจอยากจะกำหนดวันให้คุณหมอผ่าคลอดเลย เพราะว่าอึดอัดมาก เราเป็นคนตัวเล็ก น้ำหนักขึ้นมาแค่ 12 กก. แล้วตัวเราเองไม่ได้อ้วนขึ้นสักนิดเลยมันก็เลยทำให้ขาหนีบต้องแบกรับน้ำหนักไปเต็มๆ 12 กก.เลย และระหว่างนั้นก็เฝ้าระวังว่าเมื่อไหร่จะมีมูกเลือด และน้ำเดิน ปวดท้องเพราะคุณหมอบอกว่าถ้าปวดท้องจริง จะมีอาการปวดเหมือนท้องเสีย หรือว่าอยากจะอึ อ่ะค่ะ
พอ 37w+ เราอึดอัดมากค่ะจนหาและทำทุกวิธีทางเพื่อเร่งการคลอด หาวิธีต่างๆ นา ๆ เพื่อเร่งคลอด บางคนก็บอกให้เดินเยอะๆ กินนู่นนี้นั้น แต่ที่เด็ดที่สุดค่ะคือใน อินเตอร์เน็ตมีแนะนำวิธีการเร่งคลอดแบบธรรมชาติ นั้นก็คือการมีเพศสัมพันธ์ค่ะ ไม่รีรอค่ะ แต่อีกใจก็แอบกลัวว่าลูกจะเป็นอะไรมั้ย จะมีอันตรายกับเรามั้ย ฯลฯ ค่ะ แต่อีกใจก็อยากคลอดเร็ว ๆ ก็เลยตัดสินใจ มีเพศสัมพันธุ์ ตอน 37w4d ค่ะ พอหลังจากนั้น 2 วันค่ะ ก็คลอดเลยค่ะ (วิธีนี้ ต้องศึกษาก่อนนะค่ะว่าคุณแม่มีอาการเสี่ยงหรือเปล่าหรือว่า สามารถมีเพศสัมพันธุ์ได้มั้ย)
อาการปวดท้องจริง !!
ตอนแรก เลยนะค่ะ. ปวดท้องคืนวันจันทร์ที่ 17 มีนาคม ทุกๆ 10 นาที เวลาเดินก็เจ็บจิมิ๊. พอเผลอหลับไป อาการก็หาย. เช้ามาก็ปกติค่ะ. แต่เวลาเดินก็ยังปวดจิมิ๊มากๆ อยู่. วันอังคารที่ 18 มีนาคม กลางวันก็มีอาการท้องแข็งแต่ก็ไม่ถือว่าถี่ค่ะ พอตกเย็น ช่วงเวลาประมาณ 17.00 น. ก็เริ่มท้องแข็งทุกๆ 10 นาที ค่ะ. สังเกตุประมาณเกือบ 2 ชม เหลือเป็น 7 นาที. สักพักเหลือเปน 5 นาที ค่ะ. พอเหลือสัก 5 นาที ตอนท้องแข็งก็เริ่มมีอาการปวดร้าวลงไปที่ก้นค่ะ. เหมือนมีอะไรมาจ่อ แต่ก็ยังชิลอยู่นะค่ะ.เพราะมีอาการแค่ท้องแข็งยังไม่ปวดท้อง ก็เลยออกไปนั่งรอสามีเล่นฟิสเนตตามปกติค่ะ แล้วก็สังเกตุตัวเองเรื่อย ๆ ก็ยังไม่หาย ก็เลยบอกสามีว่า ไป รพ เถอะ. อาการดูแย่ๆ. พอถึง รพ ปุ๊ป ตรงดิ่งมาที่ห้องคลอดตามที่ คุณหมอสั่งเป๊ะเลยค่ะ ว่าถ้ามีอาการปวดท้องให้มาที่ห้องคลอดเลย พยาบาลก็ให้เปลี่ยนเสื้อผ้าดูอาการ การปวดท้อง พยาบาลก็มาจับหน้าท้องแล้วก็จับเวลาว่าท้องแข็งทุกกี่นาที แล้วก็ใส่เครื่องวัดหัวใจเด็ก เช็คดูว่าปากมดลูกเปิด กี่เซน แล้วพยาบาลก็โทรรายงานคุณหมอค่ะ. คุณหมอแจ้งให้นอน รพ เลย ถ้าปล่อยให้กลับบ้าน เด่วกลางคืนก็จะมาอีก เพราะปากมดลูกเปิด 1 เซน แล้ว สามีก็ตกใจ เอาจิงหรอจะคลอดแล้วจิงหรอ
ไม่รอช้าค่ะ พยาบาลก็จัดการโกนขนจิมิ๊ค่ะ แล้วก็สวนก้น คนนู่น คนนี้ เดินเข้ามาถามประวัติ นู่นนี้นั้น เรียบร้อย ก็ให้เข้าไปนอนรอห้องคลอดค่ะ เจาะสายน้ำเกลือ แล้วก็ยาเร่งคลอด. ช่วงเวลานั้นนอนดูนาฬิกา ก็ประมาณ 4 ทุ่มค่ะ ต่อไปนี้แหละค่ะขุ่นแม่ เอ่ย. เวลาช่วงแห่งความทรมานค่อยๆ เริ่มมาเยือน มันเริ่ม ปวดมากขึ้นๆ พอตี 1 คุณหมอเริ่มมาดูปากมดลูก เปิดแค่ 2 เซน ตอนนั้นยังคิดว่าพอทนได้ ไม่เปนไร หมอบอกเด่วมาดูใหม่ ตี 2 ระหว่างนี้แหละค่ะ ปวดแบบไม่ต้องบอกใคร ปวดสุดชีวิต ปวดแทบทนไม่ได้ เริ่มโอดโอย ตี 3 น้ำเดินค่ะ แบบว่าเหมือนท่อแตกยังงัยยังงั้น. โอดโอยเรียกหาหมอเลยค่ะ มันปวดสุดชีวิตจิงๆ ปากมดลูกเปิด 5 เซน บอกหมอโอดโอยแทบร้องไห้ บิดตัวไปมาอาการคือไม่ไหวแล้ว หมอถามเอาไง ไหวไม๊ จะผ่าไม๊ มาครึ่งทางแล้วนะ บอกตรงๆ ค่ะ เกือบเปลี่ยนใจผ่า ตอบหมอช้าไป หมอถามอีกว่า เอายาแก้ปวดมั้ย ฉีดแล้วจะมึนนะ แต่ก็พอทุเลาอาการไปบ้าง แต่พอฉีดก็ทุเลาจิงค่ะ แต่เวลาปวดขึ้นมาที ทั้งอึ ทั้งความอยากเบ่งก็ผสมปนเป กันไปหมด อึบ้าง เลือดบ้าง เค้าห้ามเบ่งก็เบ่งค่ะ เวลาปวด มันทรมานจิงๆ ปวดทีไรเบ่งตลอดเลยค่ะ เป็นแบบนี้กระทั้งตี 5 พยาบาลมาดูปากมดลูก ได้ยินเสียงว่าเปิด หมดแล้ว ดีใจสุดชีวิต.!! พยาบาลเรียกหมอเตรียมเครื่องมือ ไอ้เราก็ปวดใจจะขาด เบ่งตลอดเวลาที่ทนไม่ไหว เพราะเบ่งแล้วมันเบาปวด จนกระทั้งทุกอย่างครบ หมอพร้อม จับขาขึ้นขาหยัง หมอบอกเบ่งตอนท้องแข็งนะ คืออารมณ์ นั้นแข็งไม่แข็งไม่รู้ เบ่งทุกครั้ง ที่มีอาการ พี่ๆ พยาบาลก็ช่วยเบ่ง สัก 3-4 ฮึ้บได้ มีความรู้สึก หัวหลุดออกมา คาอยู่ตรงจิมิ๊ หมอบอกอีกนึง ทีนี้แหละค่ะ. พรวดออกมาหมดเลย. พอเด็กออกสักพัก ก็มีเสียงร้อง แล้วก็เอามาวางบนท้องเราทำความสะอาด หายเจ็บลืมความเจ็บเลยค้ะ มองตามลูกตลอดเวลาเค้าจะทำอะไรกับลูกเรา สักพัก เสียงหมอบอกเบ่งเอารกออกอีกครั้งนะ. เบ่งนิดเดวก็ออกหมดแล้วค่ะ พยาบาลก็เอาลูกเราไป หลังจากนั้น หมอก็เย็บแผลคลอดค่ะ เรียบร้อยก็นอนรอเวลา ขึ้นห้องพิเศษ ตอนเกือบๆ 8 โมงค่ะ หลังจากขึ้นห้องมาก็หลับๆ ตื่นๆ เพราะทั้งคืนไม่ได้นอนเลย ตอนออกจากห้องก็แวะดูลูกแปปเด่ว ตอนนั้นพยาบาลยังไม่เอาลูกขึ้นมาให้เลยค่ะ บอกให้หมอเด็กตรวจสุขภาพดูการขับถ่ายก่อน ช่วงเย็นถึงจะพาขึ้นมา คุณพ่อ คุณตา คุณยาย ก็พลัดกันลงไปดูเรื่อย ก็ถ่ายรูป ขึ้นมาให้ดู อารมณ์ตอนนี้อยากให้พาลูกขึ้นมาแย่แล้วค่ะ. น้องคลอด นน. 3,520 คลอดเวลา 05.25 น. วันที่ 19 มีนาคม ค่ะ
เอาใจช่วยคุณแม่คนต่อไปนะค่ะ บางทีบางสิ่งบางอย่างไม่ได้น่ากลัวเหมือนที่เราคิดค่ะ. สู้ๆ นะคร้าา
น้องมังกร ฝากตัวอีกครั้งคร๊าฟฟฟ ;)