สวัสดีค่ะ วันนี้ขอมาเล่าประสบการณ์คลอดลูกคนแรก แบบฉุกเฉินค่ะ ขออนุญาติมาเล่ากันแบบเรียลๆ ปกติเราเห็นแต่ในข่าวมีแม่ๆ บางคนคลอดกันเองในรถ เลยไม่คิดว่าจะเป็นตาเราซะเอง555 คราวนี้เลยอยากมาแชร์ประสบการณ์กันแบบเรียลๆ ลูกคนแรกมาแบบไม่ได้เตรียมตัวอะไรเล้ยย ทุลักทุเลเอามากๆ555
สำหรับท่านไหนที่อ่านแล้วรู้สึกไม่โอเค ตรงไหน เขียนแรงไป ขออภัยล่วงหน้าด้วยนะคะ555 เขียนไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ แต่จะพยายามเล่าให้เห็นภาพที่สุดค่ะๆ 🙂
เริ่มวีคที่ 39+6 ก็ใกล้วีคที่ 40 เต็มทีแล้ว แต่ก็ยังไม่มีสัญญาณอะไรเลยว่าจะคลอด แม่ปกติดีทุกอย่าง
แค่รู้สึกแน่นและอึดอัดเพราะน้องตัวใหญ่ ตอนคลอดออกมา 3 โลกว่า แต่เราก็ยังชิว ไปช่วยพี่เขยขายของได้ปกติ555 ชิวมากๆ ตอนแรกเขาจะให้เราหยุดพัก เเต่ช่วงกลางวันไม่มีใครอยู่บ้าน แฟนเราก็ทำงานเข้ากะ เลยออกมาช่วยพี่เขยขายของ พอขายเสร็จ เก็บของประมาณ 3 โมง กว่าๆ รู้สึกปวดท้องหน่วงๆ เหมือนปวดอึ ซึ่งเราก็ยังไม่ได้รู้สึกว่าจะคลอดอะไร เลยไปเข้าห้องน้ำ นั่งเบ่งได้อยู่ประมาณครึ่งชม. เพราะเบ่งแรงมากไม่ได้ แต่ก็อึไม่ออก แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะปกติเราจะมีอาการท้องผูกเป็นปกติอยู่แล้ว เลยยังไม่ได้คิดอะไร ตอนนั้นคิดว่าอาจจะแค่อาการเจ็บเตือน พอระหว่างทางกลับบ้านรู้สึกเจ็บหน่วงๆ มากขึ้นเลยตัดสินใจแวะไปหาหมอที่ฝากประจำ พอเข้าไป หมอเค้ากำลังจะกลับพอดี55 เค้าเลยตรวจปากมดลูกให้ แต่ยังไม่เปิดเลย เค้าเลยถามอาการเรา เราก็เล่าอาการไปข้างต้น สรุปก็ยังไม่คลอด พอเจอหน้าหมอกลับหายปวดขึ้น ทันที555 พอกลับมาบ้าน ก็ยังรู้สึกชิวๆ สั่งส้มตำมากินกะที่บ้านยังไม่รู้สึกอะไรเลย
กินเสร็จ อาบน้ำ เข้านอน ตามปกติ สะดุ้งตื่นมาตอนประมาณตี 3 ครึ่งเพราะปวดฉี่ เลยลุกไปเข้าห้องน้ำ พอกลับมานอนได้สักพักคราวนี้ รู้สึกฉี่บ่อยขึ้น ทุก 5 นาที จนต้องเข้าไปนั่งห้องน้ำยาวๆ เหมือนฉี่ไม่หมดสักที จนประมาณ ตี 4 แฟนตื่นมากำลังจะไปเข้ากะ รอบเช้าพอดี เราเลยกลับมานอนได้สักพัก รู้สึกเหมือนเราอั้นฉี่ไม่ได้ มีน้ำไหลออกมาตลอด เราเลยไปเรียกพี่เขยกับน้องสาวเรามาดู น่าจะเป็นน้ำคร่ำ เลยดั้งด้นไปโรงพยาบาลอีกรอบ พอหมอตรวจปากมดลูก แต่ก็ยังไม่เปิด และก็ยังไม่ได้มีอาการปวดอะไรใดๆ หมอเลยให้กลับมารอดูอาการก่อน เพราะน่าจะยังไม่คลอด พอกลับมาถึงบ้านประมาณ ตี 5 ครึ่ง ก็เลยกลับมานอน ได้สักพักก็ยังมีน้ำก็ยังไหลอยู่เป็นพักๆ สักพักน้ำเริ่มมีสีขุ่นๆ บางที ก็มีหนืดๆบ้าง แต่ก็ยังไม่มีอาการปวดอะไร และพึ่งกลับมาได้ไม่นานพี่เขยก็ยังเหนื่อยๆอยู่ เลยตัดสินใจ นอนรอดูอาการไปก่อน ค่อยว่ากัน...
ประมาณ 6 โมงครึ่ง ลงมาเก็บของข้างล่างตามปกติ
เรารู้สึกเริ่มมีอาการปวดหน่วงๆเหมือนเมื่อวาน แต่รู้สึกเจ็บมากกว่า แต่ยังพอทนได้ จนประมาณ 7 โมง เริ่มปวดถี่ขึ้นเรื่อยๆ นั่งไปสักพักเริ่มทนไม่ไหว เหมือนมีอะไรมาบีบตรหน้าท้องตลอด เลยเรียกพี่เขยกะน้องสาวให้ไปโรงพยาบาลเลย น่าจะคลอดจริงๆแล้วแหละ น้องสาวเราเตรียมจะไปเรียนแต่ก็ไม่ได้ไป ต้องมาช่วยเราไปส่งโรงบาลก่อน555 เราเลยรีบขึ้นไปอาบน้ำ รีบเก็บของ เอาผ้าเอาชุดอะไรไป จัดกระเป๋าแบบสับมากๆ555 ไม่ได้เตรียมตัวเลย
พอเก็บของเสร็จ ก็รีบออกรถไปโรงพยาบาลเลยทันที
พอออกมาได้สักพัก ประมาณ 7:40 รถคือติดมากๆ จากบ้านเรา ไปโรงพยาบาล ประมาณ 15 กิโล ถ้ารถไม่ติดก็ใช้เวลาไม่นาน แต่ถ้ารถติดบอกเลยติดเป็นชั่วโมงได้เลยค่ะ พี่เขยเราเป็นคนขับ น้องสาวเราก็นั่งอยู่กะเรา ข้างหลังช่วยดูเราอีกแรง อาการเริ่มปวดก็เริ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆ แต่ตอนนั้นก็ยังรู้สึกว่าพอทนได้...
จนประมาณ 8โมงกว่า รถออกมาจากซอยแถวบ้านได้ประมาณนึง แต่รถยังติดอยู่ ชม.เร่งด่วน มีแต่คนจะไปทำงาน วันนั้นรถเยอะมากๆ รู้สึกว่าปวดจี๊ด ขึ้นมาเรื่อยๆ เจ็บมากกว่าตอนแรกๆ พี่เขยเลยถามเราว่ายังทนได้ไหม แต่ในใจตอนนั้นคือ ไม่ไหวแล้วว อยากจะออกแต่ก็ต้องทนไว้555 พอทนมาได้สักพัก รู้สึกเหมือนน้ำคร่ำ คราวนี้ไหลเยอะกว่าปกติ รู้สึกเหมือนมันแตกออกมาและก็ไหลไม่หยุดเลย ทีนี้เริ่มไม่ได้ปวดธรรมดาๆล่ะ เพราะตอนแรกๆ ยังพอทนได้ อยู่ แต่พอคราวนี้คือมีลมเบ่ง แถมมาด้วย ความรู้สึกเหมือน ปวดอึมากๆ แล้วมันจะออกมาทันที อะไรประมาณนั้นค่ะ ทีนี้เริ่มบอกพี่เขยว่า เริ่มทนไม่ไหวแล้ว ลมเบ่งเริ่มมา แต่รถก็ขยับได้แค่ทีละนิดๆ ตอนนั้นดูวุ่นวายสุดๆ พี่เขยก็พยายาม แทรกเข้าไป
ให้ได้ เราเองก็ต้องพยายามกลั้น เอาไว้ คิดในอย่าพึ่งออกมานะลูกก แต่พอลมเบ่งมา เอาจริงๆ มันอั้น
เริ่มไม่ไหวแล้ว เราเลยบอกพี่เขยว่า น่าจะอั้นไม่แล้วจริงๆ เพราะมันรู้สึกอยากเบ่งมากๆ คงต้องคลอดในรถแล้วหล่ะ เราก็บอกน้องสาวว่า ฉันจะคลอดเลย
อั้นไม่ไหวแล้วจริงๆ ถกกางเกงในออก ตอนนั้นไม่อายอะไรแล้ว ก็เลยตัดสินใจลองเบ่งดูเลย พอเริ่มเบ่งได้ประมาณ 2 ที รู้สึกเหมือนมีอะไรมาตุง อยู่ที่ปากช่องคลอด น้องเราบอกหัวเด็กเริ่มจะออกแล้วแต่ยังผลุบๆโผล่ๆอยู่ ทุกคนดูตื่นเต้นและวุ่นวายกันสุดๆ น้องสาวก็เอาผ้าขนหนู มารองก้นไว้ไม่ให้เบาะรถเลอะ ซึ่งเลอะไปพอสมควรแล้วว ทั้งน้ำคร่ำเอย ทั้งฉี่น่าจะออกมาหมดแล้ว ตอนนั้นเจ็บท้องไม่คิดอะไรแล้วอะไรจะออกมาคือไม่สนแล้ว พอลองเบ่งเบาๆอีกทีรู้สึกว่าเจ็บตรงกีมากกๆ เจ็บตรงปากช่องคลอด รู้สึกมันบวมๆเหมือนจะฉีก ซึ่งเรามารู้ทีหลังว่าถ้าคลอดในห้องคลอด หมอจะตัดช่องคลอดเพื่อให้คลอดง่ายขึ้น
น้องเรานั่งตรงข้ามกัน บอกเราว่าหัวลูกมันมาตุง อยู่ตรงปากช่องคลอด นูนมากๆ เหมือนจะออก แต่นางไม่กล้าทำอะไร เราก็เลยเอามือไปแตะดู และก็เลยลองเบ่งอีกครั้ง คือถ้ากีมันจะฉีกก็ตามนั้นเลย ตอนนั้นคือไม่ไหวแล้ว พอลมเบ่งมาคราวนี้ก็เบ่งเต็มที่ และหัวเด็กก็คลอดออกมา รู้สึกแสบนิดหน่อยๆ
เราเอามือไปแตะหัวเด็ก สักพักลมเบ่งเริ่มมาอีก คราวนี้เราก็เบ่ง แต่พอเบ่งแล้ว ตัวน้องก็ยังไม่คลอดออกมา หัวเด็กยังคาอยู่ที่ปากช่องคลอด เราก็เลยลองเบ่งอีกครั้ง แต่ตัวน้องก็ยังไม่ออกมา เราลองเบ่งแบบนี้อยู่ประมาณสิบกว่าครั้งได้ จนพี่เขยบอก ถ้าเด็กไม่ออกก็อั้นจนกว่าจะถึงมือหมอดีกว่าไหม แต่ตอนนั้นใจคอเราเริ่มไม่ดีละ ทำไมลูกไม่ยอมออกมาสักที หัวคาอยู่ตรงช่องคลอดนานมาก น้องสาวเลยให้เราลองอ้าขากว้างขึ้น และลองเบ่งอีกที แต่ก็ลูกยังไม่ออกสักที ตอนนั้นชักเริ่มกลัวแล้ว กลัวลูกจะเป็นอะไรไป เพราะหัวเด็กคาอยู่ที่ปากช่องคลอดไม่ยอมออกมาสักที ทีนี้เราก็เลยลองเอามือแหวกตรงปากช่องคลอดดู เผื่อน้องจะได้ออกง่ายขึ้น แล้วเราก็ลองยกก้นขึ้น พอลองเบ่งอีกครั้งประมาณ 3-4 ที พอลมเบ่งเริ่มมา ทีนี้ก็ลองเบ่งเต็มแรง เราเอามือ
แหวกกีคาเอาไว้ จนที่สุดไหล่น้องก็เริ่มออกมา สุดท้ายตัวน้องก็พรวดออกมาหมด พอลูกคลอดออกมาแล้ว น้องสาวเอาก็รนสุดๆ เอามือประคองไว้ตอนนั้นกลัวไปหมด เพราะลูกก็ยังไม่ร้อง แต่ยังดิ้นอยู่ พอการจราจรเริ่มคล่องตัวแล้ว พี่เขยเราก็คือซิ่งสุดๆ ตอนนั้นพอลูกคลอดออกมาแล้วรู้สึก โล่งเหมือนปลิดทิ้ง แต่รู้สึกมึนๆ เหมือนจะวูบยังไงก็ไม่รู้
แล้วสักพักลูกก็ร้อง เราก็เอาลูกมาประคองไว้ที่อก ซึ่งชุดเราตอนนั้นก็คือเปื้อนเลือดสุดๆ555 น้องสาวเราเลยให้ถอดชุดออดมาก่อน เพราะชุดเลอะคราบเลือดมาก ถอดเหลือแค่ชุดชั้นใน จะได้เปลี่ยนทีเดียว ตอนนั้นความอายไม่มีอีกต่อไปแล้วค่ะ5555
ห่วงลูกอย่างเดียว
สุดท้ายก็ประคองกันมาจนถึงโรงพยาบาล รถเราเลี้ยวเข้าทางฉุกเฉินเลย พอเค้ารู้ว่าเราคลอดในรถแล้ว ข้างในเค้าก็รีบ เอาอุปกรณ์อะไรมารุมเราหมด มีหมอมาตัดสายสะดือให้ และก็มาสอบถามเรา ว่าเราคลอดยังไง แต่ตอนนั้นรู้สึกหมดแรงประมาณนึง เลยยังไม่ได้ตอบอะไรมาก แล้วเค้าก็อุ้มลูกเราไป จากนั้นเอาผ้ามาคลุมตัวเรา ก็พาเรานั่งรถเข็นประคองเราไปที่ห้องคลอด
พอมาถึงระหว่างทางที่เข็นเราเข้าไป มันจะผ่านตรงเตียงรวม ซึ่งก็มีแม่ๆคนอื่นนอนรอคลอดอยู่ บางคนก็อ้าขารอตรวจปากมดลูกอยู่ บางคนก็นอนเบ่งอยู่
พอ เห็นกันแบบเรียลๆ ตัดภาพมาที่เราที่คลอดมาแล้วในรถ รู้สึกเจ็บแทน เพราะเราก็พึ่งคลอดมาได้ไม่ได้นาน555 พอเข้าไปในห้องคลอด จะมีเตียงขาหยั่ง เค้าก็ให้เราขึ้นไปนอนแยกขา แล้วก็มีหมอที่ฝากประจำมาทำคลอดรกให้ ตอนนั้นคือกลัวหมอดูมากก555 เพราะไปคลอดเองในรถ แต่หมอก็ไม่ได้ว่าอะไรเลย มีมาเย็บแผลให้ จากนั้นก็ให้เรา อ้าขานอนรอดูอาการ ประมาณสัก 20 นาที พอไม่มีอาการอะไร ก็เข็นเราไปกลับไปเตียงรอคลอด เพราะต้องรอห้องนอนรวมอีกที จังหวะนั้นระหว่างนอนรอ มีแม่อยู่คนนึงก็คงมีอาหาร เหมือนกะเรา เค้าคงทนไม่ไหวเหมือนกัน นอนเบ่งที่เตียงรอคลอดเลย เห็นทุกอย่างเพราะอยู่เตียง ตรงข้ามกัน ตอนนั้นเรารู้สึกลุ้นแทน5555
จนสักพักเค้าก็มาเข็นเราไปอีกแผนก จากนั้นถึงจะได้เห็นหน้าลูกจริงๆ พยาบาลมาบอกว่าเด็กแข็งแรงดีมากๆปลอดภัยทุกอย่าง น้องหนัก 3 โลกว่า แถมพี่พยาบาลยังแอบแซวเรา ว่าเราใจกล้ามาก ที่คลอดเองในรถ แบบไม่กลัวเลย (จริงๆคือกลัวมากก)
ไม่นานแฟนเราพอรู้ว่าเราคลอดแล้ว ก็รีบลาผลัดตามมาหาเลยทันที555
สุดท้ายนี้ขอบคุณทุกคนที่ยังอ่านมาจนจบนะคะ
ยอมรับว่าใจถึงมากๆ5555 ตอนนี้น้องปลอดภัยดีทุกอย่างค่ะ ยังไงฝากน้องมินล่า ด.ญ. กุลธิดา ด้วยค่ะ ตอนนี้จะเดือนครบหนึ่งแล้ววว เย้ๆๆๆๆ
เขียนตกหล่นตรงไหน ตรงไหนแรงเกินไปขออภัยด้วยนะคะ555
แม่ๆท่านอื่นคิดเห็นยังไง คอมเมนต์คุยกันได้นะคะ บ้านอื่นเป็นยังไงมาแชร์ประสบการณ์กันได้ค่ะๆ
ขอมาเล่าประสบการณ์ คลอดลูกฉุกเฉิน แบบเรียลๆค่ะ
สำหรับท่านไหนที่อ่านแล้วรู้สึกไม่โอเค ตรงไหน เขียนแรงไป ขออภัยล่วงหน้าด้วยนะคะ555 เขียนไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ แต่จะพยายามเล่าให้เห็นภาพที่สุดค่ะๆ 🙂
เริ่มวีคที่ 39+6 ก็ใกล้วีคที่ 40 เต็มทีแล้ว แต่ก็ยังไม่มีสัญญาณอะไรเลยว่าจะคลอด แม่ปกติดีทุกอย่าง
แค่รู้สึกแน่นและอึดอัดเพราะน้องตัวใหญ่ ตอนคลอดออกมา 3 โลกว่า แต่เราก็ยังชิว ไปช่วยพี่เขยขายของได้ปกติ555 ชิวมากๆ ตอนแรกเขาจะให้เราหยุดพัก เเต่ช่วงกลางวันไม่มีใครอยู่บ้าน แฟนเราก็ทำงานเข้ากะ เลยออกมาช่วยพี่เขยขายของ พอขายเสร็จ เก็บของประมาณ 3 โมง กว่าๆ รู้สึกปวดท้องหน่วงๆ เหมือนปวดอึ ซึ่งเราก็ยังไม่ได้รู้สึกว่าจะคลอดอะไร เลยไปเข้าห้องน้ำ นั่งเบ่งได้อยู่ประมาณครึ่งชม. เพราะเบ่งแรงมากไม่ได้ แต่ก็อึไม่ออก แต่ก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะปกติเราจะมีอาการท้องผูกเป็นปกติอยู่แล้ว เลยยังไม่ได้คิดอะไร ตอนนั้นคิดว่าอาจจะแค่อาการเจ็บเตือน พอระหว่างทางกลับบ้านรู้สึกเจ็บหน่วงๆ มากขึ้นเลยตัดสินใจแวะไปหาหมอที่ฝากประจำ พอเข้าไป หมอเค้ากำลังจะกลับพอดี55 เค้าเลยตรวจปากมดลูกให้ แต่ยังไม่เปิดเลย เค้าเลยถามอาการเรา เราก็เล่าอาการไปข้างต้น สรุปก็ยังไม่คลอด พอเจอหน้าหมอกลับหายปวดขึ้น ทันที555 พอกลับมาบ้าน ก็ยังรู้สึกชิวๆ สั่งส้มตำมากินกะที่บ้านยังไม่รู้สึกอะไรเลย
กินเสร็จ อาบน้ำ เข้านอน ตามปกติ สะดุ้งตื่นมาตอนประมาณตี 3 ครึ่งเพราะปวดฉี่ เลยลุกไปเข้าห้องน้ำ พอกลับมานอนได้สักพักคราวนี้ รู้สึกฉี่บ่อยขึ้น ทุก 5 นาที จนต้องเข้าไปนั่งห้องน้ำยาวๆ เหมือนฉี่ไม่หมดสักที จนประมาณ ตี 4 แฟนตื่นมากำลังจะไปเข้ากะ รอบเช้าพอดี เราเลยกลับมานอนได้สักพัก รู้สึกเหมือนเราอั้นฉี่ไม่ได้ มีน้ำไหลออกมาตลอด เราเลยไปเรียกพี่เขยกับน้องสาวเรามาดู น่าจะเป็นน้ำคร่ำ เลยดั้งด้นไปโรงพยาบาลอีกรอบ พอหมอตรวจปากมดลูก แต่ก็ยังไม่เปิด และก็ยังไม่ได้มีอาการปวดอะไรใดๆ หมอเลยให้กลับมารอดูอาการก่อน เพราะน่าจะยังไม่คลอด พอกลับมาถึงบ้านประมาณ ตี 5 ครึ่ง ก็เลยกลับมานอน ได้สักพักก็ยังมีน้ำก็ยังไหลอยู่เป็นพักๆ สักพักน้ำเริ่มมีสีขุ่นๆ บางที ก็มีหนืดๆบ้าง แต่ก็ยังไม่มีอาการปวดอะไร และพึ่งกลับมาได้ไม่นานพี่เขยก็ยังเหนื่อยๆอยู่ เลยตัดสินใจ นอนรอดูอาการไปก่อน ค่อยว่ากัน...
ประมาณ 6 โมงครึ่ง ลงมาเก็บของข้างล่างตามปกติ
เรารู้สึกเริ่มมีอาการปวดหน่วงๆเหมือนเมื่อวาน แต่รู้สึกเจ็บมากกว่า แต่ยังพอทนได้ จนประมาณ 7 โมง เริ่มปวดถี่ขึ้นเรื่อยๆ นั่งไปสักพักเริ่มทนไม่ไหว เหมือนมีอะไรมาบีบตรหน้าท้องตลอด เลยเรียกพี่เขยกะน้องสาวให้ไปโรงพยาบาลเลย น่าจะคลอดจริงๆแล้วแหละ น้องสาวเราเตรียมจะไปเรียนแต่ก็ไม่ได้ไป ต้องมาช่วยเราไปส่งโรงบาลก่อน555 เราเลยรีบขึ้นไปอาบน้ำ รีบเก็บของ เอาผ้าเอาชุดอะไรไป จัดกระเป๋าแบบสับมากๆ555 ไม่ได้เตรียมตัวเลย
พอเก็บของเสร็จ ก็รีบออกรถไปโรงพยาบาลเลยทันที
พอออกมาได้สักพัก ประมาณ 7:40 รถคือติดมากๆ จากบ้านเรา ไปโรงพยาบาล ประมาณ 15 กิโล ถ้ารถไม่ติดก็ใช้เวลาไม่นาน แต่ถ้ารถติดบอกเลยติดเป็นชั่วโมงได้เลยค่ะ พี่เขยเราเป็นคนขับ น้องสาวเราก็นั่งอยู่กะเรา ข้างหลังช่วยดูเราอีกแรง อาการเริ่มปวดก็เริ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆ แต่ตอนนั้นก็ยังรู้สึกว่าพอทนได้...
จนประมาณ 8โมงกว่า รถออกมาจากซอยแถวบ้านได้ประมาณนึง แต่รถยังติดอยู่ ชม.เร่งด่วน มีแต่คนจะไปทำงาน วันนั้นรถเยอะมากๆ รู้สึกว่าปวดจี๊ด ขึ้นมาเรื่อยๆ เจ็บมากกว่าตอนแรกๆ พี่เขยเลยถามเราว่ายังทนได้ไหม แต่ในใจตอนนั้นคือ ไม่ไหวแล้วว อยากจะออกแต่ก็ต้องทนไว้555 พอทนมาได้สักพัก รู้สึกเหมือนน้ำคร่ำ คราวนี้ไหลเยอะกว่าปกติ รู้สึกเหมือนมันแตกออกมาและก็ไหลไม่หยุดเลย ทีนี้เริ่มไม่ได้ปวดธรรมดาๆล่ะ เพราะตอนแรกๆ ยังพอทนได้ อยู่ แต่พอคราวนี้คือมีลมเบ่ง แถมมาด้วย ความรู้สึกเหมือน ปวดอึมากๆ แล้วมันจะออกมาทันที อะไรประมาณนั้นค่ะ ทีนี้เริ่มบอกพี่เขยว่า เริ่มทนไม่ไหวแล้ว ลมเบ่งเริ่มมา แต่รถก็ขยับได้แค่ทีละนิดๆ ตอนนั้นดูวุ่นวายสุดๆ พี่เขยก็พยายาม แทรกเข้าไป
ให้ได้ เราเองก็ต้องพยายามกลั้น เอาไว้ คิดในอย่าพึ่งออกมานะลูกก แต่พอลมเบ่งมา เอาจริงๆ มันอั้น
เริ่มไม่ไหวแล้ว เราเลยบอกพี่เขยว่า น่าจะอั้นไม่แล้วจริงๆ เพราะมันรู้สึกอยากเบ่งมากๆ คงต้องคลอดในรถแล้วหล่ะ เราก็บอกน้องสาวว่า ฉันจะคลอดเลย
อั้นไม่ไหวแล้วจริงๆ ถกกางเกงในออก ตอนนั้นไม่อายอะไรแล้ว ก็เลยตัดสินใจลองเบ่งดูเลย พอเริ่มเบ่งได้ประมาณ 2 ที รู้สึกเหมือนมีอะไรมาตุง อยู่ที่ปากช่องคลอด น้องเราบอกหัวเด็กเริ่มจะออกแล้วแต่ยังผลุบๆโผล่ๆอยู่ ทุกคนดูตื่นเต้นและวุ่นวายกันสุดๆ น้องสาวก็เอาผ้าขนหนู มารองก้นไว้ไม่ให้เบาะรถเลอะ ซึ่งเลอะไปพอสมควรแล้วว ทั้งน้ำคร่ำเอย ทั้งฉี่น่าจะออกมาหมดแล้ว ตอนนั้นเจ็บท้องไม่คิดอะไรแล้วอะไรจะออกมาคือไม่สนแล้ว พอลองเบ่งเบาๆอีกทีรู้สึกว่าเจ็บตรงกีมากกๆ เจ็บตรงปากช่องคลอด รู้สึกมันบวมๆเหมือนจะฉีก ซึ่งเรามารู้ทีหลังว่าถ้าคลอดในห้องคลอด หมอจะตัดช่องคลอดเพื่อให้คลอดง่ายขึ้น
น้องเรานั่งตรงข้ามกัน บอกเราว่าหัวลูกมันมาตุง อยู่ตรงปากช่องคลอด นูนมากๆ เหมือนจะออก แต่นางไม่กล้าทำอะไร เราก็เลยเอามือไปแตะดู และก็เลยลองเบ่งอีกครั้ง คือถ้ากีมันจะฉีกก็ตามนั้นเลย ตอนนั้นคือไม่ไหวแล้ว พอลมเบ่งมาคราวนี้ก็เบ่งเต็มที่ และหัวเด็กก็คลอดออกมา รู้สึกแสบนิดหน่อยๆ
เราเอามือไปแตะหัวเด็ก สักพักลมเบ่งเริ่มมาอีก คราวนี้เราก็เบ่ง แต่พอเบ่งแล้ว ตัวน้องก็ยังไม่คลอดออกมา หัวเด็กยังคาอยู่ที่ปากช่องคลอด เราก็เลยลองเบ่งอีกครั้ง แต่ตัวน้องก็ยังไม่ออกมา เราลองเบ่งแบบนี้อยู่ประมาณสิบกว่าครั้งได้ จนพี่เขยบอก ถ้าเด็กไม่ออกก็อั้นจนกว่าจะถึงมือหมอดีกว่าไหม แต่ตอนนั้นใจคอเราเริ่มไม่ดีละ ทำไมลูกไม่ยอมออกมาสักที หัวคาอยู่ตรงช่องคลอดนานมาก น้องสาวเลยให้เราลองอ้าขากว้างขึ้น และลองเบ่งอีกที แต่ก็ลูกยังไม่ออกสักที ตอนนั้นชักเริ่มกลัวแล้ว กลัวลูกจะเป็นอะไรไป เพราะหัวเด็กคาอยู่ที่ปากช่องคลอดไม่ยอมออกมาสักที ทีนี้เราก็เลยลองเอามือแหวกตรงปากช่องคลอดดู เผื่อน้องจะได้ออกง่ายขึ้น แล้วเราก็ลองยกก้นขึ้น พอลองเบ่งอีกครั้งประมาณ 3-4 ที พอลมเบ่งเริ่มมา ทีนี้ก็ลองเบ่งเต็มแรง เราเอามือ
แหวกกีคาเอาไว้ จนที่สุดไหล่น้องก็เริ่มออกมา สุดท้ายตัวน้องก็พรวดออกมาหมด พอลูกคลอดออกมาแล้ว น้องสาวเอาก็รนสุดๆ เอามือประคองไว้ตอนนั้นกลัวไปหมด เพราะลูกก็ยังไม่ร้อง แต่ยังดิ้นอยู่ พอการจราจรเริ่มคล่องตัวแล้ว พี่เขยเราก็คือซิ่งสุดๆ ตอนนั้นพอลูกคลอดออกมาแล้วรู้สึก โล่งเหมือนปลิดทิ้ง แต่รู้สึกมึนๆ เหมือนจะวูบยังไงก็ไม่รู้
แล้วสักพักลูกก็ร้อง เราก็เอาลูกมาประคองไว้ที่อก ซึ่งชุดเราตอนนั้นก็คือเปื้อนเลือดสุดๆ555 น้องสาวเราเลยให้ถอดชุดออดมาก่อน เพราะชุดเลอะคราบเลือดมาก ถอดเหลือแค่ชุดชั้นใน จะได้เปลี่ยนทีเดียว ตอนนั้นความอายไม่มีอีกต่อไปแล้วค่ะ5555
ห่วงลูกอย่างเดียว
สุดท้ายก็ประคองกันมาจนถึงโรงพยาบาล รถเราเลี้ยวเข้าทางฉุกเฉินเลย พอเค้ารู้ว่าเราคลอดในรถแล้ว ข้างในเค้าก็รีบ เอาอุปกรณ์อะไรมารุมเราหมด มีหมอมาตัดสายสะดือให้ และก็มาสอบถามเรา ว่าเราคลอดยังไง แต่ตอนนั้นรู้สึกหมดแรงประมาณนึง เลยยังไม่ได้ตอบอะไรมาก แล้วเค้าก็อุ้มลูกเราไป จากนั้นเอาผ้ามาคลุมตัวเรา ก็พาเรานั่งรถเข็นประคองเราไปที่ห้องคลอด
พอมาถึงระหว่างทางที่เข็นเราเข้าไป มันจะผ่านตรงเตียงรวม ซึ่งก็มีแม่ๆคนอื่นนอนรอคลอดอยู่ บางคนก็อ้าขารอตรวจปากมดลูกอยู่ บางคนก็นอนเบ่งอยู่
พอ เห็นกันแบบเรียลๆ ตัดภาพมาที่เราที่คลอดมาแล้วในรถ รู้สึกเจ็บแทน เพราะเราก็พึ่งคลอดมาได้ไม่ได้นาน555 พอเข้าไปในห้องคลอด จะมีเตียงขาหยั่ง เค้าก็ให้เราขึ้นไปนอนแยกขา แล้วก็มีหมอที่ฝากประจำมาทำคลอดรกให้ ตอนนั้นคือกลัวหมอดูมากก555 เพราะไปคลอดเองในรถ แต่หมอก็ไม่ได้ว่าอะไรเลย มีมาเย็บแผลให้ จากนั้นก็ให้เรา อ้าขานอนรอดูอาการ ประมาณสัก 20 นาที พอไม่มีอาการอะไร ก็เข็นเราไปกลับไปเตียงรอคลอด เพราะต้องรอห้องนอนรวมอีกที จังหวะนั้นระหว่างนอนรอ มีแม่อยู่คนนึงก็คงมีอาหาร เหมือนกะเรา เค้าคงทนไม่ไหวเหมือนกัน นอนเบ่งที่เตียงรอคลอดเลย เห็นทุกอย่างเพราะอยู่เตียง ตรงข้ามกัน ตอนนั้นเรารู้สึกลุ้นแทน5555
จนสักพักเค้าก็มาเข็นเราไปอีกแผนก จากนั้นถึงจะได้เห็นหน้าลูกจริงๆ พยาบาลมาบอกว่าเด็กแข็งแรงดีมากๆปลอดภัยทุกอย่าง น้องหนัก 3 โลกว่า แถมพี่พยาบาลยังแอบแซวเรา ว่าเราใจกล้ามาก ที่คลอดเองในรถ แบบไม่กลัวเลย (จริงๆคือกลัวมากก)
ไม่นานแฟนเราพอรู้ว่าเราคลอดแล้ว ก็รีบลาผลัดตามมาหาเลยทันที555
สุดท้ายนี้ขอบคุณทุกคนที่ยังอ่านมาจนจบนะคะ
ยอมรับว่าใจถึงมากๆ5555 ตอนนี้น้องปลอดภัยดีทุกอย่างค่ะ ยังไงฝากน้องมินล่า ด.ญ. กุลธิดา ด้วยค่ะ ตอนนี้จะเดือนครบหนึ่งแล้ววว เย้ๆๆๆๆ
เขียนตกหล่นตรงไหน ตรงไหนแรงเกินไปขออภัยด้วยนะคะ555
แม่ๆท่านอื่นคิดเห็นยังไง คอมเมนต์คุยกันได้นะคะ บ้านอื่นเป็นยังไงมาแชร์ประสบการณ์กันได้ค่ะๆ