หลังจากที จขกท หายไปนาน...นานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เพราะว่าตอนนี้เพิ่งได้งานและกำลังจัดตารางเวลากันสุดชีวิตค่ะ หุหุหุหุ กลัวว่าอาจโดนลืมกันไปเรียบร้อยแล้ว งอแงๆๆ

กลับมาว่าด้วยเรื่องที่ยังคงติดค้างเอาไว้เมื่อสามชาติครึ่งที่แล้ว กับเรื่องยัยป้าเจ้าของบ้านอันเป็นที่เลื่องลือในกลุ่มเพื่อน จขกท อยู่พักนึงว่านางช่าง...สุดจะหาคำบรรยายเลยทีเดียวเชียวค่ะ หึๆ ถือว่าเอาไว้เป็นข้อมูลแลกเปลี่ยนสำหรับคนที่จะไปเช่าอพาร์ทเม้นท์อยู่ต่างประเทศละกันนะคะ

เรื่องของเรื่องมันเกิดขึ้นเพราะตอนนั้ อย่างที่เล่าไปในกระทู้แรกๆแล้วว่า จขกท อยู่อพาร์ทเม้นท์ที่เจอจากเว็ปเอเจนซี่ ซึ่งบ้านนั้นอยู่ใน Brooklyn ค่ะ แต่ไม่นาน ก็มีอันต้องย้ายออกเพราะคุณยายเจ้าของบ้านเดินมาขอโทษขอโพยเพราะหลานสาวจะมาอยู่ที่บ้านระยะนึง ซึ่งไม่ย้อมไม่ยอม ชั้นจะเอาห้องนี้ (ห้อง จขกท) และมันน่าเสียดายน๊า เพราะบ้านนี้สะดวกสบาย เจ้าของบ้านใจดี (จริงๆมันคืออพาร์ทเม้นท์แบบ2ห้องนอน จขกท ขอเรียกว่าบ้านละกันนะคะ) และโลเกชั่นเลิศมากกกกกกกกกกกก อย่างที่ว่า มันติดป่าช้า ใกล้สถานีซับเวย์ (ป่าช้านมันดีตรงไหนห๊าาาาา?!?!?!?) และเป็นย่านดี ไม่อันตรายเลยค่ะ

เมื่อเกิดเหตุดังนั้น จขกท ก็เลยออกหาบ้านทันที และได้มาจากเพื่อนของเพื่อนของคนรู้จักอีกทีว่ามีบ้านว่างในแอสโตเรีย ในควีนส์ เจ้าของบ้านเป็นคนกรีก เดือนละห้าร้อยเหรียญ (บ้านเก่าหกร้อย) ห้องเล็กหน่อย แต่สะอาด ก็เลยไปดู และตกลงรีบทำสัญญา โดยที่พลาดมาก เพราะหลังจากจ่ายมัดจำไปแล้ว เพิ่งนึกได้ว่าควรบอกเวปเอเจนซี่ไปว่าเราออกจากบ้านแล้วนะ เพราะเหตุผลอย่างนี้ๆๆๆๆ ทางนั้นดันตอบกลับมาว่า โอเค งั้นครั้งหน้าถ้าจะหาบ้านใหม่ เราจะไม่คิดค่าเอเจนซี่เธอนะ ก็คือจ่ายมัดจำตามปกติและเข้าอยู่ได้เลย...อ๊ากกกก ทำไมฉันถึงไม่ติดต่อเอเจนซี่ก่อนฟะ ไม่งั้นได้บ้านดีๆไปแล้ว ฮ่วยยยยยยย (คือยังไงก็ดีกว่าวบ้านที่จะไปอยู่นี่แน่นอน เพราะบ้านผ่านเอเจนซี่มันเฟอร์ครบมากกกกก ไม่ไกลซํบเวย์ และมีอะไรโวยได้เสมอ

บ้านใหม่อยู่สุดสาย N,Q ซึ่งขึ้นไปด้านบนของควีนส์ อยู่สถานี Astoris Ditmas ซึ่งจะใช้เวลาประมาณ20นาทีจากแมนฮัตตันค่ะ แต่ถ้าเท่านั้นมันก็ยังโอเคนะ ปัญหาคือต้องเดินจากสถานีไปบ้านอีกราวๆ20นาที ซึ่งอีตอนหน้าร้อนก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่พอเข้าหน้าหนาวแแล้วต้องเดินฝ่าหิมะนี่สิ งืมมมมมมมมมมม


ทีนี้มาเข้าเรื่องกันดีกว่า (ไอ้ที่เกริ่นมานี่คือยังไม่เข้าเรื่องอีกเรอะ) ก็คือว่า พอย้ายมาเช้าห้องเค้าอยู่ ก็จะต้องมีเจ้าของบ้านตามเดิมใช่มะคะ เจ้าของบ้านคนนี้ชื่อ อีวา เป็นคนกรีกที่อยู่อเมกามาตั้งแต่เป็นวัยรุ่น แต่งงานมีลูกชายแล้วคนนึง ซึ่งลูกชายก็แต่งแล้วหย่าแล้วเหมือนกัน (เอ่อ...)

วันแรกๆก็ดีค่ะ เช้ามา จขกท เดินออกมาที่ห้องนั่งเล่น ยัยป้าก็ชงกาแฟมาให้ ก็ยิ้มจำใจฝืนดื่มไปจนหมด (เพราะ จขกท ไม่ดื่มแฟฮ่ะ) แล้วนางก็ทำกับข้าว ทำนู่นทำนี่มาให้กิน ก็แบบ โอเค ขอบคุณนะ บลาๆ แกก็ชวนคุยไปเรื่อง เปิดไอแพดโชว์เฟสบุคให้ดู คุยกันได้ความว่า แกเคยมีเด็กไทยมาอยู่ด้วยคนนึง แล้วถูกอัธยาศัยกัน แกบอกวาเด้กไทยน่ารักดี ก็เลยอยากได้คนไทยมาอยู่ด้วยอีก (พลาดละป้า) แต่หลังๆ จขกท มาสรุปได้เองว่า ที่เค้าไม่ค่อยอะไรแก อาจะเพราะว่าเค้าไม่พูดภาษาอังกฤษมากกว่า (ยัยป้าาบอกมาว่าเค้าพูดอังกฤษไม่ได้อะะนะ) เลยไม่รู้จะแหวใส่ยังไง ^^"

การคุยยามเช้าเป้นแบบนี้ทุกวัน เปิดไอแพด คุยเรื่องคนเช่าเก่า เรื่องลูกชายแก หลังๆจขกท เลยเริ่มเบื่อเพราะแกพูดเรื่องเดิมๆทุกวันราวกับตั้งโปรแกรม และชอบเปิดเฟสคนนั้นคนนี้ให้ฟัง เล่าได้ยันว่าคนนั้นเป็นแฟนคนนี้ คนนี้จะแต่งกะคนโน้น บลาๆ ซึ่งมันเป็นเรื่องส่วนตัวและเราเองก็ไม่ได้อยากรู้ จนเดือนแรกผ่านไป จขกท เลยตัดสินใจไม่ออกมากินมื้อเช้าข้างนอกอีกเลย เพราะบางครั้งเราก็รีบจะไปทำงาน ก็จะมาชวนคุยซึ่งตัดบทแกไม่ได้เลยด้วยสิ หลังๆเลยมาเคาะห้องเพื่อโชว์ให้ดูแทน ประมาณว่า ดีลิเวอรี่ค่ะ ไม่ออกมาชั้นบุกเอง ไม่ก็ตอน จขกท ออกมาทำกับข้าวในครัวนั่นล่ะ หึๆๆ

เรื่องยัยแม่ยังไม่จบค่ะ มาเจอลูกชายแกเข้าซะก่อน ก็เป็นผู้ชายอายุราวๆสามสิบห้า ตัวสูงโย่ง ซึ่งแกก็บอกตอนแรกว่า เค้ามาอยู่ด้วยเป็นพักๆนะ เราก็ไม่ได้อะไร รู้แตต่มันไม่ใช่เป็นพักๆ แต่นอนทุกวันเลยล่ะ เนื่องจากพี่แกขับแท็กซี่กลางคืน กลางวันเลยเข้ามานอนที่บ้าน จริๆแล้ว จขกท ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนะคะ แต่เรื่องมันดันมาเริ่มขึ้นเพราะวันนึง จขกท งัวเงียออกมาตอนเช้า เพื่อจะออกมาเข้าห้องน้ำ เปิดประตูมาก็เจอห้องน้ำอยู่ซ้ายมือเลย แต่ จขกท ดันเจออย่างอื่นก่อนค่ะ...
...เปรต!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ไม่ใช่หรอก มันคืออีตาลูกชายที่เดินออกมาจะอาบน้ำ แต่พี่แกไม่ได้ออกมาแบบมนุษย์ปกตินะ พี่แกเดินแก้ผ้า เหลือแค่กุงเกงลิงเปื่อยๆตัวเดียวเดินโทงๆออกมา จังหวะเดียวกะที่เราเปิดประตูออกมาพอดี

อะโลาเฮ่...เฮ่...เฮ่...เฮ่...

ใครพอจะจินตนาการออกไหมคะ ยาามเช้าอันสดใส นกร้องจิ๊บๆ เปิดประตูออกมาเจอผู้ชายโป๊ ขนยุ่บๆแต่ตัวแห้งยังกะหนอนยืนอยู่แถวๆหน้าห้องเรา (นุปปี้ก็ผอมนะ แต่เดาว่าคงไม่มีขนยุ่บๆชวนสยองขนาดนี้) จขกท ร้องจ๊าก ปิดประตูโครมกลับไปทันที

...อยากแหวะง่ะ T^T...

ครั้งถัดมา ทิ้งช่วงกันไ่นานมาก จขกท กลับบ้านมาเกือบเที่ยงคืน เปิดประตูลากสังขารเข้ามาในบ้าน อุแม่เจ้า เปรตอีกแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

อีตานั่นแกยืนใส่กุงเกงใน(อีกแล้ว) อุ่นกับข้าวอยู่ในครัว ซึ่งแบบว่า เปิดประตูบ้านมา มองผ่านห้องนั่งเล่นไปก็เป็นครัวแล้ว ไม่ได้ไกลกันเกิน5เมตรเลยจริงๆ งานนี้ จขกท วิ่งพรวดเข้าห้องแทบไม่ทันเพราะทนอุบาทว์สายตาไม่ไหวอย่างแรงงงงงงงส์

หลังจากวันนั้นก็ดูจะไม่ค่อยเห็นหน้าฮีอีก คงเป้นเพราะฮีหลบหน้าหรือยังไงไม่รู้ แต่ก็ไม่ต้องเป็นมนุษย์กางเกงในให้สยองสายตาอีกค่ะ เหอๆๆๆ

กลับมาที่ยัยป้าอีกครั้ง

เพื่อนสาว จขกท เคยมานอนค้างที่บ้านนานๆครั้ง ก็เคยได้คุยกับนาง ซึ่งแรกๆก็บอกว่า นางก็โอเคนะ ดูเป็นคนแก่ขี้เหงา บลาๆ แต่มันนไม่ใช่แบบนั้นอ้ะ เพราะสุดท้ายเพื่อนก็มาบอกว่า เอ่อ หลังจากที่คุยกะนางเป็นครั้งที่4 ก็ค้นพบว่า นางโดนตั้งโปรแกรมมาให้พพูดแต่เรื่องเดิมจริงๆ แถมเพิ่มเติมการทวงบุญคุณว่าเคยทอาหารให้ จขกท กินกี่มื้อๆ โดยไม่ได้คิดเงินเพิ่มเลยนะ (ก็เล่นมาเคาะห้องเอาเสต็กแกะมาให้ตอนตี1 จขกท หลับหัวฟูไปแล้ว พอไม่เปิดให้นางก็เปิดพรวดเข้ามาเองโดยไม่ได้รับเชิญเลยค่ะ)

เรื่องประตูห้องนี่ก็เป็นอีกปัญหาโลกแตก เพราะห้อง จขกท มันไม่มีล๊อค ก็เลยทำให้ยัยป้าสามารถเปิดเข้ามาสำรจได้แบบสะดวกโยธิน นางก็เข้ามาเปิดนู่น ดูนี่ สำรวจนั่น จนวันนึง หลังจากที่นางมาบ่นว่า จขกท ทอดไข่กินทุกวัน เปลืองไข่นาง (จริงๆมันของ จขกท เองนะ ซื้อมาจากคีย์ฟู้ดส์) จขกท เลยทนไม่ไหว เหวี่ยงกลับไปว่า อ้าว ไม่เห้นเหรอว่าชั้นมีไข่ในห้อง เห็นชอบถือวิสาสะเข้ามาเองประจำไม่ใช่เหรอ เงิบสิคะ นางเลยไม่ได้เถียงอะไรต่อ (และคงไม่รู้จะว่าไงดี เพราะอาจจะไม่เจอไข่จริงๆเพราะมันหมดไปสองวันแล้ว ยังไม่ได้ซื้อมาเพิ่ม อดโปรตีนไปองวัน ฮาาาาาา)

แต่ที่ว่ามามันยังไม่เท่าไหร่ค่ะ มาปรี๊ดแตกเอาในวันที่ จขกท ทำพานนา คอตต้าไปให้เพื่อนในวันเกิดนี่แล

วันนั้นซื้ออุปกรณ์ทุกอย่างมาแล้ว แต่ปรากฏว่าลืมซื้อนม ก็ไม่เป็นไร เลยถามนางว่า ขอนมซักถ้วยตวงนึงได้มั้ย นางก็แบบ อุ๊ยได้สิ ทำอะไรน่ะ น่าสนุกจังเลย ดูด้วยสิ บลาๆๆๆ วันนั้นวันเกิดเพื่อน จขกท เลยอารมณ์ดี ก็เลยคุยกะนางประหนึ่งไม่เคยอารมณ์เสียกันมาก่อน แล้วตอนนั้นที่ทำมันมีโอริโอ้ ต้องเอามาบดโรยหน้าขนม จขกท ซื้อมาห่อใหญ่ เทียบแล้วก็พอๆกับแถวยาวๆที่ขายบ้านเราสามแถวค่ะ ใช้ไปประมาณนึง เหลืออีกราวเกือบสามสิบอัน ก็เลยหันไปถามางว่า เอาซักอันสองอันมั้ย นางก็ตาประกาย บอกชอบโอริโอ้มากกกกก ก็หยับไปกินสองสามอัน จขกท ไม่ได้คิดไรก็เดินกลับไปแต่งตัว คว้าขนมแล้วไปบ้านเพื่อนทันที(เพราะสายแล้ว) ก็เลยไม่ได้หยิบโอริโอ้เจ้ากรรมนั่นกลับห้อง

อีกราวๆสามสี่วันถัดมา มีคนขอให้ทำอีก จขกท ก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร ก็เลยทำ ซื้ออุปกรณ์มาเสร็จสรรพ ก็ไม่ได้ซื้อโอริโอ้มาด้วย เพราะเห้นว่าที่บ้านยังมีเหลืออีกเยอะ กลับมาเปิดถุง (ที่ยังอยู่ในห้องนั่งเล่น) เพื่อจะพบว่า โอริโอ้เกือบเต็มห่อนั่นเหลือแค่6อันเท่านั้น!!! แม่เจ้า มันไม่พอใช้ (จะไปซื้อก็ต้องเดินฝ่าหนาวไปยี่สิบนาที กลับยี่สิบนาที ไม่ไหวนะ) แอบขมุบขมิบด่ายัยป้าว่กินของตูซะเรียบเลยนะหล่อน ก็เลยส่งข้อความไปจิกทันทีเพราะนางไม่อยู่บ้าน ว่าให้ซื้อโอริโอ้มาให้ด้วย ตูต้องใช้!! ซึ่งปกติชีจะตอบทันนที แต่วันนี้ไม่ยักตอบแฮะ โทรไปสองครั้งไม่รับสาย ครั้งที่สามกดตัดสายค่าาาา เลยลองจิกไปอีกครั้ง นางก็ตัดสายอีก คราวนี้ จขกท เลยกะหน่ำโทรไป นางตัดสายอรกสามสี่รอบ จนยอมรับสายในที่สุด

เรา : นี่ คุณกินโอริโอ้ไปเกือบหมด ซื้อกลับมาคืนด้วย ต้องใช้คืนนี้
นาง : ชั้นปาร์ตี้อยู่กับเพื่อน ซื้อไปไม่ได้หรอก
เรา : ไม่เป้นไร ก็เสร็จแล้ว ขากลับมาลงจากสถานีก็แวะสิ
นาง : ชั้นอยู่กับเพื่อน ไม่สะดวกซื้อ
เรา : บอกว่าให้แวะซื้อตอนกลับไง
นาง  แล้วทำไมไม่ออกมาซื้อเองล่ะ น่าจะไวกว่านะ
เรา : ไกลไปป้ะ ไม่รู้ล้ะ ซื้อกลับมาให้ด้วย
นาง : แต่...ชั้นอยู่กับเพื่อนนี่
เรา : (รู้มุขนางทันที) เออ เดี๋ยวชั้นจ่ายเอง โอเคป้ะ กลับมาเก็บเงิน
นาง : โอ้ โอเค เดี๋ยวซื้อไปให้

แม่เจ้าาาาาาาาาาาาาา รีแอคชัดเจนไปป้ะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

คืนนั้นนางซื้อมาให้สองแพค แล้วบอก จ่ายมาหกเหรียญด้วย มันห่อละสาม เราก็แบบ เฮ้ย ชั้นเอาแค่ห่อเดียว ซื้อมาทำบ้าอะไรตั้งสองฟะ นางเลยหน้าหงิก แล้วบอก ก็ๆด้ๆ งั้นก็จ่ายมาแค่สามเหรียญละกัน

พูดจบก็มาเมียงๆมองๆเราตอนทำขนม กำลังเทนมลงไปในหม้อ นนางก็พูดเหมือนนึกได้ว่า ให้จ่ายค่านมมาด้วยอีกสามเหรียญ เราก็งง หันไปแบบ เฮ้ย จ่ายทำไม ชั้นซื้อของชั้นเอง อย่ามาเนียน นางเลยบอก ไม่รู้ล่ะ คราวที่แล้วเธอใช้นี่

เหวอค่ะ!!! ตูใช้ไปถ้วยตวงเดียว สามเหรียญนั่นมันซื้อได้ยกแกลลอนเลยนะเฟ้ย!!!! อิป้านี่!!!!!! คิดแล้วอยากจะกรี๊ดใส่หน้า เลยวีนกลับไปว่า อ๋อเหรอ งั้นไอ้ที่กินไปครึ่งหม้อวันนั้นก็จ่ายมาด้วยละกันนะ (คือเราใส่ถ้วยแล้วเหลือครึ่งนึง เลยแบ่งให้นางไป) ค่าครีม ค่าโกโก้ ค่าโอริโอ้ ค่าน้ำตาล ทั้งหมดก็สิบเหรียญ แฟร์ๆ ดีมะ

แน่นอนว่านางส่ายหน้า แล้วบอกว่า ไม่ได้ นั่นเธอให้ชั้น แต่นมนั่นเธอขอยืมนี่ (ใครขอยืมนมกัน บ้าป่าวฟะ) แถมชั้นก็ทำอาหารให้เธอกินอีกตั้งหลายมื้อ นี่ชั้นยังไม่เก็บเงินเธอเลยนะ (ไอ้การเอามาเคาะถึงห้องแล้วยัดเยียดให้นี่มันถือเป้นบุญคุณเรอะ) เธอใช้ทุกอย่างเลย ใชช้ของชั้นทุกอย่างแล้วก็เอาของชั้นทุกอย่างเลยด้วย !!!!!

กรี๊ดกว่าเดิมค่ะ คือต้องเท้าความว่า เวลาคุยกันแล้วนางทำ จขกท เริ่มหงุดหงิดจนต้องขอตัวตัดบทเดินกลับเข้าห้อง มันจะเป็นแพทเทิร์นเลย คือนางจะไปรื้อของในห้องตัวเองจนได้อะไรติดมือมาสักอย่าง แล้วเอามาเคาะห้อง ถามแบบว่า เอามั้ย ชั้นให้ แรกๆก็รับเอาไว้แบบงงๆว่าจะให้ตูทำไม แต่หลังจากผ่านไปสามสี่ครั้งเริ่มเก้ทไอเดียนางค่ะ วันนั้น จขกท ก็เลยฟิวส์ขาด กลับไปรวมของทั้งหมดที่นางให้มาใส่ถุงแล้วเอามากองไว้หน้าห้องทันที นางก้มาเคาะๆห้องแบบ แพนนนนน ชั้นเอาเสื้อมาให้ แล้วของพวกนี้ไม่เอาเหรอ แล้วเปิดประตูเข้ามาโดยไม่รอเสียงอนุญาต ซึ่งเราก้รู้อยู่แล้วว่านางจะทำแบบนี้ คือเคาะแล้วเปิดเลย เราเลยไปยืนกันที่ประตูแล้วผลักกลับ โวยออกไปว่า คุณไม่มีสิทธิ์เข้ามาเฟ้ย นี่ห้องชั้นเช่าอยู่ทำแบบนี้มันยุ่งกับความเป็นส่วนตัวมากไปแล้วนะ นางเลยถามอ่อยๆว่า แล้วของพวกนี้ไม่เอาจริงๆเหรอ จขกท เลยเหวี่ยงกลับไปว่า เออ เอาคืนไปเหอะ ชั้นไม่เคยขอ ไม่เคยอยากได้ ไอ้ที่เอามาใหม่นี่ก็เก็บไปด้วยนะ ไม่อยากได้เฟ้ยยยยยย

แล้วนางก็หิ้วถุงของกลับเข้าห้องไป ="=

ยังมีอีกเยอะเลยค่ะ เอาไว้จะมาต่อครั้งหน้าด้วยเรื่องเช้าห้อง วันย้ายออก

ทู้นี้อาจจะดูขี้เหวี่ยงขี้วีนผิดกับที่ผ่านๆมา แต่ฝากไว้เป็นข้อมูลละกันค่ะ ถ้าใครเคยเจออะไรแบบนี้มาแลกเปลี่ยนข้อมูลกันได้ ฮ่าๆๆๆๆๆ

Snoopy Boy สบายดี และฝากสวัสดีทุกคนด้วยนะค้าาาา ^_^