โอ้วว พระเจ้าจอร์ส ข้างห้องนอนกรน Zzzz จนเราจิตตกซึมไปทั้งวัน

ตอนนี้เราอยู่อพาร์ทเม้นค่ะ เพิ่งเปิดใหม่มาไม่กี่เดือน และน่าอยู่มากค่ะ เราก็ย้ายเข้า ตั้งแต่วันแรกที่เค้าให้เปิดเข้าเลยค่ะ แรกๆก็ไม่มีอะไรมากค่ะ ข้างๆห้องยังไม่ย้ายมาอยู่ หลับปุ๋ยฝันถึง ชัปปุยส์ทุกคืน (หร๊าาาาาาาาาา - -")
พอข้างห้องย้ายเข้ามานั่นหละ ความฝันของช๊านนน มันพังทะลายลง !!!! เฮือกกกกกกกกกกก

ต้องบอกก่อนว่าหัวเตียงของเรา จะหันหัวไปติดกับพนังค่ะ
คือหัวเตียงจะชนกับหัวเตียงของอีกห้องนึง ซึ่งจะมีแค่ผนังกั้นไว้ และแล้วคืนแห่งความโหดร้ายก็มาเยือน ตอนนั้นเราก็นอนและค่ะ สักพัก ได้ยินเสียง อื้ดดดดดด  อื๊ดดดดดด  คือมันเป็นเสียงต่ำๆมาพร้อมกับความสั่นสะเทือนของเสียง อีนี่ก็มโนเลยจ้าา เห้ย !! คือตูเจอดีแล้วแน่ๆ คืนนี้วันพระป่ะว้า ผีมาหลอกชัว นอนคลุมโปรง ท่องนะโนๆๆ เห้ย..เสียงยังไม่หาย สักพักสะกิดแฟน (อยู่ด้วยกันค่ะ) ถามมัน..เห้ยแก แกได้ยินเหมือนกันป่ะ มันบอกได้ยินๆๆ และมันก้ลุกไปดูค่ะ ว่าเสียงอะไร สักพัก..หาที่มาของเสียงเจอและค่ะ มันเอาหูไปพิงกะผนังฟังเสียงข้างห้องดู.....โอ้โหหหวววว อิเหวี่ยยย +#@$%€ ข้างห้องแมร่งนอนกรน ดังมาถึงนี่  เอาหละค่ะ เล่นนอนไม่หลับกันทั้งคืน

คืนต่อๆมาก็ยังได้ยินเสียงกรนค่ะ ดังมากค่ะ ดังชนิดที่ว่าเปิดประตูออกมา จะได้ยินเสียงกรนของเค้าไปทั้งชั้นค่ะ..ถ้าห้องอื่นปิดประตูก็คงจะไม่ได้ยินมั้งคะ..แต่ห้องเราามันซวยสุดค่ะ คือหัวเตียงมันติดกันบางคืนก็ได้นอนแค่ครึ่งชั่วโมง
ก็ต้องตื่นไปทำงานและค่ะ บางคืนก็ต้องหาที่นอนมาปูติดกับหน้าห้องน้ำ เพื่อที่จะได้ไม่ต้องยินเสียงที่ต่ำ อันสั่นสะเทือนและเป็นฝันร้ายของเรา...ฮืออ สงสารตัวเอง ถามว่าและแกทำไมไม่ย้ายเตียงมาอีกฝั่งหนึ่งหละ...ก้เพราะว่าอพาร์ทเม้นที่นี่ เฟอร์มันบิ้วอินค่ะ ฝั่งตรงข้ามของเตียงจะมีหน้าต่างชั้นวางที่วีไรงี้ค่ะ เลยย้ายไม่ได้

จนเราทนไม่ไหวค่ะ นอนไม่เต็มอิ่มเลย..คือแบบยอมได้ยินเสียงซั่มยังซะดีกว่า แป๊ปๆๆ เดี๋ยวก้เสร็จ แต่เสียงกรน..เราต้องได้ยินจนกว่าเค้าจะตื่น ที่นี้ทนไม่ไหวและค่ะ เขียนไปบอกเค้าสอดใต้ประตูไป...แต่เหมือนเค้าก็รับรู้นะคะ เออจะไปแก้ไข...แต่แบบก็เหมือนเดิมค่ะ กรนเหมือนเดิม..เราไม่รู้จะทำยังไงค่ะ คือมันเป็นนิสัยของคนคนนั้น..จะไปบอกคนที่ดูแลอพาร์ทเม้น เค้าก็คงช่วยให้ห้องข้างๆไม่ต้องนอนกรน ก็ไม่ได้มั้ง บอกเลยค่ะ เรานอนร้องไห้เกือบทุกคืนค่ะ บางคืนก็อาละวาดไปลงกับแฟนเหมือนคนบ้าค่ะ บางวันก็ลุกขึ้นมานั่งจ้องผนังถึงเช้าค่ะ...บางวันไปทำงานชอบเหม่อลอย ค่ะ..ทุกเย็นทำงานเสร็จก็ไม่อยากกลับอพาร์ทเม้นค่ะ ไม่อยากกลับมาเจออะไรแย่ๆ ที่นี่มันเลวร้า บอกเลยค่ะรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเราเองไม่ปกติแล้ว

แพล่มแต่น้ำมาเยอะๆ..ขอเนื้อๆตรงนี้เลยและกัน
ใครมีวิธีให้ห้องข้างๆไม่ต้องนอนกรนบ้างคะ ของวิธีเด็ดๆ ทีเดียวอยู่เลยค่ะ..และถ้าเค้าไม่หยุดกรน จะทำยังไงให้เราไม่จิตตกบ้างคะ...แบบต้องปรับตัวยังไงให้เข้ากับเสียงกรนคะ  ขอบคุณนะคะ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่