คือว่าต้องบอกก่อนเลยว่า ผมเคยนั่งการบินไทยเพียงไม่กี่ครั้ง และนั่งเพียงในประเทศเท่านั้น ล่าสุด ผมไปทริปเชียงใหม่ครับ ตอนไป ไป TG102 นั่งเป็น B747-400 ไป ซึ่งผมนั่งค่อนข้างจะท้ายเครื่องเลยครับ ประมาณเที่ยว 65B ประมาณนี้ พี่พนักงานบริการดีมากครับ ยิ้มิย่าง ซึ่งไฟล์ทนั่นเครื่องต้องออกล่าช้าประมาณ 20 นาที เนื่องจากที่นั่งด้านหน้าของผม มันไม่สามารถปรับได้ ช่างจึงต้องขึ้นมาแก้ไข พี่พนักงานเดินเข้ามาคุยกับผม เขานั่งคุยกับเรา ไม่ยืนค้ำหัว ผมบอกให้เขายืนเถอะ เขาบอกไม่ได้ครับ มันเป็นมารยาท ผมเกรงใจมาก และเขาบริการดีหมดทั้งเที่ยวบินเลยครับ พอเครื่องลงผมขอเขาดูบนเครื่องบิน ยกเว้นห้องนักบินนะครับ เขาไม่อนุญาติ ผมเข้าใจครับเรื่องความปลอดภัย พี่พนักงานพี่เพอร์ดซอร์ทุกคน อธิบายข้อมูลต่างๆให้ฟังอย่างละเอียดเลยครับ ผมชื่นชมมากๆครับ. และประทับสุดๆ แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลย เที่ยวบินขาไป TG102 วันที่ 6 กุมภาพันธ์ 2557 เป็นเที่ยวบินที่ผมประทับใจมากที่สุดครับ ผมเอากล้องมาขอพี่เขาถ่ายรูปตอนบริการเขาก็ยินดีมากๆครับ ผมอยากเขียนความประทับใจเข้าหาสายการบินครับ แต่ผมไม่รู้ว่าจะทำได้อย่างไร เที่ยวบินนี้ทำให้ผมรัก และชอบการบินใทยมากครับ
แต่เหตุมาเกิดไฟล์ทกลับ TG115 ครับ ผมขอบอกก่อนเลย ว่าจริงๆมันคือความผิดของผมด้วยแหละครับ เอาเป็นว่าเข้าเรื่องกันเลยนะ เมื่อผมขึ้นไปบนเครื่องครับ นักงานหญิงท่านนึง ยืนเฉยๆ ไม่ยิ้มไม่ทักทายหน้าบึ้ง มากๆ ผู้โดยสารถามหาที่นั่งก้อไม่บอก บอกแค่ให้ดูตามป้าย โอเคครับ พวกเราเด็กกว่าคุณ เราเข้าใจครับ เมื่อผมเข้าที่นั่งแล้ว ผมนั่ง 57A ครั ผมก็ถอดเสื้อคลุมออก เพราะอากาศบนเครื่องค่อนข้างร้อนมาก ผมกลับ A330-300 ลำใหม่ครับ บรรยากาศภายในเครื่องโอเคเลย หลังจากที่ผมถอดเสื้อคลุมออก ผมก็ใช้เพื่อนนั่นข้างๆแหละครับ พอดีรู้จักกัน ให้เขาเอาเสื้อใส่ Overhead bin ให้ ซึ้ง พี่พนักงานคนนั้นน่ะ ก็ยืนอยู่ตรงผมพอดี เขาก็ไม่ถามนะว่าให้ช่วยอะไรหรือป่าว ผมเข้าใจนะว่าไม่ใช่หน้าที่ของพนักงาน เมื่อเพื่อนผมปิดข้างบนเสร็จ เขามองหน้าแบบประมาณ ช้านปิดแล้ว เธอมาเรื่องมากเปิดทำไม ?? ไม่เป็นไรครับ ผมกับเพือนมโนกันไปเอง และผมก็รัดเข็มขัดเรียบร้อย ดึงแน่นนะครับ เขาก็มาเช็คอีกครั้งก่อนขึ้นเครื่อง เขาบอกว่า "น้อง รัดเข็มขัดเ้วย" เอ่อ!! พี่ครั้บ คำว่าค่ะ หรือพูดดีดีไม่ได้หรืองัย?? หลังจากที่ัครื่องบินทำการ Take off และไต่ระดับแล้ว เขาก็บริการอาหาร และตามด้วยชากาแฟ ตอนนี้แหละ เขามาเสิร์ฟชา ผมหยิบกล้องขึ้นมา กำลังจะเอ่ยปากขอถ่ายรูป แต่ผมดันไม่ทันพี่เขา พี่เขาพูดขึ้นมาอย่างดัง และด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจเลยว่า "ถ่ายไม่ได้นะ ไม่ได้อนุญาติให้ถ่าย ถ้าน้องไปลงโชเชี่ยว เน็ตเวิร์ค พี่จะเสียหาย รูปไหนที่ถ่าย ลบให้หมดนะ!" เอิ่มคือแบบว่า พี่ครับ พูดดีดีได้ไม๊?? พี่ไปหงุดหงิดใครมาอ่ะ แค่ผมเปิดกล้องและกำลังจะขอพี่ถ่ายดีดีเนี๊ยะ!! แล้วเขาก้อสะบัดหน้าอย่างรวดเร็ว เขามาถามผมว่า "เอาชาไม๊?" คือ คำว่าค่ะ หาย และอารมณ์พี่คือแบบไม่พอใจไรผมมากป่ะ ?? ผมเลยบอกเอาครับ แต่นิดเดียวพอนะครับ เขาตอบผมว่า "ได้!" คือเอิ่ม ... ผมเริ่มไม่ไหวล่ะนะ แต่เราก็เย็นไว้ก่อน พอมาเสิร์ฟน้ำ วันนั้นเขามีแค่น้ำเปล่ากับน้ำส้ม ผมเลยขอน้ำส้ม เขารินให้แล้วยื่นให้ผม พร้อมกับเอ่ยว่า "น้ำส้ม!" อ้าว กระแทกเสียงและสีหน้าอีกแล้ว ไม่เป็นไร พอรอบสองผมบอกว่าขอน้ำเปล่าอีกแก้วได้ไม๊ครับ เขาบอกว่า"หมด เหลือแก้วเดียว รินแล้วเขาไม่ดื่ม เอาไม๊?" เอ๊า! ไม่อ่ะ ....แล้วเขากเดินไปแบบ..... ไม่อยากพูด ต่อมา ก็มาเช็คอีกรอบก่อนเครื่องลง เขาก็ยังเหมือนเดิม ... ผมก็อ่ะ ไม่เป็นไร เราคงมโนไปเองแหละ ... พอเครื่องจอด วันนั้นโชคดี เครื่องไม่ได้จอดเทียบงวง จอดเป็นบัสเกท ด้วยความที่ผทนั่งท้ายๆเครื่อง ผมก็รอให้ผู้โดยสารเบาๆก่อน แล้วเราก้อเดินตามกันมาเรื่อยๆ พอผมมาใกล้จะถึงประตูทางออก ด้วยความที่เขาสัมภาระค่อนข้างจะเยอะ ทั้งกระเป๋ากล้อง กระเป๋าถือใบเล็ก ซึ่งในกระเป๋าไม่มีไรเลย ว่างเปล่า และกับถุงสตอเบอร์รี่ 1 ถุง ผมเลยทิ้งระยะห่างจากคนข้างหน้าสักนิด แล้วกำลังจะขอพืเพอเซอร์ถ่ายรูป (พี่หรือป้าก้อไม่รู้) 55555 แต่ผมก้อไม่ทันเอ่ยอีกล่ะ ได้แต่จับกล้อง ผมก้อได้ยินเสียงพูดดังๆ ถ้าอยู่แถวบ้านเป็นเด็กอาจเรียกว่าตะโกน ดังขึ้นอย่างฉับพลันว่า"น้องค่ะ รีบๆหน่อยค่ะ ผู้โดยสารในบัสรออยู่" คือน้ำเสียงประมาณ น้องวิ่งเถอะ !! และสีหน้าคือแบบว่า เฮ้อ!! หน้าอย่างงี้ทั้งไฟล์ทเลยหรอเนี๊ยะ??? เราก็โอเคไม่เป็นไร ของหล่นก้อไม่เก็บ เรารีบให้พี่เขา เราก้อว่าเราคิดไปเองอีกล่ะ พอขึ้นมาบนบัสเท่านั้นแหละ ผู้โดยสารทังไทยและเทศทั้งบ่นทั้งด่ากันระนาวเลย (ผู้โดยสารบัสผม ส่วนใหญ่นั่งใกล้ๆกับผม) ทั้งคอมเพน ั้งโทรหาบริษัทกันใหญ่ ผมก้อเลยรู้ว่าเราไม่ได้คิดไปเองและ โดนเหมือนกันหมดเลย ทั้งเรื่องรูป เรื่องอะไรหลายอย่าง และอีกอย่างตอนเครื่องลง พนักงานหายหัวไปไหนไม่รู้ มีผู้โดยสารอาเจียนตอนเครื่องจอดเสร็จ กดปุ่มเรียกแล้ว กว่านางจะมา ผู้โดยสารคนนั้นลงจากเครื่องไปล่ะ เริ่ดมาก!! กับการบินเที่ยวบินนี้ ประทับจนไม่อยากไปใช้อีกเลย
ซึ้งเราก้อไม่ได้หวังอะไรจากโพสต์นี้ แค่อยากเล่าให้ฟัง ว่าเตรียมตัวเตรียมใจกันให้ดี ว่าเที่ยวบินนี้จะเจออะไรที่เราไม่คาดฝันบ้าง ผมเข้าใจนะ ว่าพี่ต้องบิน 4 แลนด์ แต่นี่พึ่งแลนด์ 2 แล้วแลนด์ 3 แลนด์ 4 ล่ะ จะเป็นอย่างไง??? สงสารผู้โดยสาร ถ้าเจอแบบนี้ในครั้งแรกที่ใช้บริการการบินไทย. คงไม่อยากขึ้นไปใช้บริการอีก. มีคำพูดนึง ที่ผมิยากบอกพี่พนักงาน ว่า "พี่ครับ ผมทำแทนไม๊? ที่พี่ทำ ผมทำเป็นเกือบทุกอย่างแหละ และขั้นตอนการบริการบนเครื่องผมก้อเป๊ะไม่แพ้พี่หรอก!""
เรื่องราวก้อจบลงเพียงเท่านี้ ขอบคุณสำหรับการอ่านและการคอมเม้นครับ ขอบคุณครับ ^-^
การบริการของพนักงานการบินไทย
แต่เหตุมาเกิดไฟล์ทกลับ TG115 ครับ ผมขอบอกก่อนเลย ว่าจริงๆมันคือความผิดของผมด้วยแหละครับ เอาเป็นว่าเข้าเรื่องกันเลยนะ เมื่อผมขึ้นไปบนเครื่องครับ นักงานหญิงท่านนึง ยืนเฉยๆ ไม่ยิ้มไม่ทักทายหน้าบึ้ง มากๆ ผู้โดยสารถามหาที่นั่งก้อไม่บอก บอกแค่ให้ดูตามป้าย โอเคครับ พวกเราเด็กกว่าคุณ เราเข้าใจครับ เมื่อผมเข้าที่นั่งแล้ว ผมนั่ง 57A ครั ผมก็ถอดเสื้อคลุมออก เพราะอากาศบนเครื่องค่อนข้างร้อนมาก ผมกลับ A330-300 ลำใหม่ครับ บรรยากาศภายในเครื่องโอเคเลย หลังจากที่ผมถอดเสื้อคลุมออก ผมก็ใช้เพื่อนนั่นข้างๆแหละครับ พอดีรู้จักกัน ให้เขาเอาเสื้อใส่ Overhead bin ให้ ซึ้ง พี่พนักงานคนนั้นน่ะ ก็ยืนอยู่ตรงผมพอดี เขาก็ไม่ถามนะว่าให้ช่วยอะไรหรือป่าว ผมเข้าใจนะว่าไม่ใช่หน้าที่ของพนักงาน เมื่อเพื่อนผมปิดข้างบนเสร็จ เขามองหน้าแบบประมาณ ช้านปิดแล้ว เธอมาเรื่องมากเปิดทำไม ?? ไม่เป็นไรครับ ผมกับเพือนมโนกันไปเอง และผมก็รัดเข็มขัดเรียบร้อย ดึงแน่นนะครับ เขาก็มาเช็คอีกครั้งก่อนขึ้นเครื่อง เขาบอกว่า "น้อง รัดเข็มขัดเ้วย" เอ่อ!! พี่ครั้บ คำว่าค่ะ หรือพูดดีดีไม่ได้หรืองัย?? หลังจากที่ัครื่องบินทำการ Take off และไต่ระดับแล้ว เขาก็บริการอาหาร และตามด้วยชากาแฟ ตอนนี้แหละ เขามาเสิร์ฟชา ผมหยิบกล้องขึ้นมา กำลังจะเอ่ยปากขอถ่ายรูป แต่ผมดันไม่ทันพี่เขา พี่เขาพูดขึ้นมาอย่างดัง และด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจเลยว่า "ถ่ายไม่ได้นะ ไม่ได้อนุญาติให้ถ่าย ถ้าน้องไปลงโชเชี่ยว เน็ตเวิร์ค พี่จะเสียหาย รูปไหนที่ถ่าย ลบให้หมดนะ!" เอิ่มคือแบบว่า พี่ครับ พูดดีดีได้ไม๊?? พี่ไปหงุดหงิดใครมาอ่ะ แค่ผมเปิดกล้องและกำลังจะขอพี่ถ่ายดีดีเนี๊ยะ!! แล้วเขาก้อสะบัดหน้าอย่างรวดเร็ว เขามาถามผมว่า "เอาชาไม๊?" คือ คำว่าค่ะ หาย และอารมณ์พี่คือแบบไม่พอใจไรผมมากป่ะ ?? ผมเลยบอกเอาครับ แต่นิดเดียวพอนะครับ เขาตอบผมว่า "ได้!" คือเอิ่ม ... ผมเริ่มไม่ไหวล่ะนะ แต่เราก็เย็นไว้ก่อน พอมาเสิร์ฟน้ำ วันนั้นเขามีแค่น้ำเปล่ากับน้ำส้ม ผมเลยขอน้ำส้ม เขารินให้แล้วยื่นให้ผม พร้อมกับเอ่ยว่า "น้ำส้ม!" อ้าว กระแทกเสียงและสีหน้าอีกแล้ว ไม่เป็นไร พอรอบสองผมบอกว่าขอน้ำเปล่าอีกแก้วได้ไม๊ครับ เขาบอกว่า"หมด เหลือแก้วเดียว รินแล้วเขาไม่ดื่ม เอาไม๊?" เอ๊า! ไม่อ่ะ ....แล้วเขากเดินไปแบบ..... ไม่อยากพูด ต่อมา ก็มาเช็คอีกรอบก่อนเครื่องลง เขาก็ยังเหมือนเดิม ... ผมก็อ่ะ ไม่เป็นไร เราคงมโนไปเองแหละ ... พอเครื่องจอด วันนั้นโชคดี เครื่องไม่ได้จอดเทียบงวง จอดเป็นบัสเกท ด้วยความที่ผทนั่งท้ายๆเครื่อง ผมก็รอให้ผู้โดยสารเบาๆก่อน แล้วเราก้อเดินตามกันมาเรื่อยๆ พอผมมาใกล้จะถึงประตูทางออก ด้วยความที่เขาสัมภาระค่อนข้างจะเยอะ ทั้งกระเป๋ากล้อง กระเป๋าถือใบเล็ก ซึ่งในกระเป๋าไม่มีไรเลย ว่างเปล่า และกับถุงสตอเบอร์รี่ 1 ถุง ผมเลยทิ้งระยะห่างจากคนข้างหน้าสักนิด แล้วกำลังจะขอพืเพอเซอร์ถ่ายรูป (พี่หรือป้าก้อไม่รู้) 55555 แต่ผมก้อไม่ทันเอ่ยอีกล่ะ ได้แต่จับกล้อง ผมก้อได้ยินเสียงพูดดังๆ ถ้าอยู่แถวบ้านเป็นเด็กอาจเรียกว่าตะโกน ดังขึ้นอย่างฉับพลันว่า"น้องค่ะ รีบๆหน่อยค่ะ ผู้โดยสารในบัสรออยู่" คือน้ำเสียงประมาณ น้องวิ่งเถอะ !! และสีหน้าคือแบบว่า เฮ้อ!! หน้าอย่างงี้ทั้งไฟล์ทเลยหรอเนี๊ยะ??? เราก็โอเคไม่เป็นไร ของหล่นก้อไม่เก็บ เรารีบให้พี่เขา เราก้อว่าเราคิดไปเองอีกล่ะ พอขึ้นมาบนบัสเท่านั้นแหละ ผู้โดยสารทังไทยและเทศทั้งบ่นทั้งด่ากันระนาวเลย (ผู้โดยสารบัสผม ส่วนใหญ่นั่งใกล้ๆกับผม) ทั้งคอมเพน ั้งโทรหาบริษัทกันใหญ่ ผมก้อเลยรู้ว่าเราไม่ได้คิดไปเองและ โดนเหมือนกันหมดเลย ทั้งเรื่องรูป เรื่องอะไรหลายอย่าง และอีกอย่างตอนเครื่องลง พนักงานหายหัวไปไหนไม่รู้ มีผู้โดยสารอาเจียนตอนเครื่องจอดเสร็จ กดปุ่มเรียกแล้ว กว่านางจะมา ผู้โดยสารคนนั้นลงจากเครื่องไปล่ะ เริ่ดมาก!! กับการบินเที่ยวบินนี้ ประทับจนไม่อยากไปใช้อีกเลย
ซึ้งเราก้อไม่ได้หวังอะไรจากโพสต์นี้ แค่อยากเล่าให้ฟัง ว่าเตรียมตัวเตรียมใจกันให้ดี ว่าเที่ยวบินนี้จะเจออะไรที่เราไม่คาดฝันบ้าง ผมเข้าใจนะ ว่าพี่ต้องบิน 4 แลนด์ แต่นี่พึ่งแลนด์ 2 แล้วแลนด์ 3 แลนด์ 4 ล่ะ จะเป็นอย่างไง??? สงสารผู้โดยสาร ถ้าเจอแบบนี้ในครั้งแรกที่ใช้บริการการบินไทย. คงไม่อยากขึ้นไปใช้บริการอีก. มีคำพูดนึง ที่ผมิยากบอกพี่พนักงาน ว่า "พี่ครับ ผมทำแทนไม๊? ที่พี่ทำ ผมทำเป็นเกือบทุกอย่างแหละ และขั้นตอนการบริการบนเครื่องผมก้อเป๊ะไม่แพ้พี่หรอก!""
เรื่องราวก้อจบลงเพียงเท่านี้ ขอบคุณสำหรับการอ่านและการคอมเม้นครับ ขอบคุณครับ ^-^