ก่อนอื่นต้องบอกก่อนที่จะตั้งกระทู้นี้มาเนื่อจางหมดหนทางอึดอัดน้อยใจจนถึงที่สุดแล้วปกติผมเป็นคนที่ไม่ค่อยเปิดเผยเรื่องราวชีวิตให้ใครได้รู้บ่ายๆนอกจากจะไม่ไหวแล้วหรือคิดอะไรไม่ออก เรื่องที่จะเล่าก็คือ แม่ผมเป็นคนที่แบบบ่นทุกอย่างจุดจิกที่จะบ่นได้กลับมาเห็นหน้าผมก็บ่นหละประมาณว่าหยิบไรเห็นอะไรก็บ่นตามมา อะไรๆก็เรา แก๊สไม่ปิดแก้วน้ำไม่เก็บก็เราทั้งๆที่เราก็พึ่งกลับบ้านมาไม่ได้อยู่บ้าน แต่ไอ้เรื่องพวกนี้มันเรื่องเล็กน้อย แต่ปัญหาจิงๆมันอยู่ที่ว่า แม่เราชอบเอาเราไปเปรียบเทียบ คนนู้นคนนี่โดยการชอบเล่าเรื่องของคนอื่นให้เราฟังว่าดีแบบนั้นแบบนี้ แต่เวลาเราทำอะไรเราชอบอะไรทำสำเร็จ กลับเป็ฯสิ่งที่เค้าไม่ชอบ อย่างผมเป็นคนชอบกีฬาเพาะกายผมเล่นเพาะกายท่านก็จะว่าผมจะไปเล่นทำไมน่าเกรียด เปลือง คนแข็งแรงก็ตายอยู่ดี ซึ่งไม่ให้กำลังใจผมเลยซักนิดเดียว ผมชอบอะไรท่านจะไม่ชอบเกือบแทบทุกอย่าง คอยแต่จะขัดตลอดเวลาที่จะทำอะไร แต่คนอื่นกลับชมดีทุกอย่าง ไม่เคยถามว่าเราต้องการอะไรอยากได้อะไรไหม  พยายามบ่นแล้วต่อยอดให้ทะเลาะกัน เวลามีปัญหาเค้ามักชอบพูดว่า กูแก่ไปกูไม่ได่-ของหรอกคงถ้าตายไปก็คงยังไม่รู้ ผมก็ตอบกลับไปว่ามันยังไม่ถึงเวลาคนเราจะรู้ได้ไง และก็จะตามมาด้วยคำที่ว่า ถ้าต่อยกูได้คงทำกูไปแล้ว มันบาปไม่รู้จักบาปกรรม แล้วก็ดูถูกส่อเสียดต่างๆนาๆที่จะทำได้ บางทีผมอธิบายท่านก็จะมองว่าผมเถียงซึ่งผมอธิบายให้ท่านฟังไม่ว่าจะอธิบายยังไงผมก็ผิดอยู่วันยังค่ำท่านก็จะหาเรื่องให้ผมผิดจนได้ คุ้ยเรื่องเก่าๆมาด่า ซึ่งถ้าท่านด่าว่าเรื่องทีไม่เป็นจิงอาการสีหน้าผมจะออกเลยว่าผมไม่พอใจ ซึ่งทุกวันนี้ถ้าผมกับแม่ทะเลาะกันผมจะเดินเข้าห้องอยู่เฉยๆแต่มันไม่จบเท่านั้น ท่านเดินเข้ามาหาเรื่องด่า จนทำให้ผมต้องพูด จต้องทะเลาะกันอีก เป็นแบบนี้เกือบทุกๆวัน ซึ่งตัวผมจูนกับแม่ไม่ค่อยจะติด พอขอคุยเป็นจิงจังปรับตัวได้ไม่นานคุยๆกันพักเดียวทะเลาะกันอีกหละ ท่านมักจะอ้างตลอดทุกครั้งที่ทะเลาะกันว่า กูเป็นวัยทองจะเอาอะไรกะกู ซึ่งมันจำเป็นด้วยหรอว่าเป็ฯวัยทองต้องมาด่าทออะไรผมขนาดนี้ ผมต้องเป็นที่รองรับอารมให้ด่าๆทุกๆวันหรอ ซึ่งมันไม่ใช่มันเป็นคำอ้างตลอดที่เราทะเลาะกัน ดูtvด้วยกันพอแลกเปลี่ยนความคิดเห็นก็กลายเป็นทะเลาะกันผมโดนว่าหาว่าคิดไม่เหมือนเค้า ผิดหรอที่ผมคิดอีกอย่างทั้งๆที่มันก็เป็นเรื่องถูก เช่นบางทีคุยเรื่องโคโยตี้ ผมก็บอกว่ามันเป็นอาชีพๆหนึ่งที่สุจริตไม่ได้ขอใครกินเค้าอาจหาเงินเลี้ยงครอบครัวก็ได้ใครจะรู้ถ้าเอาเงินไปฟุ่มเฟือยก็เป็นเงินที่เค้าหามาเอง ส่วนแม่ผมก็จะสวนทันทีเลยว่าพวกนี้หรอต่อไปมันก็ขายใช้เงินฟุ่มเฟือยต่างๆนาๆบราๆ ซึ่งผมไม่ชอบเลยให้ท่านดูถูกอาชีพคนเหล่านี้ จนบางทีทะเลาะกันท่านด่าทอเราแบบเราไม่ใช่ลูก เป็นแบบนั้นแบบนี้ ซึ่งบางเรื่องแม่เค้าก็ดีมาก แต่เรื่องแบบนี้ผมไม่รู้จะทำไง ทำใจยอมรับสภาพมานานจนอึดอัด มากบางครั้งเงียบคิดอยู๋ในหัวจนร้องให้ออกมา