เล่าที่มาแพ้พ...
ตอนนี้ทำตำแหน่งทดลองชิ้นงานใหม่อยู่ ไม่มีลูกน้อง มีหัวหน้าคนเดียว มีเพื่อนร่วมงาน 3 คน ... ระดับเดียวกัน 1คน(คนละหน้าที่) รุ่นพี่1คน ระดับต่ำกว่า1คน ... ทุกคนขึ้นกับหัวหน้าคนเดียวกันทั้งหมด คนที่ระดับต่ำกว่ามีหน้าที่supportทั้ง3คน และขึ้นกับหัวหน้าเหมือนกัน...
มีช่วงนึง เราถูกดึงไปช่วยงานแผนกนึงในฝ่ายผลิต เพราะหัวหน้าแผนกลาคลอด3เดือน ... พอตอนเค้ากลับมาเราก็กลับแผนกเรา ปกติ
เวลาผ่านไปเกือบปี เปลี่ยนผู้บริหาร หัวหน้าแผนกคนนั้นลาออก ... ผู้ใหญ่ก็หาคนมาแทนตำแหน่งนั้น และมีผู้แนะนำให้พาเรากลับไป ... ท่านเลยให้คนมาทาบไปเป็นหัวหน้าแผนกนั้น ... แม้ส่วนตัวท่านเอง จะมองว่าเรายังไม่เหมาะสม ... เรารู้จากคนที่มาทาบ เค้าบอกให้เราวางตัวดีดี แต่งตัวดีดี เพราะโดนเล็งให้ไปอยู่ ... แต่ท่านยังติดใจกับภาพปัจจุบัน ที่ดูสบายๆเกินเหตุ เหมือนไม่น่าจะมีลูกน้องได้ ... เรื่องนั้นผ่านไปเมื่ออาทิตย์ก่อน
วันศุกร์ ท่านเรียกให้เข้าพบ จะคุยเรื่องน้ายแผนก ปรับตำแหน่ง ...
ตำแหน่งนี้มีลูกน้องคือ supervisor 2 คน(คนละกะ) และพนักงานอีกกะละ 30คน รวมๆทุกตำแหน่งแล้ว เราจะมีลูกน้องประมาณ 50คน ... เราจะมีหัวหน้า 1คน คือผู้จัดการแผนก ... ในฝ่ายผลิตมีทั้งหมด 4 แผนก มีโครงสร้างเหมือนกันหมด อผนกเรามีปัญหางานเยอะที่สุด ...
เราไม่อยากไป เพราะ
_ เราชอบงานที่ไม่มีลูกน้องแบบทุกวันนี้มากกว่า ไม่มีลูกน้อง แต่มีคนsupport
_ งานปัจจุบันปวดหัวก็เพราะผลออกมาไม่มี ก็ต้องคิดๆๆๆและปรับเปลี่ยน แต่ตำแหน่งนั้นปวดหัวเพราะคนเป็นส่วนใหญ่
_ เงินได้เพิ่มขึ้นนิดหน่อย (3000บาท) แต่หน้าตาทางสังคมเพิ่มขึ้นเยอะมาก
_ งานมีปัญหาเยอะ ช่วง3เดือนที่เราไปดูแล เราดูแลได้ก็จริง แต่ใช้พลังเยอะมาก กลับบ้านก็ยังคิดเรื่องแก้ปัญหา เลิกง่นแล้วก็ยังต้องรับโทรศัพท์
_ โดนเปรัยบเทียบและต้องแข่งขันตลอดเวลา กับหัวหน้าแผนกอื่นๆ
หลักๆก็แค่นี้ ... เราคุยกับเพื่อนสนิทเรา มันบอกว่า "โง่รึป่าว ใครๆเขาก็อยากเป็น อีกหน่อยก็ได้เป็นผู้จัดการ โอกาสมาถึงที่แล้วทำไมไม่เอา ถ้าวันนี้ไม่เอา วันข้างหน้าเกิดอยากเป็นขึ้นมาใข่ว่าจะเป็นได้ง่ายๆนะ"
เพ้อมาซะยาว คำถามคือ
1 เราจะปฏิเสธยังไงให้ดูดีที่สุด และไม่ตัดอนาคตตัวเอง
2 เราติดอยู่ใน comfort zone เกินไปรึป่าว
3 เราผิดปกติรึป่วที่ไม่อยากได้ตำแหน่งใหญ่กว่าเดิม
จะปฏิเสธตำแหน่งใหม่ยังไงให้ดูดีและไม่ตัดอนาคตตัวเอง???
ตอนนี้ทำตำแหน่งทดลองชิ้นงานใหม่อยู่ ไม่มีลูกน้อง มีหัวหน้าคนเดียว มีเพื่อนร่วมงาน 3 คน ... ระดับเดียวกัน 1คน(คนละหน้าที่) รุ่นพี่1คน ระดับต่ำกว่า1คน ... ทุกคนขึ้นกับหัวหน้าคนเดียวกันทั้งหมด คนที่ระดับต่ำกว่ามีหน้าที่supportทั้ง3คน และขึ้นกับหัวหน้าเหมือนกัน...
มีช่วงนึง เราถูกดึงไปช่วยงานแผนกนึงในฝ่ายผลิต เพราะหัวหน้าแผนกลาคลอด3เดือน ... พอตอนเค้ากลับมาเราก็กลับแผนกเรา ปกติ
เวลาผ่านไปเกือบปี เปลี่ยนผู้บริหาร หัวหน้าแผนกคนนั้นลาออก ... ผู้ใหญ่ก็หาคนมาแทนตำแหน่งนั้น และมีผู้แนะนำให้พาเรากลับไป ... ท่านเลยให้คนมาทาบไปเป็นหัวหน้าแผนกนั้น ... แม้ส่วนตัวท่านเอง จะมองว่าเรายังไม่เหมาะสม ... เรารู้จากคนที่มาทาบ เค้าบอกให้เราวางตัวดีดี แต่งตัวดีดี เพราะโดนเล็งให้ไปอยู่ ... แต่ท่านยังติดใจกับภาพปัจจุบัน ที่ดูสบายๆเกินเหตุ เหมือนไม่น่าจะมีลูกน้องได้ ... เรื่องนั้นผ่านไปเมื่ออาทิตย์ก่อน
วันศุกร์ ท่านเรียกให้เข้าพบ จะคุยเรื่องน้ายแผนก ปรับตำแหน่ง ...
ตำแหน่งนี้มีลูกน้องคือ supervisor 2 คน(คนละกะ) และพนักงานอีกกะละ 30คน รวมๆทุกตำแหน่งแล้ว เราจะมีลูกน้องประมาณ 50คน ... เราจะมีหัวหน้า 1คน คือผู้จัดการแผนก ... ในฝ่ายผลิตมีทั้งหมด 4 แผนก มีโครงสร้างเหมือนกันหมด อผนกเรามีปัญหางานเยอะที่สุด ...
เราไม่อยากไป เพราะ
_ เราชอบงานที่ไม่มีลูกน้องแบบทุกวันนี้มากกว่า ไม่มีลูกน้อง แต่มีคนsupport
_ งานปัจจุบันปวดหัวก็เพราะผลออกมาไม่มี ก็ต้องคิดๆๆๆและปรับเปลี่ยน แต่ตำแหน่งนั้นปวดหัวเพราะคนเป็นส่วนใหญ่
_ เงินได้เพิ่มขึ้นนิดหน่อย (3000บาท) แต่หน้าตาทางสังคมเพิ่มขึ้นเยอะมาก
_ งานมีปัญหาเยอะ ช่วง3เดือนที่เราไปดูแล เราดูแลได้ก็จริง แต่ใช้พลังเยอะมาก กลับบ้านก็ยังคิดเรื่องแก้ปัญหา เลิกง่นแล้วก็ยังต้องรับโทรศัพท์
_ โดนเปรัยบเทียบและต้องแข่งขันตลอดเวลา กับหัวหน้าแผนกอื่นๆ
หลักๆก็แค่นี้ ... เราคุยกับเพื่อนสนิทเรา มันบอกว่า "โง่รึป่าว ใครๆเขาก็อยากเป็น อีกหน่อยก็ได้เป็นผู้จัดการ โอกาสมาถึงที่แล้วทำไมไม่เอา ถ้าวันนี้ไม่เอา วันข้างหน้าเกิดอยากเป็นขึ้นมาใข่ว่าจะเป็นได้ง่ายๆนะ"
เพ้อมาซะยาว คำถามคือ
1 เราจะปฏิเสธยังไงให้ดูดีที่สุด และไม่ตัดอนาคตตัวเอง
2 เราติดอยู่ใน comfort zone เกินไปรึป่าว
3 เราผิดปกติรึป่วที่ไม่อยากได้ตำแหน่งใหญ่กว่าเดิม