ก่อนอื่นขอเล่าก่อน ผมเริ่มปั่นจักรยานมาตั้งแต่เดือนพฤศจิกายนปีที่แล้ว โดยความไม่รู้เรื่องจักรยานเลย ก็เดินเข้าไปซื้อเสือภูเขามา1คัน
ผมชอบการวิ่ง และว่ายน้ำ เป็นคนค่อนข้างอ้วน สูง170หนัก89 ทุกครั้งที่ไปตรวจร่างกาย หมอจะบอกว่าไขมันเกิน ทุกครั้ง

เดือนแรกของการปั่นช่างทรมาน ปั่นใกล้ๆก็เหนื่อย ปวดน่อง ปวดหัวเข่า มือชา ขี้เกียจ เลี้ยวกลับบ้านก็มี อุปสรรคก็เยอะ เสี่ยงอันตราย ล้มแล้ว1ครั้ง ล้มเพราะขึ้นเนินชันมากตรงยูเทิร์นใต้สะพาน ทุกครั้งที่ปั่นบนถนนที่มีแต่รถติด เราจะเจอปัญหาจราจรมากมาย ผมก็พยามจะปรับตัวให้ชินให้คิดและมีสติ ทำยังไงถึงจะปลอดภัย
เข้าเดือนที่สอง ผมรู้สึกว่าตัวเองอดทนได้มากขึ้น ร่างกายเริ่มปรับตัว จากวันแรกๆขี่แค่10กว่ากิโล ก็เพิ่มขึ้นเป็น20กิโล 30กิโล จากแรกๆที่ปั่นๆหยุดๆ ก็เปลี่ยนเป็น อาทิตย์ละ 5วัน วันละ30กิโล และจะปั่นทางไกลอาทิตย์ละครั้งในวันหยุด ไกลสุดก็ไม่เกิน70กิโล

สิ่งที่ผมพบกับตัวเองคือ ผมนอนหลับได้อย่างสบาย ถึงเวลาตื่นก็ตื่นเลย กระฉับกระเฉง หลังจากขี่จักรยานแล้วไปทำงานพบว่าหัวสมองปลอดโปร่ง คิดอะไรเร็ว มีสมาธิ พุงลดลง กล้ามขาขึ้น 555 ได้เพื่อนเยอะขึ้น เอาแค่ในหมู่บ้านเดียวกัน ปกติเราไม่ได้คุยกัน แต่พออยู่บนจักรยานเราขี่สวนกันก็จอดคุยกัน ได้รู้จักกัน กลายเป็นเพื่อนบ้านกัน

เข้าเดือนที่สาม วันนี้ผมก็ลองทดสอบตัวเอง พยามปั่น100กิโล ก็พบว่าทำได้ ก็รู้สึกตื่นเต้นและดีใจ ฟิน! 555 อย่างน้อยที่ผมอ่านมาและคิดเสมอว่าคนที่ทำ 100กิโล ทำได้ไง เหนื่อยจะตาย เมื่อเราพยามเอาชนะตัวเองก็จะพบว่าทำได้ แม้จะเจ็บก้นมาก ก็ทนจนกว่าจะถึงที่ตั้งเป้าหมาย ผมรู้สึกมีกำลังใจ มันสร้างความมุ่งมั่น ผมชอบความรู้สึกนี้ที่ได้บนจักรยาน
วันนี้ขออณุญาติแชร์ประสบการณ์จากมือใหม่ สักนิดนึง ขอบคุณที่อ่านครับ




ระยะเวลา ไม่รวมพัก กดพักเหนื่อยไป6ครั้ง





ลูกชายของผม