จากตัวเลขที่ออกมาซึ่งเป็นผลการเลือกตั้งเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2557 โดยข้อมูลที่มีเป็นข้อมูลรวมไม่ได้แบ่งแยกออกว่าเป็น "แบบบัญชีรายชื่อ" กับ "แบบแบ่งเขต" ผมจึงได้ตั้งสมมุติฐานว่าทั้งสองส่วนเท่า ๆ กัน

จากนั้นมาเปรียบเทียบกับข้อมูลการเลือกตั้งทั่วไป 3 ปี ย้อนหลัง จะพบว่า

1. ผู้คัดค้านการเลือกตั้ง = จำนวนผู้ไม่ไปใช้สิทธิในคราวนี้ - จำนวนเฉลี่ยผู้ไม่ไปใช้สิทธิกรณีสถานการณ์ปกติ
2. ผู้เห็นด้วยกับการเลือกตั้ง = จำนวนผู้ไปใช้สิทธิทั้งหมด

หากใช้วิธีการดังกล่าวจะทำให้เห็นได้ว่า "ผู้เห็นด้วยกับการเลือกตั้ง" มากกว่า "ผู้คัดค้านการเลือกตั้ง"

ผมจึงได้ตั้งสมมุติฐานเพิ่มเติมว่า "สัดส่วนของบัตรเสีย" และ "สัดส่วนของ Vote No" ที่เพิ่มขึ้น คือกลุ่มที่เชียร์ ปชป. หรือ กปปส. โดยอนุมานว่าเป็นกลุ่มเดียวกับ "ผู้คัดค้านการเลือกตั้ง" จะทำให้สัดส่วนของ "ผู้คัดค้านการเลือกตั้ง" เพิ่มขึ้นมาจนใกล้เคียงกับสัดส่วนของ "ผู้ต้องการการเลือกตั้ง"

หากสิ่งที่ทำมาเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริง ผลสรุปก็คือ "สัดส่วนระหว่างผู้เห็นด้วย และผู้คัดค้านการเลือกตั้งมีสัดส่วนใกล้เคียงกัน" ดังนั้น ไม่ควรที่จะมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งออกมาบอกว่า "ฝ่ายของตน" เป็นเสียงส่วนใหญ่ของแผ่นดิน

และสิ่งที่จำเป็นก็คือ ไม่ว่าจะปฏิรูปในแนวทางใดก็ตาม จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีการทำประชามติกับผู้มีสิทธิเลือกตั้งทุกคนของประเทศนี้