ขอกระทู้นี้ระบายหน่อยนะคะ อย่าเพิ่งด่าเราเลย
     ตอนนี้เราอายุ 28 ย่าง 29 แล้วจบวิศวะจากมหาลัย แถวภาคอีสาน กับสาขาที่เปิดแค่ 2 ที่ในประเทศไทย ทำงานมาจะ 6 ปีแล้วตอนนี้ ตำแหน่งคือหัวหน้ากะ โรงงานข้ามชาติแห่งหนึ่ง เราเปลี่ยนงานมา 2 ที่แล้วคะ ที่นี้เป็นที่ที่ 3 ที่แรกทำ งาน Construction 3 ปีครึ่ง จบแล้วทำเลยไฟแรงสุดๆ คิดว่าตัวเองเก่ง เฮ้อๆๆ นิสัยไม่ดีมากเลย เงินเดือนดี โบนัสดี แต่มีช่วงว่างงานไม่มี Project เข้า เลยดิ้นรนออกมาหาโลกภายนอก ได้งานเป็นงานโรงงานเล้กๆของต่างชาติ งานดีมาก บรรยากาศอบอุ่น แต่ทำได้ 1 ปีเกิดปัญหาโรงงานสหภาพประท้วง งานไม่ทำ พอดีโรงงานปัจจุบันติดต่อมา สัมภาษณ์แล้วน่าสนใจ แต่ต้องเข้ากะเปลี่ยนทุกอาทิตย์ ตอนแรกไม่มีปัญหาคิดว่าตัวเองไหว แต่ตอนนี้เริ่มไม่มีสังคมเพื่อนฝูง เวลานอนไม่ตรง ร่างกายโทรมมาก แต่ปัญหาใหญ่มันไม่ได้อยู่ที่นั้น
   มันอยู่ที่ภาษา ใช่คะภาษาอังกฤษ เราเป็นคนที่ทักษะด้านนี้ อ่อนกว่าเพื่อนมากยิ่งมาอยู่สถานที่ที่คนอื่นเขาพูดเป็นภาษาราชการด้วยแล้ว ยิ่งรู้สึกแย่ เราพยายามตั้งแต่เข้ามา ฟังเพลง พูด อ่านกับเขียนเราทำได้ แต่ฟังกับพุดนี้ แบบว่าง่อยเลยคะ นึกออกไม่คะ แบบฟังไม่รุ้เรื่องไม่รู้จะพูดอะไร สื่อสารไม่ได้ เวลาที่เพื่อนร่วมงานพูดล้อว่า จะต้องไป Present นายนะ รู้สึกแย่ กลัว ไม่อยากมาทำงาน จนซึมเศร้าเลย รู้สึกตัวเองด้อยค่า ไม่เก่ง ไม่คู่ควร ไม่กล้าหางานใหม่เพราะเป็นแบบนี้ กลัวหางานไม่ได้ไม่มีใครเอา อายุก้เยอะแล้ว

        นอยมาก จนเราคิดว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าเลย