วันนี้น้องผมไปใช้สิทธิเลือกตั้งตามระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข
เขตเลือกตั้งที่ 25 หน่วยเลือกตั้งที่ 27 โรงเรียนแม่พระประจักษ์ เมื่อไปถึงก็ต้องพบกับความผิดหวัง
ระคนปนกับความหงุดหงิดโกรธเกรี้ยว เนื่องจากสิทธิขั้นพื้นฐานที่น้องผมพึงมี ได้ถูกริดรอนไปเสีย
ด้วยกรรมการจัดการเลือกตั้ง
โดยเมื่อไปถึงน้องผมก็เดินเข้าไปเพื่อขอใช้สิทธิ ก็มีตำรวจท่านหนึ่งเข้ามาชี้บอกหน่วยเลือกตั้ง
ว่าอยู่ตรงไหน และก็เดินเข้าไปบอกกรรมการว่า
ตำรวจ : "อาจารย์ๆ น้องเขามาเลือกตั้ง"
น้องผมก็สองเท้าก้าวเข้าไป มือหนึ่งกำบัตรแน่น
กรรมการ : "หน่วยเลือกตั้งนี้ปิดแล้ว"
น้องผม : "หน่วยข้างๆยังเปิดอยู่เลยหนิครับ"
กรรมการ : "หน่วยข้างๆยังเปิดอยู่แต่หน่วยนี้ปิดแล้ว เอ้าเซ็นตรงนี้"
กรรมการท่านนั้นก็ยื่นปากกามาให้น้องผมเซ็นลงไปในกระดาษอะไรสักอย่างหนึ่ง
น้องผม : "เฮ้ย นี่มันเซ็นว่าเหตุที่ไม่สามารถเลือกตั้งได้เพราะเกิดเหตุจราจล อัคคีภัย อุทกภัย หนิ
แต่ตอนนี้ไม่เห็นเกิดเหตุอะไรเลย คุณมาปิดหน่วยได้ไง ?"
กรรมการ : ก็มันยังไม่มี แต่เขากลัวกันไง
จากนั้นน้องผมก็เดินออกมาด้วยความหงุดหงิดอารมณ์โกรธเกรี้ยว ด้วยความผิดหวัง (น้องผมก็ไม่ได้หัวรุนแรง)
ยังหงุดหงิดได้ขนาดนี้ เฮ้ออ ... ไม่ขัดขวาง ... แต่รู้กันเลยนะครับ แหม่ ... เอือม
**** กรรมการคนนั้นน่าจะเป็นอาจารย์ โรงเรียนแม่พระประจักษ์ ซึ่งเป็นเบ้าหลอมของชาติ ในระบอบประชาธิปไตย ****
มันทุเรศ ไม๊ล่ะครับ
คำบอกเล่าจากน้องผม
เรื่องเล่าจากน้องผม (โดนขโมยสิทธิขั้นพื้นฐาน)
เขตเลือกตั้งที่ 25 หน่วยเลือกตั้งที่ 27 โรงเรียนแม่พระประจักษ์ เมื่อไปถึงก็ต้องพบกับความผิดหวัง
ระคนปนกับความหงุดหงิดโกรธเกรี้ยว เนื่องจากสิทธิขั้นพื้นฐานที่น้องผมพึงมี ได้ถูกริดรอนไปเสีย
ด้วยกรรมการจัดการเลือกตั้ง
โดยเมื่อไปถึงน้องผมก็เดินเข้าไปเพื่อขอใช้สิทธิ ก็มีตำรวจท่านหนึ่งเข้ามาชี้บอกหน่วยเลือกตั้ง
ว่าอยู่ตรงไหน และก็เดินเข้าไปบอกกรรมการว่า
ตำรวจ : "อาจารย์ๆ น้องเขามาเลือกตั้ง"
น้องผมก็สองเท้าก้าวเข้าไป มือหนึ่งกำบัตรแน่น
กรรมการ : "หน่วยเลือกตั้งนี้ปิดแล้ว"
น้องผม : "หน่วยข้างๆยังเปิดอยู่เลยหนิครับ"
กรรมการ : "หน่วยข้างๆยังเปิดอยู่แต่หน่วยนี้ปิดแล้ว เอ้าเซ็นตรงนี้"
กรรมการท่านนั้นก็ยื่นปากกามาให้น้องผมเซ็นลงไปในกระดาษอะไรสักอย่างหนึ่ง
น้องผม : "เฮ้ย นี่มันเซ็นว่าเหตุที่ไม่สามารถเลือกตั้งได้เพราะเกิดเหตุจราจล อัคคีภัย อุทกภัย หนิ
แต่ตอนนี้ไม่เห็นเกิดเหตุอะไรเลย คุณมาปิดหน่วยได้ไง ?"
กรรมการ : ก็มันยังไม่มี แต่เขากลัวกันไง
จากนั้นน้องผมก็เดินออกมาด้วยความหงุดหงิดอารมณ์โกรธเกรี้ยว ด้วยความผิดหวัง (น้องผมก็ไม่ได้หัวรุนแรง)
ยังหงุดหงิดได้ขนาดนี้ เฮ้ออ ... ไม่ขัดขวาง ... แต่รู้กันเลยนะครับ แหม่ ... เอือม
**** กรรมการคนนั้นน่าจะเป็นอาจารย์ โรงเรียนแม่พระประจักษ์ ซึ่งเป็นเบ้าหลอมของชาติ ในระบอบประชาธิปไตย ****
มันทุเรศ ไม๊ล่ะครับ
คำบอกเล่าจากน้องผม