เราจะเขียนสองเรื่องนะคะ แชร์กัน เรื่องนี้เป็นเรื่องแรก
ตอนที่เกิดโรคนี้ อายุ 25 ปีค่ะ(ปัจจุบัน 39 ) ตอนนั้นอยู่กับแฟน ทำงานโรงงานที่ต้องเข้ากะ อาการเริ่มแรก คือคันคออยากไอ ไอแบบไม่มีสเลดเลยนะคะ และไม่สงสัยว่าตัวเองเป็นอะไร คือไอแบบคนเป็นหวัดค่ะ แต่ไอแห้งๆ ไออยู่นานสักเดือนกว่า เริ่มหนักขึ้นเพราะไอจนต้องลุกขึ้นมาไอตอนนอน จากที่อวบๆหนักห้าสิบกว่า เริ่มผอม เหลือง หัวโต แต่ไม่เฉลียวใจเลยค่ะเพราะดีใจที่ผอม Y__Y
ผ่านไปสองเดือนกว่า เหลือน้ำหนักสี่สิบสามได้ ตัดสินใจไปซื้อยาแก้ไอที่ร้านขายยาเป็นเม็ดสีแดงเม็ดละ 3 บาท กินปุ๊บบรรเทาเลย ไม่ไอแล้ว ีใจจัง หารู้ไม่ว่า นั่นหายนะเลยนะที่ไปกินยาแก้ไอ(มารู้ทีหลังว่ามันกักเชื้อไว้ค่ะ)
หลังจากกินยานั่นสองสามวัน ตอนสวดมนต์ก่อนนอน รู้สึกสำลักในคอ อยากไอ รู้สึกมีน้ำอะไรในคอ ไปไอโขลกๆหน้าบ้าน หา! มีเลือดค่ะ สดๆเลย แดงฉานออกมา ที่ปูน สยองมาก แฟนรีบมาดูแล้วบอกจะพาไปหาหมอพรุ่งนี้
รุ่งขึ้นไปหาหมอที่ร.พที่เรามีประกันสังคม เป็นร.พเอกชนชื่อดังในโีคราชค่ะ(ตอนนี้เปลี่ยนชื่อแล้ว) หมอเค้าจะแยกประกันสังคมต่างหาก ตรวจไม่รวมกับคนไข้ทั่วไปค่ะ เข้าไปคุยกับหมอ เค้าถามคำแรกว่า" มีคนเห็นไม๊ ว่าคุณสำลักเป็นเลือดจริงๆ" อ้าว ต้องหาคนมายืนยันอีก แฟนมาพูดให้เค้า เค้าถึงเชื่อ เค้าถามว่าเลือดสีอะไร ดำหรือแดง เราบอกว่าแดงสด เลยส่งเอ็กซเรย์ ได้ผลว่าเป็นวัณโรคปอดค่ะ มองแค่ผ่านๆยังเห็นเลยว่าฟิล์มเอ็กซเรย์มีแผลที่ปอดอันเบ้อเริ่ม น่ากลัวมากกก
เราหดหู่ไปเลย เพราะหมอบอกว่าเราต้องกินยาทั้งหมดปีครึ่งโดยไม่ขาดสักวันและต้องกินให้ครบหากขาดต้องเริ่มใหม่ ยามีสิบสองเม็ดต่อวันเม็ดเท่านิ้วก้อยเราเลย ใหญ่มาก และต้องควบคุมการกินโดยไม่กินอาหารหมักดอง แม้แต่เส้นขนมจีนก็ไม่ได้ งดสุราบุหรี่(อันนี้เราไม่เสพอยู่แล้ว) รับยามาที่บ้าน ก็ต้องหยุดงาน 16 วันเพื่อกันคนอืนติดเชื้อ และแยกของใช้ทุกอย่างจากแฟนด้วย ห้ามใช้ถ้วยชามกับเขา
วันแรกที่กินยา เราสั่นไปหมด ฉี่เป็นสีส้ม อาเจียนอย่างรุนเเรง นั่งร้องให้ ว่าเราคงกินไม่ได้ คงไม่รอด แฟนก็ปลอบใจค่ะ ว่ามันต้องได้ เราต้องผ่านมันไปได้ เขาเป็นธุระให้ทุกอย่าง ทั้งแยกของให้ ต้มถ้วยชาม หาอาหารดีๆให้กิน แต่เพื่อนบ้านบางคน บอกว่า เขาเรียกฝีในท้องนะสมัยก่อน ใครเป็นก็เตรียมต่อโลงได้เลย (ให้กำลังใจดีมากค่ะ)
เรากินยา กินยา และกินยา ทรมานกับการควบคุมเรื่องของกิน และหมอ ไม่รับรองว่าเราจะหาย เพราะแผลในปอดเราเยอะมาก เวลาผ่านไปครบปีครึ่งเป๊ะ เราไปตรวจ ลุ้นมากที่สุดในโลก ปรากฎว่า หายค่ะ! สะอาดเอี่ยม ไม่มีรอยอะไรเลย ปอดเราหายแล้ว ดีใจมากกกก
หมอบอกว่า ปัจจัยที่เราหายเพราะ เรามีต้นทุนค่อนข้างดี คือไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ทำให้หายได้ ถ้าเราเล่นพวกนี้มาโชกโชน คงไม่หายค่ะ คงไม่รอดเลยด้วย เพราะอาการหนักค่ะ ปัจจุบันเราหายขาดจากวัณโรค แต่เป็นอีกอย่างนึง คือเนื้องอกหลอดเลือด เดี๋ยวจะมาเล่าการดูแลตัวเองในกระทู้หน้านะคะ ขอให้กุศลในการเผยแพร่เรื่องนี้ทำให้เราปราศจากโรคภัยด้วยเถอะค่ะ
เคยเป็นวัณโรค รอดตายมาได้เพราะอะไร มาดูกัน
ตอนที่เกิดโรคนี้ อายุ 25 ปีค่ะ(ปัจจุบัน 39 ) ตอนนั้นอยู่กับแฟน ทำงานโรงงานที่ต้องเข้ากะ อาการเริ่มแรก คือคันคออยากไอ ไอแบบไม่มีสเลดเลยนะคะ และไม่สงสัยว่าตัวเองเป็นอะไร คือไอแบบคนเป็นหวัดค่ะ แต่ไอแห้งๆ ไออยู่นานสักเดือนกว่า เริ่มหนักขึ้นเพราะไอจนต้องลุกขึ้นมาไอตอนนอน จากที่อวบๆหนักห้าสิบกว่า เริ่มผอม เหลือง หัวโต แต่ไม่เฉลียวใจเลยค่ะเพราะดีใจที่ผอม Y__Y
ผ่านไปสองเดือนกว่า เหลือน้ำหนักสี่สิบสามได้ ตัดสินใจไปซื้อยาแก้ไอที่ร้านขายยาเป็นเม็ดสีแดงเม็ดละ 3 บาท กินปุ๊บบรรเทาเลย ไม่ไอแล้ว ีใจจัง หารู้ไม่ว่า นั่นหายนะเลยนะที่ไปกินยาแก้ไอ(มารู้ทีหลังว่ามันกักเชื้อไว้ค่ะ)
หลังจากกินยานั่นสองสามวัน ตอนสวดมนต์ก่อนนอน รู้สึกสำลักในคอ อยากไอ รู้สึกมีน้ำอะไรในคอ ไปไอโขลกๆหน้าบ้าน หา! มีเลือดค่ะ สดๆเลย แดงฉานออกมา ที่ปูน สยองมาก แฟนรีบมาดูแล้วบอกจะพาไปหาหมอพรุ่งนี้
รุ่งขึ้นไปหาหมอที่ร.พที่เรามีประกันสังคม เป็นร.พเอกชนชื่อดังในโีคราชค่ะ(ตอนนี้เปลี่ยนชื่อแล้ว) หมอเค้าจะแยกประกันสังคมต่างหาก ตรวจไม่รวมกับคนไข้ทั่วไปค่ะ เข้าไปคุยกับหมอ เค้าถามคำแรกว่า" มีคนเห็นไม๊ ว่าคุณสำลักเป็นเลือดจริงๆ" อ้าว ต้องหาคนมายืนยันอีก แฟนมาพูดให้เค้า เค้าถึงเชื่อ เค้าถามว่าเลือดสีอะไร ดำหรือแดง เราบอกว่าแดงสด เลยส่งเอ็กซเรย์ ได้ผลว่าเป็นวัณโรคปอดค่ะ มองแค่ผ่านๆยังเห็นเลยว่าฟิล์มเอ็กซเรย์มีแผลที่ปอดอันเบ้อเริ่ม น่ากลัวมากกก
เราหดหู่ไปเลย เพราะหมอบอกว่าเราต้องกินยาทั้งหมดปีครึ่งโดยไม่ขาดสักวันและต้องกินให้ครบหากขาดต้องเริ่มใหม่ ยามีสิบสองเม็ดต่อวันเม็ดเท่านิ้วก้อยเราเลย ใหญ่มาก และต้องควบคุมการกินโดยไม่กินอาหารหมักดอง แม้แต่เส้นขนมจีนก็ไม่ได้ งดสุราบุหรี่(อันนี้เราไม่เสพอยู่แล้ว) รับยามาที่บ้าน ก็ต้องหยุดงาน 16 วันเพื่อกันคนอืนติดเชื้อ และแยกของใช้ทุกอย่างจากแฟนด้วย ห้ามใช้ถ้วยชามกับเขา
วันแรกที่กินยา เราสั่นไปหมด ฉี่เป็นสีส้ม อาเจียนอย่างรุนเเรง นั่งร้องให้ ว่าเราคงกินไม่ได้ คงไม่รอด แฟนก็ปลอบใจค่ะ ว่ามันต้องได้ เราต้องผ่านมันไปได้ เขาเป็นธุระให้ทุกอย่าง ทั้งแยกของให้ ต้มถ้วยชาม หาอาหารดีๆให้กิน แต่เพื่อนบ้านบางคน บอกว่า เขาเรียกฝีในท้องนะสมัยก่อน ใครเป็นก็เตรียมต่อโลงได้เลย (ให้กำลังใจดีมากค่ะ)
เรากินยา กินยา และกินยา ทรมานกับการควบคุมเรื่องของกิน และหมอ ไม่รับรองว่าเราจะหาย เพราะแผลในปอดเราเยอะมาก เวลาผ่านไปครบปีครึ่งเป๊ะ เราไปตรวจ ลุ้นมากที่สุดในโลก ปรากฎว่า หายค่ะ! สะอาดเอี่ยม ไม่มีรอยอะไรเลย ปอดเราหายแล้ว ดีใจมากกกก
หมอบอกว่า ปัจจัยที่เราหายเพราะ เรามีต้นทุนค่อนข้างดี คือไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ทำให้หายได้ ถ้าเราเล่นพวกนี้มาโชกโชน คงไม่หายค่ะ คงไม่รอดเลยด้วย เพราะอาการหนักค่ะ ปัจจุบันเราหายขาดจากวัณโรค แต่เป็นอีกอย่างนึง คือเนื้องอกหลอดเลือด เดี๋ยวจะมาเล่าการดูแลตัวเองในกระทู้หน้านะคะ ขอให้กุศลในการเผยแพร่เรื่องนี้ทำให้เราปราศจากโรคภัยด้วยเถอะค่ะ