นั่นไงครับเขาเรียกว่ายามรักน้ำต้มผักก็ว่าหวาน พอนาน ๆ น้ำตาลยังพาลขม   คนเรานั้นมันต้องรักให้เป็นครับ  คามรักช่วงแรกนั้นเราจะเห็นว่าผู้หญิงนั่นหอมไปหมดทั้งตัวครับ เพราะเธอรู้จักบำรุงรักษาร่างการให้สวยงามอยู่เสมอ ก็ทำให้ช่วงนั้นมันอยากจะชึกชักตลอดเวลา แต่ต่อมาคนเราเริ่มชิน แล้ว ความรักควรจะกลายเป็นแบบเพื่อนที่อยู่ด้วยกันด้วยความรัก ความเห็นอกเห็นใจกัน ที่สำคัญอย่าล่วงเกินกันด้วยคำพูด แม้จะพูดเล่นก็ตาม  เราต้องรู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเราอยู่ทุกเวลาครับ ที่สำคัญเมื่อมีคำร้องขอให้ทำอย่างหนึ่งอย่างใด อย่าเมินหรือไม่ใส่ใจเด็ดขาดครับ เราต้องมีปฏิกริยาโต้ตอบกับคำร้องขอสิ่งนั้นเสมอ เช่น วันเสาร์-อาทิตย์ เธอขอให้พาไปโน่น ไปนี่ อย่าเมินเฉย ไปหาอะไรทานนอกบ้าน ผมรีบทำให้ทันที เพราะมิเช่นนั้นจะมีสิ่งอื่นตามมาอีกหลายอย่าง และที่สำคัญใจเราครับ ทำให้มีความสุขกับสิ่งนั้น  บางครั้งงานบ้านเรามีเวลาว่างเราก็รีบช่วยไม่ว่าจะเป็นกวาดบ้าน ถูบ้าน ซื้อผัก ซื้อของจิปาถะ คิดเสียว่าเราให้เราเองแม้ภรรยาจะเป็นผู้ัใช้เราก็ตาม  เพราะพออาหารเสร็จก็ก็ต้องรับประทานอยู่ดี

ที่สำคัญเจออะไร พบอะไร อย่านึกแต่ตัวเอง ให้นึกถึงด้วยว่าเขาชอบอะไร เราก็จะพยายามซื้อหาไปเผื่อเขาด้วย ถึงแม้เขาจะทานหรือไม่ก็ตาม แต่เราต้องรู้จักคิดถึงเขา เอื้อเฟื้อเขาให้มาก ๆ เวลาเห็นเขาผิดปกติไป เช่น ทานข้าวน้อยกว่าปกติเราก็ต้องเอาใจใส่ ไต่ถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ปวดฟันไหม ตัวร้อนไหม เราต้องหมั่นสังเกตด้วย

วันหนึ่งให้งานยุ่งขนาดไหน ผมก็จะ Line หรือโทรไปถามเสมอว่าทำอะไรอยู่ ทานข้าวยัง ฯลฯ  ทำทุกวันครับ

นี่คือความรักแหล่ะครับ  อย่าทำกับภรรยาอย่างเดียว ทำอย่างน้ั้นกับแม่เราด้วย   รักกันตอนเป็น  ดีกว่าเห็นกันตอนตาย จะเสียดายเวลาเปล่า ๆ ครับ