เรากับสามีคบกันมาตั้งแต่สมัยเรียน  แล้วตอนใกล้จบเราทำธุรกิจส่วนตัวไม่ได้ทำงานประจำ  ก็มีสามีนี่แหละที่คอยช่วยเหลือและซัพพอร์ตเรามาตลอด เค้าเป็นรุ่นพี่เรา 1 ปี ทำงานประจำ แต่ก็มาคอยช่วยเหลือเรา  ในงานที่เราทำไม่ได้
 เช่นขับรถส่งของ ขนของ

พอเราทำธุรกิจไปได้สักพัก การงานมั่นคง  เค้าก็ตัดสินใจที่จะออกมาช่วยงานเราเต็มตัว

เราคบกันมา 6-7 ปีก่อนจะแต่งงานกัน

แต่หลังจากแต่งงานกันเราทะเลากันมาตลอด ด้วยนิสัยที่เราอาจจะไม่รู้จักเค้าดีพอ

ตอนนี้เราแต่งงานกันมาได้ 4 ปี
เวลาที่เค้าโกรธเค้าจะควบคุมตัวเองไม่ได้  พูดจาทำร้ายจิตใจ  ตะคอก แต่ไม่เคยใช้ความรุนแรงทางร่างกาย  แต่ทางจิตใจบอกเลยว่าเรายับเยินมาก  เราเสียใจ และรู้สึกวาา เค้าไม่ได้รักเราเลยแม้แต่น้อย เพราะการกระทำของเค้า  เค้าชอบทำเราเสียใจร้องไห้ และไม่เคย ที่จะมาขอโทษ มีแต่มาอารมณ์เสียเพื่อให้เราหายโกรธเค้าเอง  เราอึดอัด  เหมือนเรากลายเป็นผู้ตาม ต้องยอมตลอดให้เค้าอารมณ์ดีเอง    เหมือนเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไร้ค่า  ไร้ความรู้สึก ต้องหายเอง

ใจเราเองก็อยากเลิกให้มันจบๆไป แต่ธุรกิจที่เราสร้างมาทั้งหมด ก็มีเค้าเป็นหุ้นส่วนในบริษัท  บางงานเราก็ยอมรับว่าเค้าเป็นคนช่วยซัพพอร์ต 
เราคุยกับเค้าตรงๆไม่ได้ เพราะไม่เคยจะมีเหตุผล มีแต่อารมณ์ล้วนๆ พูดไม่เข้าหูก็โกรธ  ทำอะไรขัดใจก็เลือดขึ้นหน้า

เราเป็นคนมีเพื่อนไม่เยอะ  แล้วก็ไม่อยากให้ใครมองสามีเราไม่ดี  เราไม่รู้จะระบายกับใคร  บางครั้งก็อยากหายไปเลยจะได้จบๆปัญหาเหล่านี้
ทุกๆครั้งที่ทะเลาะกันเรื่องมันไม่ได้ใหญ่  แต่เราไม่เคยได้รับการดูแล หรือการใส่ใจอะไรเลย นอกจากความโกรธที่เรา รู้สึกไม่โอเค  สรุปแล้วมันเป็นปัญหาที่เราเองทุกอย่าง .....