เราคบกับแฟนมา 6 ปีแล้วค่ะ เราอายุน้อยกว่าแฟน 15 ปี ที่ผ่านมาเราเสียเปรียบทุกอย่าง บ้านก็ชื่อเขา รถก็ชื่อเขา (เพราะตอนซื้ออายุเราไม่ถึง20) เราทั้งคู่ทำธุรกิจด้วยกัน แต่เงินที่หามาต้องมาซัพพอร์ตทางบ้านเขาหมด เขาไม่ชอบให้เราใช้เงินกับที่บ้านเรา เขาไม่เคยมาบ้านเราเลย ตอนแรกก็อ้างว่าไม่มีเงิน พอทำธุรกิจด้วยกันแล้วดีมีเงินแล้ว เราก็ไม่เห็นว่าจะไปบ้านเราเลย เขาชอบบังคับเรา ชอบบังคับให้อยู่กับเขา ให้เรากลับบ้านแค่ปีละครั้งทั้งๆที่บ้านเราอยู่กทม.ห่างกับจังหวัดเขาแค่100โล และเขาเองก็ไม่ได้เต็มที่หรือการกระทำหวานกับเราเลย อยู่ด้วยกันแต่ต่างคนต่างอยู่มากกว่า เมื่อก่อนเขาไม่ใช่คนหยาบคายแล้วเจ้าอารมณ์ แต่ตอนนี้เราทำอะไรก็ดูผิดสำหรับเขาเสียหมดจนทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่มีค่า พอมาอยู่ด้วยกันเขาก็เอาแต่ใจ ใส่อารมณ์และไม่ให้เกียรติเราเลย เราร้องไห้เสียใจทุกวันจนหลังๆมันเริ่มชิน แล้วก็มีคนเข้ามาในชีวิตเราในตอนนั้น ความสัมพันธ์มันเฮลตี้มากๆๆค่ะ เราทั้งสองไม่เคยเจอกัน แต่ที่รู้ได้คือเป็นความสัมพันธ์ที่ซัพพอร์ตจิตใจกันได้ดีกว่าแฟนเราแน่ๆ เขาดีต่อใจเรามาก และกับแฟนที่ผ่านมาพอทะเลาะกัน เราก็เลิกกัน แต่พอเขามาง้อ เราก็ดีทุกครั้ง เหมือนว่าเราอยู่ในบ้านเดียวกันอะค่ะ จะหันไปไหนได้ เรากลัวเขาอยู่ไม่ได้ เราเป็นห่วงเขา กลัวว่าถ้าเราไป เขาจะหางานทำไม่ได้ คือธุรกิจนี้ที่ทำ เราทำ80% เขาทำ 20% เรายกธุรกิจให้เขาได้นะคะ แต่คือเขาทำต่อไม่ได้แน่ๆ เราก็คงไม่ได้ให้เงินกับเขาเพราะบ้านพึ่งสร้างเสร็จ พึ่งตกแต่งเสร็จ เราก็คงไม่เอาอะไรไปด้วยทั้งบ้านหรือรถ และเงินเต็มที่ก็ให้เขาไว้ได้แค่หลักหมื่น และคิดว่าที่ผ่านมาเราก็เต็มที่ ใส่ใจ ดูแลเขามากๆ เรามีความคิดแวบมาตลอดว่าถ้าเขาใส่ใจเรา ดูแลเรานิดนึง หรือดีกับเราหน่อย เราคงไม่ไปไหน คงตั้งใจรักเขาเหมือนเมื่อก่อนเพราะคบกันมานาน ตอนนี้เราไม่รู้เลยค่ะ ว่าตัวเองควรทำยังไง รู้สึกยังไงกันแน่ เราอยากที่จะเต็มที่กับอีกคน เราดูเห็นแก่ตัวไหมคะ เราควรทำยังไงดี

ปล.เป็นคู่หญิงหญิงค่ะ