จาก กระทู้ก่อนหน้านี้ ผม สนทนากับ คุณ นายอิ่ม
ไว้เรื่อง ฌาณ แล้ว คุณ นายอิ่ม ถามว่า

- พระศาสดาตรัสสอนไม่ชัดเจน พยัญชนะและอรรถะไม่ชัดเจน ?
- อาจารย์ทั้งหลายสอน(รวมของท่าน a235 ?) สามารถสอนด้วยพยัญชนะและอรรถะที่ชัดเจนเข้าใจง่ายกว่า ?

--------------------------------
ผม ขอ ตอบแบบนี้ นะครับ

คือ สิ่งที่ พุทธองค์ สอน นั้น ชัดเจนอยุ่แล้ว
เพียงแต่ คนปถุชน นั้น ยังไม่เข้าใจ หรือ ทำไม่ได้ อย่างที่พุทธองค์สอนเสียมากกว่าครับ
แล้วที่ผม บอกว่า อาจารย์ ทั้งหลาย ต้องมี อุบายเพื่อ ให้ คนบางคน นั้น เข้าใจในการทำงานก่อน
คือ คงเคยได้ยิน หลายๆท่าน บอกว่า ทำไม นั่งสมาธิแล้วไม่สงบเลย นั่งไม่ได้เลย ไม่นิ่งเลย ยากมากเลย
อาจารย์ ก็บอกสอน ประมาณว่า จิตที่ยังไม่เคยหัดเลย คงยังไม่รุ้ว่า สงบเป็นอย่างไร ก็ต้อง หาทางให้สงบลงกว่าแต่ก่อนก่อน
แล้ว จนค่อยๆสงบลง จนทำสมาธิได้
เหมือนคนไม่เคยขึ่จักรยาน หลักการ ก็แค่ ทรงตัวไว้แล้วก็ปั่น (ผมบอกผิดไหมครับ)
ใครๆก็ ทรงตัวเป็น ไม่อย่างนั้น ก็ ยืนไม่ได้ แต่ทำไม ถึง ปั่นจักรยานไม่ได้ทันทีที่ขึ่หละครับ เพราะ เขายังไม่เข้าใจ
ว่า "ทรงตัว" ตอนขี่จักรยานเป้นอย่างไร ครับ ดังนั้น คนสอน ก็ ต้อง หาวิธี เพื่อให้ เขา เข้าใจให้ได้ว่า ทรงตัว บน จักรยาน นั้น
ประมาณไหน เมื่อ "เข้าใจ" แล้ว ก็ไม่ยากแล้วครับ
ก็เหมือนกับ นั่งสมาธิ ครับ พุทธองค์ บอก ไว้ ชัดเจนแล้ว ระเอียดแล้ว เพียงแต่ว่า คนที่ไม่เคย รุ้มาก่อน นั้น
จะเห็นตามไ้ด้ รุ้เข้าใจได้เลย นั้น คงยากมั้งครับ ไม่อย่างนั้นแล้ว ใครๆ อ่านพระไตรปิฏก ก็ ต้อง อรหันต์กันในทันทีกันหมด ถูกไหมครับ
หรือเพราะ พุทธองค์ สอนไม่ชัดเจนพอ หรือไม่ละเอียดพอหรือ เราถึงไม่เข้าใจ แล้วไม่อรหันต์ สักที ครับ
กลับไปที่ การสอน ของ อาจารย์ นะครับ เรายกว่าท่านรุ้ก่อน ก็คือ ผุ้สอนให้เรารู้ตาม แล้ว ก็หาวิธี ที่ เข้ากับเรา หรือวิธี
ที่ ท่านคิดว่า น่าจะเข้ากับเรา เพื่อให้เรา รุ้ว่า "สำเนียกอยุ่ว่าหายใจออก สำเหนียกอยู่ว่าหายใจเข้า" เป็นอย่างไร ครับ
แต่กว่าจิตจะสงบ จนมีการรุ้อย่างนั้น ก็ต้องกำจัดนิวรณ์ฺ ก่อน เพราะถ้ายังมี นิวรณ์ จิต ก็ยังสงบพอที่จะทำสมาธิ
อาจารย์ ก็เลย ต้องหาทาง หาอุบายเพื่อกำจัดนิวรณ์ เสียก่อน เพื่อให้เขาเห็น หรือ เข้าใจว่า จิตทึ่ไม่มี นิวรณ์ เป็นอย่างไร
เมื่อเข้าใจตรงนี้แล้ว ก็จะต้องมีการ ยกอารมณ์ เพื่อให้ จิตรุ้ว่า จิตอารมณ์ไหน ทีเรียกว่า ฌาณ1 แต่ การยกครั้งแรก นั้น คนไม่เคย
จะรู้ได้อย่างไร ว่า จิต มีอารมณ์ อย่างไร ก็ ต้อง มีการ บอกว่า แบบนี้ๆๆๆ เพื่อเป็นทางให้ เราได้รู้ว่า มีแนวทางอย่างไร
แล้วเมื่อ ยกอารมณ์ฺ เข้าสุ่ ฌาณได้แล้ว ถ้า สติดี เราก็ จำได้ว่าอารมณ์ เป็น อย่างนี้ๆ
แต่ นั้น ก้แค่ ให้รุ้ว่า "จิต" นั้น มี อารมณ์ อย่างไร ต้องทำอย่างไร
จิตถึงจะมีอารมณ์นั้นได้ ครับแต่เมื่อได้แล้ว การทำ ก็จะเป็นไปได้อย่างรวดเร็ว
เปรียบกับการขึ่จักรยาน ตอนหัด อาจต้อง กระเถก เพื่อให้จักรยานแล่นออกไปแ้ล้วค่อย ขึ้นขี่
แต่พอเป็นแล้ว การทรงตัวได้นั้น เราจำลักษณะได้แล้ว ก็ไม่จำเป็น ต้อง กระเถกอีก จับ จักรยาน
แล้ว ทรงตัวเลย ไม่ต้องกระเถก แล้วปั่นได้เลย การทรงตัวนั้น ผ่านไปเร็วมาก จนอาจไม่เห็นว่า จริงแล้ว
เราต้องทรงตัวบน จักรยาน ก่อนแล้วถึงปั่นได้

ตอนเราหัด ต้องตั้งใจมีสมาธิ พูดไม่ได้ เพราะ ต้องรุ้ไห้ได้ว่า ทรงตัวอย่างไร
แต่พอเป็นแล้ว เราใช้เวลาน้อยมากในการรู้ว่า เราทรงตัวอย่างไร แล้วเราก็พูดไป ร้องเพลงไปด้วยได้เลย
ทำไม ไม่สอนให้ หัดไป ร้องเพลงไป หรือ โวยวายไปด้วยก็ไม่รู้สิ
แต่ ก็มี ที่ หัดไป แ้ล้วโวยวายไป แต่ก็ขี่ได้ แต่ตอนที่ได้ นั้นไม่ใช่ตอนที่โวยวาย มั้งครับ
เขาโวยวาย เพื่อให้เขาขี่ได้ หรือ เขา โวยวายเพื่อให้เขา สบายใจขึ้น

------------------------------------------------
ส่วนการ   สำเหนียกอยุ่หายใจออก สำเหนียกอยุ่หายใจเข้า
ผม เข้าใจว่า นัน คือ มีสติอยุ่กับลมหายใจ อยุ่ตลอดเวลา
ไม่หลุดไปทีไหน

คนที่ไม่เคยทำ มาก่อน ก้จะยากครับ ก็ ต้องหาทาง
ให้มีสติอยุ่กับเรื่องราวรอบตัวให้น้อยที่สุดก่อน
อาจารย์ ก็เลย ต้อง หาทาง หาอุบาย เพื่อให้
จิตเรา สติเรา ไม่ ไปคิดอะไร ตามทึ่ตัวเองต้องการ
หัดให้ สติอยุ่กับที่ให้ได้ โดยการ ลด กิ่งไม้ลง ไปเลื่อยๆ
ตามแต่ ว่าอาจารย์ ท่านไหน จะคิดแบบไหนกัน

เรียนตีดาบที่ญี่ปุ่น ผมเห็น คนเข้าไปเรียนทีแรก ให้ไปหาฟืน
จะให้ไปหาทำไม ก็ข้าจะมาเรียนตีดาบ อาจารย์นี่มันก็น่า นะครับ