มีคนตายอีกแล้วอีกรายว้อย!!  เป็นไอหนุ่มจากคนบ้านเราประจำ  เขาลือกันว่านางตะเคียนมันอาฆาตแรงหนัก

เพราะก่อนจะแปรสภาพเป็นผีนางตะเคียน  เทอคือหญิงสาวที่มีผัวเรียงมาแล้วหลายสิบคน  แต่โดนผู้ชายทิ้งเป็นขวดกระทิงแดงเลย  

เดือน2เดือนก็โดนทิ้ง  ทั้งๆที่เทอก็เป็นคนสวยหยาดเยิ้มในหมู่บ้านอย่างกับคนเมือง  ก็ไม่รู้ทำไมถึงไม่มีชายที่ไหนเอาเป็นเมียซักที  

ดันมาหอบ-ตายใต้ต้นตะเคียนไม่มีใครเห็นอีก  เลยเอาต้นตะเคียนเป็นบ้านเลยทีนี้  

ตายไปแล้วก็ยังติดนิสัยตอนยังเป็นคน  ไม่ชอบอยู่ติดบ้าน  นี่คงแค้นผู้ชายจัดเลยมาลงกับคนในหมู่บ้าน

เฉพาะหนุ่มๆก้านใหญ่ก้านยาวทั้งนั้นรายที่9ล่ะ  ตอนนี้หมู่บ้านเหลือแต่เด็ก,คนแก่,ผู้หญิง  

เด็กผู้ชายที่อายุเข้าแรกเบญจเพศ  ก็โดนไล่ไปอยู่ในเมืองบ้างไปอีกชุมชนบ้าง  

หมู่บ้านขาดแคลนแรงงานผู้ชายขาดคนขนของ  ตัดไม้  พรวนดิน  แบกกระสอบ ฯลฯ  

ผู้หญิงก็ทยอยหนีตามลูกตามผัวไป  อีกไม่นานข้าก็จะย้ายไปเหมือนกัน  

หมู่บ้านนี้คงจะร้างอีกไม่นานนี้เนี่ยแล  ตอนนี้เหลือไม่ถึง15คนล่ะ  

ไปๆ!!  แยกย้ายกันกลับบ้านก่อนจะดึกดื่นเถอะ  เดี๋ยวโดนอีผีตาเคียนหักคอเป็นศพที่10หรอก


........


ฉันก็อยู่ที่นี่มานานนะ  เห็นนางตะเคียนอยู่ทุกวัน  เมื่อกี้ชาวบ้านนินทา  นางก็หนีไปร้องไห้ที่ริมคลอง  

เห็นนางตั้งแต่สมัยตั้งแต่ยังเดินชนกำแพง  เพราะนางเป็นคนซุ่มซ้ามมากยันตอนนี้เดินทะลุกำแพงได้แล้ว  

บ้านจริงๆนางก็ร้างแล้วพ่อแม่ย้ายไปอยู่ในเมืองหมด  ทำเอาฉันพอยไม่มีคนมาถวายกระเพรากับข้าวให้ฉันกินเลย  

ฉันก็พอรู้จักแม่ตะเคียนแกบ้างแล  จริงๆนางก็ไม่ได้มีเจตนาฆ่าหนุ่มพวกนั้นเพื่อแก้แค้นหรอก  

นางเชื่อว่ารักแท้มีจริง  นางมักแปลงกายเป็นคนไปอยู่กินกับหนุ่มๆซักระยะ  ก็เกิดความชอบพอกัน  

แต่เมื่อชายพวกนั้นรู้ความจริงเมื่อไหร่  ก็แค้นจะเอาหมอผีเก่งๆมาจับนางลงหมอถ่วงน้ำ  นางเลยต้องชิงฆ่าปิดปากก่อน  

ดูท่านางจะหมดศรัทธาต่อความรักล่ะ  นางไม่ไปหาใครล่ะ  เดี๋ยวนี้วันๆก็แอบไปส่องแต่กระจกบานเท่าตัวสไตล์ยุโรปของบ้านตาปลื้ม  

ส่องไปพูดกับตัวเองไป  สีหน้ายิ้มบ้าง  ร้องไห้บ้าง  หัวเราะบ้าง  โกรธเป็นไฟบ้าง  ฉันก็ไมได้ไปแอบฟังนะว่านางพูดอะไรตนเดียว  

ไม่รู้นางบ่นอะไรคนเดียว  วันๆนางก็ทำแต่แบบนี้ตั้งอาทิตย์กว่าๆได้ล่ะ  นางคงพิจารณาสภาพตัวเอง  โทษนู่นโทษนี่โทษตัวเองว่าทำไม

เหตุใดชายคนแล้วคนเล่าถึงทิ้งนางไป  ไม่มีใครรักนางจริงซักคน  ถึงนางไม่ใช่มนุษย์แล้วแต่ความรู้สึกคงไม่ต่างกันนัก  

ความรู้สึกที่ทุ่มเทให้อีกฝ่ายจนหมดหัวใจ  กลับโดนความรักทำร้ายจากชายหลายสิบ  พอกพูนความเศร้าผิดหวังไปเรื่อยๆ  

ถ้าเปลี่ยนจากความรักเป็นท่อนไม้  มันคงทุบตีทำร้ายนางซ้ำแล้วซ้ำอีกจนกระดูกป่นปี้  ตอนนี้หัวใจของนางคงแตกสลายเป็นผงเศษ  

กลายเป็นผีตะเคียนบ้าคุยกับกระจกตนเดียว  ฉันก็เพิ่งเคยเห็นผีก็เสียสติได้ด้วยก็คราวนี้แล  สิงศาลเจ้ามาก็หลายหมู่บ้านหลายร้อยปี  

ไม่เคยพบไม่เคยเจอ  ความรักนี่มันน่ากลัวจริงๆทำคนบ้าแถมทำผีบ้าได้ด้วย


.......


ผ่านไปหลายเดือนฉันไม่ได้ข่าวคราวนางเลย  ฉันได้ย้ายที่สิงสถิตใหม่ไปอยู่อีกหมู่บ้านล่ะ  ไกลจากชุมชนเดิมหลายๆสิบกิโล  

มันมีบ้านหลังนึงจุดธูปอันเชิญเจ้าที่มาปกปักดูแลที่ศาลหน้าบ้าน  ไอฉันก็หัวหมูไม่ตกถึงดวงจิตมาแรมปีหิวจะตายชัก  

เลยรีบเหินเวหาลอยไปตามกลิ่นธูปทันที  ในใจก็คิดว่าไม่ทันแน่ๆเพราะฉันมันอยู่ไกลเป็นสิบๆกิโล  โดนชิงตัดหน้าไปก่อนแน่

ต้องขอขอบใจไอคลื่น3G  ของเขาดีสมชื่อเครือข่ายเลย  ทำให้ฉันเกาะคลื่นไปไม่ถึง5วินาที ฉันก็จองศาลได้เรียบร้อย  

มีวิญญาณหลายตนจ้องฉันตาเขม่ง  เพราะแซงตัดหน้าพวกมันต่อหน้าต่อตา  มันมาข้อหุ้นศาลฉันก็ไม่ให้เพราะไอฉันมันโลกส่วนตัวสูง  

ฉันก็อยู่ที่ศาลแห่งนี้สบายดี  อิ่มสบายแสงสีทองเปล่งรอบดวงจิต  ไอฉันก็พึ่งมานึกได้ว่าลืมหนังสือสวดมนตร์ที่ศาลเก่า  

ดวงจิตฉันสูงเวลาละก็มีหลงๆลืมๆบ้าง  เลยย้อนกลับไปเอาเกาะคลื่น3Gกลับไปเอา

แต่ไอคราวนี้มันของเครือข่ายไรไม่รู้  ช้าเป็นตะพาบคานเลย  ตั้งเกือบครึ่งวันกว่าจะถึง  เศร้าสร้อยสมชื่อมันนั่นแล

เอาหนังสือสวดมนตร์เสร็จ  กำลังจะกลับศาลบ้านใหม่ก็เห็นแม่นางตะเคียนบ้าตนนั้นลอยผ่านมา  

ทำให้ไอฉันเข้าใจอย่างอัตโนมัติเลย  ที่มันพูดกับกระจกบานนั้นตนเดียว  ฉันเห็นมันลอยไปกับฝรั่งรูปงามตัวล้ำโตตนนึง  

ลอยกระหนุ่งกระหนิงจู๋จี๋กัน  ผลัดกันป้อนไก่ต้ม กล้วยดิบ ขนมเข่งเข้าปาก  ไอฉันก็อยากรู้อยากเห็น  เลยค้างที่ศาลเก่าซักวัน

หวังอยากติดตามละครน้ำเน่า  อยากรู้มันหวานชื่นสมหวังกับความรักดีไหม  หลังสิ้นหวังกับความรักมาหลายทศวรรษทีเดียวเชียว  

เช้าวันต่อมาฉันเห็นนางลอยผ่านมาเช่นเดิม  แต่คราวนี้นางร้องไห้ฟูมฟายเจ็บเจียนแทบจะตายรอบ2ให้ได้เลย  

นางเศร้าหมองน้ำตาไหลเป็นสายเลือด  ตานางแดงกร่ำ  ถ้ามีคนผ่านตอนนี้มาคงโดนนางจับหักคอเป็นแน่  

ฉันเลยเข้าไปถามด้วยความสงสัยว่า  “เป็นอะไรหรือแม่นางตะเคียน  ร้องไห้เศร้าโศกยกใหญ่เชียว”

แม่นางตอบกลับมาปนเสียงสะอื้นว่า  “ก็ไอตาปลื้มสิ  มันย้ายบ้านไปเมื่อวาน  ไม่รู้ไปตอนไหน  มันหอบเอาผัวกู(กระจก)ไปด้วย!!  ฮือๆๆ”

“แม่นางตะเคียนเอ๋ย  มืงคงเกิดมาไร้คู่จริงๆแล  เวรกรรมแต่ปางก่อนคงหนักหนาเป็นหมอกบดบังความรักจนหมดสิ้นหนทาง  รูปโฉมที่สวยงามหุ่นอึ๋มเอวคอดสะโพกนูนไม่ช่วยทุเลาผลกรรมเลย  ฉันหล่ะสงสารแกจริงๆ  คงเศร้าโศกไปอีกหลายปี  ไปพักศาลใหม่กับข้าก่อนไหมล่ะ  ข้ามีเตียงคู่หน่ะ"


.....จบ