เล่าสู่กันฟังเฉยๆ นะครับ ไม่มีรูปเพราะปกติผมเป็นคนไม่ชอบถ่ายรูป
พอได้ขึ้นปั่นจักรยานแล้ว สมาธิจะอยู่ที่การปันอย่างเดียว แล้วก็ไม่ค่อยชอบจอดด้วยครับ

ตั้งใจว่าจะทำสถิติใหม่ให้ตัวเองสักครั้ง งานนี้ได้โอกาสอยู่ห่างจากบ้าน 60 โล ปั่นวัดใจ 80 โล แล้วปั่นกลับอีก 60 โล
มั่นใจว่าเราน่าจะทำได้แน่ เพราะเคยทำ 130 กิโลแบบไม่พักมาแล้ว
กลัวก็แต่ตอนแข่งจะอัดตามกลุ่มจนหมดแรงซะก่อนเท่านั้น

นอน 4 ทุ่ม ตั้งใจออกจากบ้านตี 5 แต่มาปวดฉี่ตอนเที่ยงคืน แล้วนอนไม่หลับอีกเลย สรุปได้นอนไม่ถึง 2 ชั่วโมง
อุปสรรคแรกเอาแล้วครับ....... อดนอน
คงต้องลุ่นกันแล้วหละครับว่าจะจบทริปโดยสมบูรณ์ไหม

เมื่อนอนไม่หลับเลยตัดสินใจออกจากบ้านตี 4 ซะเลย จะได้มีเวลามากขึ้นไม่ต้องรีบ
ตี 4 ปั่นสบายรถน้อย แต่มันมืดมากๆๆๆๆๆ ไฟก็สว่างไม่พอที่เราต้องการ
ต้องค่อยๆไป เบรคบ่อย เพราะอาจเจอหลุมกลิ้งเอาง่ายๆ ทั้งที่ปั่นเส้นทางนี้อยู่บ่อยๆ ก็ไม่วางใจ

ไฟท้ายจัดเต็มแบบสว่างมาก รถแทบทุกคันที่แซงจะเบนออกเลนขวาหมดเลย
พร้อมเปิดไฟสูงทักด้วย (ไม่รู้ว่าด่าเราในใจหรือเปล่า)

อุปสรรคต่อมา.....หมา
ครับมันไล่เห่าแทบทุกบ้านที่ผ่าน แน่หละมามืดๆ แบบนี้
ออกมาได้ 30 โล ตั้งใจว่าจะจอดพักรอให้สว่างค่อยไปต่อเพราะทางข้างหน้าไม่ดีหลุมเยอะ
เลยจอดที่ป้อมตำรวจ แต่............มั่นมาอีกแล้ว สามัคคีกันเห่าเลย 5-6 ตัว
สุดท้ายอยู่ไม่ได้จำใจต้องไปต่อ กระดืบๆ ค่อยๆไป ระวังหลุม แบบมืดๆ

อุปสรรคต่อมา........ หนาวมากๆๆๆ
ออกจากป้อมที่โดนเจ้าถิ่นไล่ ประมาณ ตี 5:30 ก็เป็นทางลงเนินยาวๆ พร้อมถนนที่เละราวโลกพระจันทร์
ช่วงนี้ไปได้ช้ามาก ค่อยปล่อยไหลตามเนิน แล้วคอยเบรคหลุมตลอด เพราะมองไม่ค่อยชัด พอไม่ได้ปั่นก็เครื่องเย็นซิครับ
ฟรีขาลงเนินพร้อมกับอาการสั่นเป็นเจ้าเข้า กดไมล์ดูอุณหภูมิ 12 องศา คิดถึงตัวเองออกมาทรมานทำไมเนี๊ยะ

ถึง อ.ตากฟ้า เวลา 6 โมง จอดทักทายกลุ่มที่มาด้วยกันแปป คือรถกระบะเขามาแซงเราตรงนี้พอดี
แล้วเริ่มไปต่อ อีก 20 โลเท่านั้น แต่ยังมืดอยู่เลย ในที่สุดก็ถึงงานที่ อ.ตาคลี ก่อน 7 โมงนิดหน่อย
มีเวลาพักทักทายเพื่อนๆ น้าๆ คนรู้จัก ร่างกายแทบไม่รู้สึกเเหนื่อยอะไรเลย
แต่ปั่นมืดๆ คนเดียวแบบนี้.....เหนื่อยใจมากกว่า

ร่ายมาตั้งยาวยังไม่ถึงเวลาแข่งเลย