ความจริงที่ผู้ศึกษาต้องยอมรับตามลำดับก็สรุปได้  ๗ ข้อ คือ

       ๑. เราจะต้องยอมรับความจริงก่อนว่า ความทุกข์เป็นปัญหาสำคัญหรือใหญ่ที่สุดที่มนุษย์ทุกคนจะต้องรีบศึกษาเพื่อหาวิธีดับมัน

       ๒. เราจะต้องยอมรับความจริงว่า ความทุกข์ของจิตใจนั้นสำคัญกว่าความทุกข์ของร่างกาย

       ๓. เราจะต้องยอมรับความจริงว่า ความทุกข์นั้นต้องดับกันที่นี่และเดี๋ยวนี้ จึงจะมีประโยชน์

       ๔. เราจะต้องยอมรับความจริงว่า ถ้าเราไปศึกษาเรื่องที่ไม่เป็นประโยชน์แก่การดับทุกข์ ก็จะทำให้เราดับทุกข์ไม่ได้

       ๕. เราจะต้องยอมรับความจริงว่า ทฤษฎีหรือความรู้จากคนอื่นหรือแม้จากตัวเราเองนั้น เราจะเชื่อว่าเป็นความจริงไม่ได้ จนกว่าเราจะได้พิสูจน์จนเห็นผลอย่างแน่ชัดก่อนเท่านั้น จึงจะเชื่อว่าเป็นความจริงได้

       ๖. เราจะต้องยอมรับความจริงว่า เราต้องเรียน (คือฟังหรืออ่าน) มาก่อน แล้วนำสิ่งที่เรียนมานั้นมาคิดพิจารณาหาเหตุผล จนเกิดความเข้าใจ แล้วนำความเข้าใจนั้นมาทดลองปฏิบัติ จึงจะเกิดเป็นความเห็นแจ้ง  

       ๗. เราจะต้องยอมรับความจริงว่า การศึกษาจากร่างกายและจิตใจของเราเองจริงๆในปัจจุบันเท่านั้น จึงจะทำให้เราเกิดความเข้าใจและเห็นแจ้งในเรื่องการดับทุกข์ได้

สรุปได้ว่า ความจริงทั้ง ๗ ข้อนี้เป็นพื้นฐานที่เราจะต้องยอมรับก่อนที่จะศึกษาเรื่องการปฏิบัติเพื่อดับทุกข์ของพระพุทธเจ้า เพราะนี่คือสิ่งจำเป็นที่เราจะต้องยอมรับ ถ้าไม่ยอมรับเราก็จะไม่สามารถศึกษาให้เกิดความเข้าใจในคำสอนที่แท้จริงของพระพุทธเจ้าได้ และไม่สามารถปฏิบัติจนเกิดผลเป็นความลดลงหรือดับลงของความทุกข์ใจในปัจจุบันได้ แต่ถ้าเราทำใจให้เป็นอิสระ (ไม่ถูกความเชื่อใดๆครอบงำจิต) หรือเป็นกลาง (คือไม่มีความลำเอียงไปในทางความพอใจและไม่พอใจ) แล้วยอมรับความจริงทั้ง ๗ ข้อนี้ ก็เป็นเรื่องง่ายที่เราจะศึกษาเรื่องการดับทุกข์ของพระพุทธเจ้าจนเกิดความเข้าใจและนำมาปฏิบัติจนเกิดเป็นความพ้นทุกข์ได้