. ดินแดนหนึ่งนามสามใน"ความฝัน"
วงศ์พงษ์พันธุ์สุริยันสืบเชื้อสาย
รวิวรรณอัศจรรย์อรุโณทัย
ณ.ปัจจิมทิศาฉายอาภา
พลนิกรวอนเว้ามธุรส
ล้วนโป้ปดร้อยเล่ห์มฤษา
สัจธรรมนำ้ท่วมปากยากวัจนา
ใครแนบเนียนนุ่มกว่าว่าคนดี
อรรถคดีตุลาการศาลสูง
เอาฝูงโจรพิพากษาคณบดีศรี
สุกเอาเผากินสิ้นวิธี
ถูกเป็นผิดธงมีตีสำนวน
คุกตารางต่างจองจำล้นหลาม
ติดโช่ตามตีตรวนชอบมิสอบสวน
ล้วนมวลแพะแบ๊ะใบ้ไร้คนควร
กักขังด่วนล้วนได้ไร้ประกัน
เวหาห้องท้องฟ้าทิวาหน
ย่อมมืดมนอนธกาลแปลกเปลี่ยนผัน
ต้องจุดไต้ไว้โคมยามกลางวัน
รัตตินั้นเปรตผีฤทธิ์หวีดระงม
กากะภาษาขนขาวราวปุยนุ่น
งามลมุนเงาระยับกลับสวยสม
ห่อนดำมันนิลเถ้าเขม่ารม
บินอวดทั่วยั่วให้ชมทฤษฎี
แผ่นกระเบื้องเฟื่องน้ำลอยใหวใหว
ลูกน้ำเต้ากลวงในดิ่งวิถี
ยามจมน้ำมัสยามาราวี
ตอดจิกตีภักษาหารพาลระรุม
ประชากรชั้นนำชูสมัย
ถนิมพรรณพราวพรายใส่ฟางสุม
ต้องหอบหน้าหอบหลังมะรุ่มมะตุม
ประดับสายชายชุมตีตรา
ล้วนสำแดงเดชว่าข้าระดับ
พราวระยับประดับเพชรเกร็จหินผา
เพ่งพินิจใกล้ใกล้ใช่ศิลา
กระจ่างตาลากสากสาประดับกาย
......................................................
จบปฐมบทเบื้อง เบาราณ
สามเทสสะนิทาน สหัสา
ยี่สิบหกครุวาร เก้าคำ่ กาฬปักษ์เฮย
เบญจศกตกปีห้า สิบหกนั้น มิคเสียร
ข้าพเจ้าช่างอาร์ตนั้น บรรจง
เลบงนิทานนี้ลง ลักษณ์ไว้
กวีแก้วอ่านมิตรง ใจชอบ
เชิญขัดเกลาแก้ไข เปลี่ยนไดั ทุกวาร
ปัจฉิมลิขิต
มูมมามมันปากม้วน มันปาล์ม
แพงพ่อฟาดคากราม หมดเขา
พักโรงพักกูตาม เต้าแด๊ก เหลือเสานา
สอปอกอพ่อเขมือบเหมา หมื่นล้าน ปากมัน
โคลงสุภาษิต:กินมูมมามระวังความดัน(ทุรัง)สูง
สองดิถีสามคำ่ สุริยวาร
ฉอศกกุมภาพันธ์ เบิกหน
ปีห้าเจ็ดจดจาร จำนงค์เจตน์ เลือกตั้งเวย
อัสสะฉนำสถิตผล แจ่มจ้า เจิดจันทร์.
มฤษาสามเทสสะคำกลอน ปฐมบท
วงศ์พงษ์พันธุ์สุริยันสืบเชื้อสาย
รวิวรรณอัศจรรย์อรุโณทัย
ณ.ปัจจิมทิศาฉายอาภา
พลนิกรวอนเว้ามธุรส
ล้วนโป้ปดร้อยเล่ห์มฤษา
สัจธรรมนำ้ท่วมปากยากวัจนา
ใครแนบเนียนนุ่มกว่าว่าคนดี
อรรถคดีตุลาการศาลสูง
เอาฝูงโจรพิพากษาคณบดีศรี
สุกเอาเผากินสิ้นวิธี
ถูกเป็นผิดธงมีตีสำนวน
คุกตารางต่างจองจำล้นหลาม
ติดโช่ตามตีตรวนชอบมิสอบสวน
ล้วนมวลแพะแบ๊ะใบ้ไร้คนควร
กักขังด่วนล้วนได้ไร้ประกัน
เวหาห้องท้องฟ้าทิวาหน
ย่อมมืดมนอนธกาลแปลกเปลี่ยนผัน
ต้องจุดไต้ไว้โคมยามกลางวัน
รัตตินั้นเปรตผีฤทธิ์หวีดระงม
กากะภาษาขนขาวราวปุยนุ่น
งามลมุนเงาระยับกลับสวยสม
ห่อนดำมันนิลเถ้าเขม่ารม
บินอวดทั่วยั่วให้ชมทฤษฎี
แผ่นกระเบื้องเฟื่องน้ำลอยใหวใหว
ลูกน้ำเต้ากลวงในดิ่งวิถี
ยามจมน้ำมัสยามาราวี
ตอดจิกตีภักษาหารพาลระรุม
ประชากรชั้นนำชูสมัย
ถนิมพรรณพราวพรายใส่ฟางสุม
ต้องหอบหน้าหอบหลังมะรุ่มมะตุม
ประดับสายชายชุมตีตรา
ล้วนสำแดงเดชว่าข้าระดับ
พราวระยับประดับเพชรเกร็จหินผา
เพ่งพินิจใกล้ใกล้ใช่ศิลา
กระจ่างตาลากสากสาประดับกาย
......................................................
จบปฐมบทเบื้อง เบาราณ
สามเทสสะนิทาน สหัสา
ยี่สิบหกครุวาร เก้าคำ่ กาฬปักษ์เฮย
เบญจศกตกปีห้า สิบหกนั้น มิคเสียร
ข้าพเจ้าช่างอาร์ตนั้น บรรจง
เลบงนิทานนี้ลง ลักษณ์ไว้
กวีแก้วอ่านมิตรง ใจชอบ
เชิญขัดเกลาแก้ไข เปลี่ยนไดั ทุกวาร
ปัจฉิมลิขิต
มูมมามมันปากม้วน มันปาล์ม
แพงพ่อฟาดคากราม หมดเขา
พักโรงพักกูตาม เต้าแด๊ก เหลือเสานา
สอปอกอพ่อเขมือบเหมา หมื่นล้าน ปากมัน
โคลงสุภาษิต:กินมูมมามระวังความดัน(ทุรัง)สูง
สองดิถีสามคำ่ สุริยวาร
ฉอศกกุมภาพันธ์ เบิกหน
ปีห้าเจ็ดจดจาร จำนงค์เจตน์ เลือกตั้งเวย
อัสสะฉนำสถิตผล แจ่มจ้า เจิดจันทร์.