สไบบางเอย
ฉายเฉิดละอองนวล
เหลืองระยับจับตาล้วน
ชวนให้ใฝ่ฝันหา

ปากแก้มคิ้วคาง
ทรงสล้างกัญญา
ยามชะม้ายชายตา
พัดพาใจหวั่นไหว

แตะชิดสนิทหน่อย
แต่น้อยจนเติบใหญ่
กุมกรรักใคร่
พิศมัยผูกพัน

เนิ่นนานแล้วหนา
ที่จากลาจอมขวัญ
ยามนี้ได้พบกัน
ฤทัยพลันรื่นรมย์

แม่คุณของพี่
เพลานี้จึงเหมาะสม
เคียงคู่ชื่นชม
จะสมใจพี่ไหมเอย