:     กะว่าก๋า



ไม่มีชาวนาปลูกข้าวเราจะกินอะไร
ไม่มีคนกรีดยางให้คงไร้ข้าวของเครื่องใช้
ไม่มีแรงงานก่อสร้างตึกสูงใหญ่ไม่อาจสร้างได้
ไม่มีคนยากจนแล้วไซร้ เธอจะรู้หรือว่าตนเองมั่งมี


ถ้ามีแต่นักวิชาการปากกล้า  ประเทศคงล่ม
ถ้ามีแต่นักการเมืองผู้โง่งม ประเทศคงสิ้นชาติ
ถ้ามีแต่ข้าราชการไม่รู้หน้าที่ ประเทศคงถึงฆาต
ถ้ามีแต่นักธุรกิจผู้ประมาท ประเทศชาติคงถดถอย


ทุกคนต่างมีหน้าที่
เราต่างมีหนึ่งสิทธิ์หนึ่งเสียง
ใช้มันเลือกตั้งอย่างพร้อมเพรียง
เพื่อเปล่งเสียงร้องเรียกแห่งความเท่าเทียม


ค่าของความเป็นคนล้วนเทียมเท่า
ไม่อาจวัดเอาด้วยความรู้การศึกษา
ไม่อาจตัดสินด้วยทรัพย์สินหรือเงินตรา
หากแต่คือค่า “สิทธิ์เสียงประชาชน”


รักใคร ชอบใคร ใยต้องมาบังคับ
ใยต้องบีบให้เลือกรับ เลือกฝ่าย
เมื่อรู้ “หนึ่งเสียง” นั้นเปี่ยมความหมาย
ก็จะรอวันที่ได้ไปใช้สิทธิ์ “ลงคะแนน”


เมื่อรู้แล้วว่า “หนึ่งเสียง” นั้นเปี่ยมความหมาย
เลือกตั้งเมื่อไหร่จะได้เห็นพลัง “ประชาชน” !!!!