การทำจิตให้สงบ คือการวางให้พอดี


ตั้งใจเกินไปมากมันก็เลยไป
ปล่อยเกินไปมันก็ไม่ถึงเพราะขาดความพอดี
ธรรมดาจิตเป็นของอยู่ไม่นิ่ง
เป็นของมีกิริยาไหวตัวอยู่เรื่อย
ฉะนั้นจิตใจของเราจึงไม่มีกำลัง

           การทำจิตใจของเราให้มีกำลัง
                          กับ
           การทำกายของเราให้มีกำลัง

มันต่างกัน
การทำกาย ให้มีกำลังคือ การออกกำลังกายบริหาร
                                 มีการกระโดด
                                 การวิ่ง นี่คือการทำกายให้มีกำลัง


การทำจิต ให้มีกำลัง ก็คือทำจิตให้สงบ
                  ไม่ใช่ทำจิตให้คิดนั่นคิดนี่ไปต่างๆ
                ให้มันอยู่ในของเขตของมัน

              เพราะว่าจิตของเรานั้น
              ไม่เคยได้สงบ ไม่เคยมีกำลัง
              มันจึงไม่มีกำลังทางด้านสมาธิภายใน


^{การทำสมาธิ}
บัดนี้เราจะทำสมาธิ
ก็ตั้งใจให้เอาความรู้สึกกำหนดอยู่กับลมหายใจ

          ถ้าหากว่าเราหายใจสั้นเกินไป
          หรือยาวเกินไป
          ก็ไม่พอดี ไม่ได้สัดได้ส่วนกัน

ไม่เกิดความสงบเหมือนกันกับเราเย็บจักร
ผู้เย็บจักรมีมือมีเท้า
เราต้องถีบจักรเปล่าดูก่อน
ให้รู้จักให้คล่องกับเท้าของเราเสียก่อน
จึงเอาผ้ามาเย็บ

อ่านต่อ
http://kumnai.blogspot.com/